ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 179

จุดหนึ่งที่น่ากลัวของหลินมู่เหยียนคนนี้คือ รู้จักคุณยังไม่นาน ก็รู้ว่าจุดอ่อนของคุณอยู่ตรงไหน ยิ่งไปกว่านั้นจู่โจมอย่างไม่ไว้หน้า

เมื่อกี้เขายังเหน็บแนมความรักของเธอกับอวี้หนานเฉิงอยู่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานอยู่เลย ปัญหาไม่ใช่น้องสาวเขา เพราะเรื่องความรักเดิมทีก็หนักแน่นไม่พอ ดังนั้นถึงถูกทำลายได้ง่ายๆ

และเซิ่งอันหรานกลอกตาไปรอบๆ ต่อมาก็ทำหน้ายิ้มเหน็บแนมเขาชอบชายแท้คนหนึ่ง ยังคิดจะเปลี่ยนรสนิยมชายแท้

โดยรวมคือทั้งสองคนไม่มีใครยอมใคร ด้านความปากร้ายสูสีไม่แพ้กัน

จนกระทั่งอวี้หนานเฉิงปรากฏตัวขึ้น และถูกแม่หลินเรียกไว้

"มองชายคนรักกับอดีตคู่หมั้นรวมไปถึงครอบครัวอดีตคู่หมั้นรักใคร่กลมเกลียวกัน รู้สึกแย่ใช่ไหม?"

"นายหุบปากไปเลย"เซิ่งอันหรานกวาดตามองหลินมู่เหยียน"ถ้ารู้ถึงความสัมพันธ์นายกับหลินมั่นหัน ตอนอยู่กวางตุ้งฉันคงไม่สนใจนาย"

ร้ายทั้งครอบครัว

หลินมู่เหยียนยักคิ้วอย่างไม่ถือ หยอกล้อว่า

"หากเธอยอมล่ะก็ ฉันช่วยเธอเอาคืนได้"

"ช่วยยังไง?"

ไม่ได้คำตอบ ทางอวี้หนานเฉิงกับแม่ของหลินมู่เหยียนทักทายกันเสร็จแล้ว เดินมาทางพวกเขา

"คุณมาอยู่นี่ได้ยังไง?"

อวี้หนานเฉิงยืนตรงหน้า บุคลิกน่าเกรงขาม

เซิ่งอันหรานพูดอย่างไม่พอใจ "ฉันอยู่ตรงนี้ก็ต้องรายงานคุณเหรอ? อย่าลืมว่าฉันไม่ทำงานที่โรงแรมแล้ว"

"คุณแค่พักงาน ไม่ใช่ลาออก"อวี้หนานเฉิงพูดแก้ด้วยใบหน้าเย็นชา

"หลังจากพักงานก็ลาออก ไม่ต่างกันเท่าไหร่……"

อวี้หนานเฉิงกำลังจะโมโห หางตาก็เห็นหลินมู่เหยียน พยายามอดกลั้นความรู้สึกโมโหลงไป คว้าแขนเซิ่งอันหรานไว้

"ตามผมมา"

"รอเดี๋ยว" เสียงหลินมู่เหยียนดังมาจากด้านหลังของเซิ่งอันหราน "หนานเฉิง นายคิดจะพาแฟนคนอื่นไปไหน?"

แฟน???

เซิ่งอันหรานหน้าเปลี่ยนสี หันมองทางหลินมู่เหยียนอย่างสงสัย

คนนี้กลับทำหน้าไม่รู้เรื่อง โกหกเก่งจนเป็นสันดาน

"ถ้าล้อกันเล่นล่ะก็ ฉันจะถือว่าไม่ได้ยิน"อวี้หนานเฉิงจ้องหลินมู่เหยียน ดูไม่เป็นมิตร

"นายอย่ารีบร้อน ฉันไม่ได้บอกว่าเธอเป็นแฟนฉัน"

หลินมู่เหยียนทำหน้านิ่ง "เพียงแต่เมื่อกี้เส้าซือบอกฉัน นี่เป็นแฟนเขาเท่านั้นเอง"

เซิ่งอันหรานใจหาย หลินมู่เหยียนคือจิ้งจอกเฒ่าใจดำดีๆ นี่เอง

เห็นชัดไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว คิดจะให้คนอื่นซวยแทน

อย่างที่คิด อวี้หนานเฉิงหน้าขรึมลง และไม่สนว่าคนรอบข้างมองกันมากแค่ไหน อดไม่ได้ที่จะคว้าเธอเข้าไปในห้องรับรอง หลังปิดประตู โยนเธอลงบนโซฟา

กระดูกที่คอเซิ่งอันหรานมีลมหายใจเย็นๆ เธอเงยหน้าขึ้น เส้นผมที่รวบขึ้นยุ่งเหยิงเล็กน้อย พูดด้วยความโกรธว่า

"คุณทำอะไร?"

"ผมจำได้ก่อนหน้านี้คุณเคยพูดกับผม คุณกับเส้าซือแค่พี่น้องกันธรรมดาเท่านั้น"

มือทั้งสองของอวี้หนานเฉิงดันบนโซฟาตัวเดียว ขังเซิ่งอันหรานไว้ในนั้น ก้มมองจากที่สูงทำให้คนใจสั่น

เซิ่งอันหรานกลืนน้ำลายแรงๆ กัดฟันพูดว่า

"แต่เดิมเป็นพี่น้อง และถึงจะไม่ใช่ เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ เราสองคนเลิกกันแล้ว"

"ผม...ไม่...เห็น...ด้วย"

สี่คำขว้างออกไป ไม่ให้โอกาสเซิ่งอันหรานคัดค้าน

เขาก้มตัว เงาดำตกอยู่บนใบหน้าเซิ่งอันหราน ในอากาศมีกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ชั่วพริบตาในหัวเธอปรากฏใบหน้าใสของ