ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 178
“พี่ คุณก็รู้จักเขา?”เส้าซือสีหน้าระมัดระวัง
“พี่?”หลินมู่เหยียนสายตาปรากฏรอยยิ้ม
เซิ่งอันหรานถอนหายใจอย่างจนปัญญา“เสี่ยวซือ นายเปิดโปงแล้ว”
เธอพูดกับหลินมู่เหยียนว่าตัวเองมีคู่หมั้น แต่ไม่ได้พูดว่าคู่หมั้นเป็นใคร เส้าซือพูดว่าพี่ ก็เชื่อมโยงการเปิดโปงแล้ว ก็ตำหนิเธอไม่ได้
เด็กก็ยังบริสุทธิ์เกินไป
“พวกคุณพูดคุยกันเถอะ ฉันกับถานซูจิ้งจะไปทางโน้น”
เซิ่งอันหรานลูบจมูกด้วยความเก้อเขิน ดึงถานซูจิ้งไปแล้ว
กลางวันแสกๆแบบนี้ หลินมู่เหยียนก็คงจะทำอะไรเส้าซือไม่ได้ เพียงแค่เธอกับถานซูจิ้งสองคนอยู่ที่นี่ ก็อึดอัดมากพอแล้ว ย่องหนีวับหายไปจะเหมาะสมกว่า
เซิ่งอันหรานเพิ่งจะไป เส้าซือถลึงตาใส่หลินมู่เหยียนอย่างไม่พอใจและจะเดินออกไปด้วย
“นายไม่อยากรู้ว่าฉันกับเซิ่งอันหรานรู้จักกันได้ยังไงเหรอ?”
“ไม่อยากรู้”
“นายคิดว่าคนที่เกลียด กลายเป็นแฟนของนายไม่สามารถให้นายยอมรับได้ หรือว่ากลายเป็นพี่เขยนายก็ยิ่งยอมรับไม่ได้?”
“คุณหมายความว่าอะไร?”เส้าซือหยุดเท้าลง หันกลับไปมองรูปในโทรศัพท์ของหลินมู่เหยียน
ชั่วพริบตาเดียวสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นตื่นตัว จับคอเสื้อของหลินมู่เหยียนไว้ พูดเสียงต่ำ“ผมเตือนคุณ อย่าเข้าใกล้พี่ผม ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ”
“อ้อ?”หลินมู่เหยียนอนุญาตให้เขาจับคอเสื้อของตัวเอง ไม่ได้ดิ้นรน ถือโอกาสนำมือทั้งสองข้างยัดเข้าไปในกระเป๋า แว่นตากรอบทองหักเหแสงเยือกเย็น พูดด้วยความสนใจ
“ฉันก็อยากรู้ว่านายจะไม่เกรงใจยังไง?”
เส้าซือโกรธขึ้นมา
“ผมจะแฉข่าวที่คุณเป็นโรคจิตรักร่วมเพศ ถึงเวลานั้นสื่อมวลชนจะรายงานออกมา คุณอย่าลืมว่าคุณมีอดีตภรรยากับลูก คุณเป็นเกย์ที่หลอกลวงความรักของภรรยาเพื่อการแต่งงาน หลังจากที่ข่าวแฉออกมาแล้วบริษัทของคุณจะได้รับผลกระทบแค่ไหน?”
“ก่อนที่ข่าวจะถูกแฉออกมา ฉันจะนำตำแหน่งประธานมอบให้กับน้องชายฉัน”
หลินมู่เหยียนมองเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ราวกับหมาป่ามองกระต่ายน้อย จิตใจผ่อนคลายมาก
“และหลังจากที่นายแฉหมดแล้ว ฉันจะประกาศความสัมพันธ์คนรักของฉันกับนาย นายก็จะไปเกษียณกับฉันได้แล้ว”
“คุณอย่าไร้สาระ”สีหน้าเส้าซือชั่วพริบตาเดียวก็ซีด“แม่งใครเป็นมีความสัมพันธ์เป็นคนรักของคุณ”
“ฉันชอบนายเวลาที่ด่าคนมาก”
หลินมู่เหยียนกระตุกยิ้ม ยิ้มจนสีหน้าหมดสง่าราศี
หน้าอกของเส้าซือกำลังสั่นคลอน ประโยคโต้แย้งก็พูดไม่ออก
“ใจเย็นลงหน่อย ฟังฉันพูดสองประโยคเป็นยังไงบ้าง?”
หลินมู่เหยียนตบไหล่ของเขา“ฉันไม่ยุ่งกับพี่สาวนาย แต่นานต้องอยู่ร่วมกันกับฉันอย่างสงบ”
“ผมเป็นผู้ชายปกติ”
เส้าซือตบมือของเขาออกอย่างรวดเร็ว ถอยไปสองก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยการป้องกันตัว“เรื่องเหล่านั้นที่คุณคิดไม่มีทางเป็นไปได้”
“ฉันก็เป็นผู้ชายธรรมดา”
หลินมู่เหยียนยักไหล่ การกระทำที่หยาบช้าเช่นนี้มีความสง่างามบนตัวเขา“วันนั้นเป็นเรื่องสุดวิสัย ฉันดื่มเยอะไป”
เส้าซือมองเขาอย่างสงสัย “ถ้าผมจำไม่ผิด วันนั้นคุณดื่มไวน์แดงไปแค่ครึ่งแก้ว”
เขามีเจตนาดีส่งเขากลับบ้าน กลับโดนดูถูก เรื่องนี้คิดขึ้นมา เส้าซือก็รู้สึกปวดหัว
คิดถึงความปลอดภัยของเซิ่งอันหราน เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ “แบบนี้ ผมสามารถตกลงเป็นเพื่อนกับคุณ แต่คุณอย่าเข้าใกล้พี่ผมอีก”
“ฉันไม่ได้ขาดเพื่อน”หลินมู่เหยียนมองเขาด้วยรอยยิ้มยากที่จะคาดเดา “ฉันกับนายจุดประสงค์ที่อยู่ด้วยกันคืออะไรนายรู้ชัดเจนดี นายต้องการปิดตาข้างหนึ่ง ฉันไม่อยาก”
โลกธุรกิจก็น่ารำคาญมากพอแล้ว ด้านความรักเขาคุ้นเคยกับการพูดตรงไปตรงมา ไม่ชอบปิดบัง
“แล้วคุณอยากจะทำยังไง?”เส้าซือกัดฟัน ใบหน้าแดงแล้ว
“นัดเดทกับฉัน เหมือนเป็นคนรัก”
“คุณ…”
“ไม่มีทางเลือกอื่น”หลินมู่เหยียนถือโอกาสหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา หมุนตัวเดินไปทางเซิ่งอันหราน ทิ้งประโยคนี้ไว้
“พี่นายช่วงนี้น่าจะเลิกกับอวี้หนานเฉิงแล้ว บังเอิญมากคือ น้องสาวของฉันกับอวี้หนานเฉิงมีความสัมพันธ์กัน เพียงแค่ฉันคอยผสมโรง เรื่องความรักจะเปลี่ยนแปลงก็ไม่แปลก ฉันให้เวลานายพิจารณาถึงคืนนี้ งานเลี้ยงจบบอกคำตอบฉัน”
เส้าซือโกรธจนตัวสั่นอยู่ที่เดิม มองเห็นหลินมู่เหยียนเดินไปทางเซิ่งอันหราน เขากลับขัดขวางไว้ไม่ได้ หมุนตัวกลับก็ยิ่งมองเห็นร่างที่คุ้นเคยเดินจากประตูเข้ามาในงานเลี้ยง
เป็นอวี้หนานเฉิง
ทุกคนพากันจ้องมอง เขากับหลินมั่นหันเคียงบ่าเคียงไหล่เข้ามา หลินมั่นหันควงแขนของเขา ราวกับกิ่งทองใบหยก
เส้าซือขมวดคิ้วขึ้น มองไปทางเซิ่งอันหรานโดยไม่รู้ตัว ความโกรธในใจก็ค่อยๆหายไป
ยังดีที่ เซิ่งอันหรานกำลังพูดคุยกับหลินมู่เหยียน ไม่ได้สังเกตเห็นอวี้หนานเฉิง
ผ่อนคลายลงครึ่งหนึ่ง เขาก็รู้สึกอึดอัดจนลุกลี้ลุกลน
หลินมู่เหยียนรักร่วมเพศคนนี้ หลอกภรรยาให้มีลูกให้เขาไม่พอ ตอนนี้ยังหลอกพี่เขาอีก?หน้าไม่อายจริงๆ
“อวี้หนาน พี่ฉันพูดว่าอีกเดี๋ยวจะดื่มเหล้ากับคุณ นานแล้วที่ไม่เจอคุณ”
หลินมั่นหันยังคงอยู่ข้างกายอวี้หนานเฉิง น้ำเสียงสนิทสนม
อวี้หนานเฉิงกลับใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เข้าประตูมาก็มองเห็นเซิ่งอันหรานกับหลินมู่เหยียนอยู่ด้วยกัน ฝีเท้าชะงักลง ขมวดคิ้วขึ้น
ถือโอกาสมองตามสายตาของอวี้หนานเฉิง หลินมั่นหันก็มองเห็นฉากนี้ ปรากฏสีหน้าไม่เข้าใจ“นั่นไม่ใช่เซิ่งอันหรานไหม?ทำไมพี่ฉันกับเธอ…”
พูดได้ครึ่งหนึ่ง จู่ๆเธอก็หัวเราะขึ้นมา“พูดขึ้นมา ผู้จัดการเซิ่งเป็นแม่แบบที่พี่ชายฉันชอบ”
“พี่คุณไม่ใช่แต่งงานแล้วเหรอ?”
เสียงของอวี้หนานเฉิงดังเข้ามา เห็นได้ชัดเจนว่าไม่เข้าใจ
“คุณไม่รู้เหรอ?”หลินมั่นหันเงยหน้ามองเขา“พี่สะใภ้ฉันหลังจากที่คลอดหลานสาวแล้วก็ไปอเมริกา ทั้งสองคนหย่าร้างกันเมื่อห้าปีก่อน เพียงแค่ไม่ประกาศออกมาเท่านั้นเอง แม้แต่พ่อแม่ก็รู้หลังจากนั้นแล้ว ช่วงนี้ก็ยังเร่งรัดให้ฉันหาแฟนให้พี่ชาย”
อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้วแน่นขึ้น สายตามองเห็นเซิ่งอันหรานกับหลินมู่เหยียนท่าทางคุยกันอย่างสนุก จู่ๆรู้สึกเหมือนหัวใจถูกกดทับ อึดอัดจนลุกลี้ลุกลน
คิดว่าเธอออกไปผ่อนคลายจิตใจในสัปดาห์นี้ อารมณ์โกรธก็หายไปแล้ว คิดไม่ถึงจริงๆว่าเธอมีฝีมือมาก ชั่วพริบตาเดียวก็ยั่วยวนหลินมู่เหยียนแล้ว เห็นเธอเป็นแบบนี้ ราวกับว่าไม่นำเรื่องราวก่อนหน้านี้มาใส่ใจ?
“หนานเฉิง พี่รองมาแล้ว”
เสียงของหลินมั่นหันเรียกสติเขากลับมา
“ฉันมีธุระนิดหน่อย อีกเดี๋ยวค่อยคุยกัน”
อวี้หนานเฉิงดึงมือกลับมา สะบัดมือของหลินมั่นหันออกไป
มองดูทิศทางที่เขาออกไป หลินมั่นหันกัดฟัน สายตามืดครึ้มลง
อวี้หนานเฉิงเดินไปสองก้าว กลับถูกร่างที่เดินออกมาจากกลุ่มคนเข้ามาขวางไว้ เป็นแม่ของหลินมั่นหัน
“หนานเฉิง นายก็มาแล้ว ลุงนายรอนานมากแล้ว”
“……”
หนานเฉิง สองคำนี้ที่ดังขึ้นมาไม่ไกล เซิ่งอันหรานมองไปทางเสียงโดยไม่รู้ตัว มองเห็นผู้หญิงบุคลิกที่มีเสน่ห์และเยือกเย็นกำลังคุยกับอวี้หนานเฉิง สนิทสนมกันมาก
ในขณะเดียวกัน ในหูก็ได้ยินเสียงของหลินมู่เหยียนดังเข้ามา
“นั่นเป็นแม่ฉัน ใช่แล้ว บางทีเธอยังไม่รู้ แม่ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับอวี้หนานเฉิงมาก ราวกับแม่ลูก”
เซิ่งอันหรานกระตุกมุมปากและยิ้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน