ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 252

“ซิงซิงน้อยไม่กินข้าว นายพาเธอไปหาอะไรกินเถอะ”

เซิ่งอันหรานนำเซิ่งเสี่ยวซิงให้กู้เทียนเอินดูแล“ฉันนัดคนคุยธุระ กลับช้าหน่อย”

“ได้”กู้เทียนเอินพยักหน้า“พี่ นัดใครเหรอ?”

เซิ่งอันหรานชะงักไปเล็กน้อย“หลินมั่นหัน”

ในร้านกาแฟดาดฟ้าบนถนนเมืองหลวง โต๊ะและเก้าอี้เหล็กดัดมีสไตล์ฝรั่งเศสที่เข้มข้น ใบเมเปิลของฤดูใบไม้ร่วงห้อยอยู่บนกิ่งไม้สูง แสดงให้เห็นว่าอากาศในเมืองจินหลิงเริ่มเย็นขึ้นทุกวัน

หลินมั่นหันกำลังดื่มกาแฟในชุดสีเบจ ละเอียดงดงามเหมือนครั้งแรกที่เจอกัน ทำให้คนมองเห็นแค่ครั้งเดียวก็รู้ว่าเธอเป็นองค์หญิงน้อยที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี

หลังจากที่เซิ่งอันหรานมาถึงแล้วก็มองไปบริเวณรอบๆ

“ทางนี้”เสียงของหลินมั่นหันดังมาจากตำแหน่งข้างกำแพง เงยหน้าขึ้นก็มองเห็นเธอโบกมือ

เซิ่งอันหรานเดินเข้าไปนั่งลง

“ฉันสั่งคาราเมลมัคคิอาโตมาให้เธอแล้ว ยังมีสลัดผัก ได้ไหม?”

“ขอบคุณ”เซิ่งอันหรานพยักหน้าอย่างเรียบเฉย“ในสายโทรศัพท์คุณบอกฉันว่ามีธุระ มีเรื่องอะไรก็พูดเถอะ”

เธอไม่คิดว่ามิตรภาพระหว่างตัวเองกับหลินมั่นหันสามารถใช้ทานอาหารกลางวันด้วยกันได้ และก่อนหน้านี้ พวกเธอเพิ่งจะออกมาจากร้านอาหารด้วยความอับอายมาก ไม่แม้แต่จะทักทายกัน

หลินมั่นหันเม้มปาก“เธออย่าเข้าใจผิด ฉันมาหาเธอไม่เหมือนกับครั้งก่อน ฉันขอโทษที่ก่อนหน้านี้ไม่มีมารยาทกับเธอ”

เธอท่าทางดูเหมือนจริงจัง แต่เซิ่งอันหรานกลับคิดว่านี้คือยั่วยุ

“ไม่จำเป็น ตอนนี้เธอได้รับของที่เธออยากได้แล้ว เวลานี้พูดแบบนี้ฉันไม่คิดว่าคือการขอโทษ เหมือนกำลังดูถูก”

“ไม่ใช่”หลินมั่นหันรีบอธิบาย“ฉันละทิ้งพี่หนานเฉิงจริงๆ ฉันกับเขาเป็นพี่น้องกัน ฉันก็หวังว่าพวกเธอจะคืนดีกันได้ เหมือนกับเมื่อก่อน หวังว่าการปรากฏตัวของฉันจะไม่มีผลกระทบอะไรกับพวกเธอ”

ยิ่งฟังยิ่งน่าขำ

เซิ่งอันหรานขมวดคิ้ว“คุณหลิน คุณกำลังล้อเล่นอะไร?ฉันไม่มีเวลาล้อเล่นกับคุณ”

“ฉันจริงจัง ช่วงนี้ฉันต้องย้ายกลับไปที่สำนักงานใหญ่ของฝรั่งเศส พ่อแม่ของฉันอพยพไปฝรั่งเศสกับฉัน หลังจากนี้ฉันน้อยมากที่จะกลับมา”

มองสีหน้าของหลินมั่นหัน ไม่เหมือนกำลังพูดโกหก เซิ่งอันหรานก็ไม่เข้าใจเล็กน้อย

“เธอจะกลับไปฝรั่งเศสแล้ว?แล้วเรื่องแต่งงานของเธอล่ะ?”

ผู้อาวุโสอวี้จะยอมให้อวี้หนานเฉิงกับหลินมั่นหันไปฝรั่งเศสได้ยังไง ถ้าหากไม่ไป เรื่องแต่งงานระหว่างสองคนจะทำยังไง?

“เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องปลอม”

หลินมั่นหันหัวเราะ“เป็นพี่หนานเฉิงให้ฉันช่วยเขา หาข้ออ้างกับคุณปู่ ถ้าฉันเดาไม่ผิด วันนี้คุณปู่เอ่ยถึงเรื่องงานหมั้นอย่างเป็นทางการแล้ว พี่หนานเฉิงก็ต้องสารภาพกับเขาแล้ว”

ได้ฟัง เซิ่งอันหรานชะงักไป

เรื่องที่อวี้หนานเฉิงกับหลินมั่นหันแต่งงานกันเป็นเรื่องปลอม?

“เป็นไปได้ยังไง?”

ในความเข้าใจของเธอ อวี้หนานเฉิงคนแบบนี้จะสามารถใช้วิธีเด็กน้อยไปโกหกคุณปู่ได้ยังไง?

“จริงๆ”หลินมั่นหันหยิบซองกระดาษออกมาจากกระเป๋าด้านข้าง วางบนโต๊ะผลักไปตรงหน้าเซิ่งอันหราน“และฉันรู้บางเรื่องแล้ว คิดว่าตัวเองยัง

ฝืนจะเข้าไปแทรกกลางระหว่างพวกเธอก็ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ฉันประหลาดใจมาก ดังนั้นจึงอยากทำให้ชัดเจน”

เซิ่งอันหรานชะงักไป ดึงเอกสารออกมาจากซองกระดาษที่อยู่ตรงหน้า มองเห็น‘ผลทดสอบความเป็นพ่อแม่'’สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

“ก่อนหน้านี้ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงดูแลลูกชายของพี่หนานเฉิงอย่างอดทนและใส่ใจ ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว”