“พี่ คุณก็รู้จักเขา?”เส้าซือสีหน้าระมัดระวัง
“พี่?”หลินมู่เหยียนสายตาปรากฏรอยยิ้ม
เซิ่งอันหรานถอนหายใจอย่างจนปัญญา“เสี่ยวซือ นายเปิดโปงแล้ว”
เธอพูดกับหลินมู่เหยียนว่าตัวเองมีคู่หมั้น แต่ไม่ได้พูดว่าคู่หมั้นเป็นใคร เส้าซือพูดว่าพี่ ก็เชื่อมโยงการเปิดโปงแล้ว ก็ตำหนิเธอไม่ได้
เด็กก็ยังบริสุทธิ์เกินไป
“พวกคุณพูดคุยกันเถอะ ฉันกับถานซูจิ้งจะไปทางโน้น”
เซิ่งอันหรานลูบจมูกด้วยความเก้อเขิน ดึงถานซูจิ้งไปแล้ว
กลางวันแสกๆแบบนี้ หลินมู่เหยียนก็คงจะทำอะไรเส้าซือไม่ได้ เพียงแค่เธอกับถานซูจิ้งสองคนอยู่ที่นี่ ก็อึดอัดมากพอแล้ว ย่องหนีวับหายไปจะเหมาะสมกว่า
เซิ่งอันหรานเพิ่งจะไป เส้าซือถลึงตาใส่หลินมู่เหยียนอย่างไม่พอใจและจะเดินออกไปด้วย
“นายไม่อยากรู้ว่าฉันกับเซิ่งอันหรานรู้จักกันได้ยังไงเหรอ?”
“ไม่อยากรู้”
“นายคิดว่าคนที่เกลียด กลายเป็นแฟนของนายไม่สามารถให้นายยอมรับได้ หรือว่ากลายเป็นพี่เขยนายก็ยิ่งยอมรับไม่ได้?”
“คุณหมายความว่าอะไร?”เส้าซือหยุดเท้าลง หันกลับไปมองรูปในโทรศัพท์ของหลินมู่เหยียน
ชั่วพริบตาเดียวสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นตื่นตัว จับคอเสื้อของหลินมู่เหยียนไว้ พูดเสียงต่ำ“ผมเตือนคุณ อย่าเข้าใกล้พี่ผม ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ”
“อ้อ?”หลินมู่เหยียนอนุญาตให้เขาจับคอเสื้อของตัวเอง ไม่ได้ดิ้นรน ถือโอกาสนำมือทั้งสองข้างยัดเข้าไปในกระเป๋า แว่นตากรอบทองหักเหแสงเยือกเย็น พูดด้วยความสนใจ
“ฉันก็อยากรู้ว่านายจะไม่เกรงใจยังไง?”
เส้าซือโกรธขึ้นมา
“ผมจะแฉข่าวที่คุณเป็นโรคจิตรักร่วมเพศ ถึงเวลานั้นสื่อมวลชนจะรายงานออกมา คุณอย่าลืมว่าคุณมีอดีตภรรยากับลูก คุณเป็นเกย์ที่หลอกลวงความรักของภรรยาเพื่อการแต่งงาน หลังจากที่ข่าวแฉออกมาแล้วบริษัทของคุณจะได้รับผลกระทบแค่ไหน?”
“ก่อนที่ข่าวจะถูกแฉออกมา ฉันจะนำตำแหน่งประธานมอบให้กับน้องชายฉัน”
หลินมู่เหยียนมองเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ราวกับหมาป่ามองกระต่ายน้อย จิตใจผ่อนคลายมาก
“และหลังจากที่นายแฉหมดแล้ว ฉันจะประกาศความสัมพันธ์คนรักของฉันกับนาย นายก็จะไปเกษียณกับฉันได้แล้ว”
“คุณอย่าไร้สาระ”สีหน้าเส้าซือชั่วพริบตาเดียวก็ซีด“แม่งใครเป็นมีความสัมพันธ์เป็นคนรักของคุณ”
“ฉันชอบนายเวลาที่ด่าคนมาก”
หลินมู่เหยียนกระตุกยิ้ม ยิ้มจนสีหน้าหมดสง่าราศี
หน้าอกของเส้าซือกำลังสั่นคลอน ประโยคโต้แย้งก็พูดไม่ออก
“ใจเย็นลงหน่อย ฟังฉันพูดสองประโยคเป็นยังไงบ้าง?”
หลินมู่เหยียนตบไหล่ของเขา“ฉันไม่ยุ่งกับพี่สาวนาย แต่นานต้องอยู่ร่วมกันกับฉันอย่างสงบ”
“ผมเป็นผู้ชายปกติ”
เส้าซือตบมือของเขาออกอย่างรวดเร็ว ถอยไปสองก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยการป้องกันตัว“เรื่องเหล่านั้นที่คุณคิดไม่มีทางเป็นไปได้”
“ฉันก็เป็นผู้ชายธรรมดา”
หลินมู่เหยียนยักไหล่ การกระทำที่หยาบช้าเช่นนี้มีความสง่างามบนตัวเขา“วันนั้นเป็นเรื่องสุดวิสัย ฉันดื่มเยอะไป”
เส้าซือมองเขาอย่างสงสัย “ถ้าผมจำไม่ผิด วันนั้นคุณดื่มไวน์แดงไปแค่ครึ่งแก้ว”
เขามีเจตนาดีส่งเขากลับบ้าน กลับโดนดูถูก เรื่องนี้คิดขึ้นมา เส้าซือก็รู้สึกปวดหัว
คิดถึงความปลอดภัยของเซิ่งอันหราน เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ “แบบนี้ ผมสามารถตกลงเป็นเพื่อนกับคุณ แต่คุณอย่าเข้าใกล้พี่ผมอีก”
“ฉันไม่ได้ขาดเพื่อน”หลินมู่เหยียนมองเขาด้วยรอยยิ้มยากที่จะคาดเดา “ฉันกับนายจุดประสงค์ที่อยู่ด้วยกันคืออะไรนายรู้ชัดเจนดี นายต้องการปิดตาข้างหนึ่ง ฉันไม่อยาก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน