ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 192
“ฉันไม่สนใจราคาตลาดเธอ สำหรับฉันนี่คือมิตรภาพ”
เซิ่งอันหรานท่าทางไม่ดี ดึงแขนของถานซูจิ้งไม่ปล่อย“ฉันจะซื้อคอเป็ดย่างให้เธอกินหนึ่งปี”
“เธอเลี้ยงฉันกินสิบปีก็ไม่พอกับเสื้อผ้าฉันหนึ่งชุด”
ถานซูจิ้งกลอกตามองบน“พี่สาวเธอก็ไม่ต่างจากการข่มขู่รีดไถเงินเลยนะ”
“นี้ไม่ใช่จนเหรอ?ฉันไปดูที่ชิงเหมิง เป็นตึกโรงงานเล็กๆ เหมือนโครงร่างที่ว่างเปล่า ฝ่ายการเงินยุ่งวุ่นวาย คนไม่มีความสามารถ ถ้าหากฉันไม่ช่วยเธอ นักออกแบบคนไหนจะมา ให้เงินเท่าไหร่ก็คงไม่มา”
“อ้าว ยังร้องห่มร้องไห้กับฉัน…”
ถานซูจิ้งสีหน้ารังเกียจ“ฉันมีความสามารถนำเงินที่เหลืออยู่ในธนาคารออกมาให้เธอดู ฉันเกรงว่าจะมีแค่เงินทอน”
“เธอจะช่วยไหม”เซิ่งอันหรานปล่อยมือ“ไม่ช่วยฉันก็ไปหาคนอื่น”
“ช่วย”ถานซูจิ้งมุ่ยปาก“ฉันพูดว่าไม่ช่วยแล้วเหรอ?ไม่ให้เงินก็ช่วย ถึงยังไงพี่สาวฉันก็ออกแบบงานระดับสูงจนเบื่อแล้ว อยากศึกษาเครื่องแต่งกายคนธรรมดาแบบเธอ”
เซิ่งอันหรานจึงหัวเราะออกมา ชูสองนิ้ว
“หลังจากออกสู่ตลาด ฉันจะให้หุ้นเธอยี่สิบเปอร์เซ็นต์”
“เช็คที่ไม่มีเงินในบัญชีไม่เลว“
“……”
สำหรับการขอร้องนี้ของเซิ่งอันหราน ความจริงถานซูจิ้งก็ไม่ได้คิดมาก เธอมีสตูดิโอของตัวเอง โดยปกติก็ลงนามในสัญญาโครงการกับบริษัทเครื่องแต่งกายอื่นเป็นการชั่วคราวเพื่อจ้างภายนอก พูดได้ว่าค่อนข้างว่างมาก เพื่อนสนิทต้องการริเริ่มกิจการ เรื่องของความช่วยเหลือก็อยู่ในความสามารถของเธอ ในด้านคุณธรรมเธอไม่อาจปฏิเสธได้
เช้าตรู่วันต่อมา ถานซูจิ้งกับเซิ่งอันหรานก็ไปที่ชิงเหมิง
ทำเลที่ตั้งดีเยี่ยม โดยรอบเป็นย่านธุรกิจ และเป็นตึกเดี่ยวสามชั้น ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตึกสูง เดินผ่านทางเข้าซอยสองซอยก็ถึงแล้ว
พวกเธอพาชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆมาดูสภาพแวดล้อมให้ หน้าตาหล่อเหลา
“นี่คือกู้ไข่อดีตคนรับผิดชอบชิงเหมิง นี้คือเพื่อนฉัน ถานซูจิ้งและจะเป็นหัวหน้านักออกแบบของพวกเราในอนาคต”
“สวัสดีนักออกแบบจิ้ง”
“เรียกฉันว่าซูจิ้งก็พอแล้ว”
หลังจากทักทายกันแล้ว เซิ่งอันหรานก็ให้กู้ไข่กลับไป ตัวเองก็พาถานซูจิ้งขึ้นไปเดินดูชั้นบน“เธอคิดว่าเป็นยังไงบ้าง?”
“อยากฟังความจริงไหม?”
“พูดไร้สาระ”
“ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ”ถานซูจิ้งแสดงวิสัยทัศน์ที่สำคัญของเธอในฐานะนักออกแบบอย่างเกรงใจ“ตึกนี้ของเธอเดาว่าไม่เคยได้รับการตกแต่งปรับปรุงหลังจากแม่เธอไม่บริหาร ไม่ได้ปรับปรุงเปิดให้คนภายนอกเข้ามา เข้ามาก็ทำให้รู้สึกว่าเป็นสถานที่ใช้แรงงานผลิตเสื้อผ้า ตกแต่งปรับปรุงทำใหม่ ตึกนี้เก่าเกินไป ถือโอกาสทำให้เป็นสไตล์อุตสาหกรรม”
“ฟังเธอ”
“ยังมีอีก เปลี่ยนคนที่สามารถเปลี่ยนได้”
ถานซูจิ้งขมวดคิ้ว “ตัดเล็บคือตัดเล็บ เล่นเกมคือเล่นเกม กระจัดกระจายเกินไป แทนที่จะใช้เวลาและประสบการณ์ปรับปรุงพวกเขา ไม่งั้นหาคนกลุ่มใหม่ดีกว่า คนใหม่ไม่รู้กระแสสังคมว่าที่นี่เป็นยังไง กลับจะตั้งใจทำงาน”
“ได้”
เซิ่งอันหรานก้มหน้าหยิบปากกาและสมุดเล่มเล็กเพื่อบันทึกข้อแนะนำของถานซูจิ้ง ท่าทางทุ่มเทตกอยู่ในสายตาถานซูจิ้ง จู่ๆเธอก็ไม่แน่ใจ
“ใช่แล้ว เธอไม่ใช่ให้ฉันเป็นนักออกแบบเหรอ?ฉันจะสนใจเธอมากทำไม?”
เซิ่งอันหรานใบหน้ามีรอยยิ้ม จับแขนของถานซูจิ้งไว้
“นี้ไม่สามารถชี้แนะเหรอ นักออกแบบจิ้ง?”
ถานซูจิ้งรู้สึกเหมือนกำลังฝังตัวเอง…
วันศุกร์ ผลรายงานการตรวจร่างกายขั้นสุดท้ายของโรงพยาบาลออกมาแล้ว หมอแจ้งแผนกผู้ป่วยใน เซิ่งชิงซานสามารถกลับไปพักรักษาตัวที่บ้านได้แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน