ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 255
สรุปบท บทที่ 255 เขาเป็นบ้าไหม: ผูกรักท่านประธานพันล้าน
สรุปเนื้อหา บทที่ 255 เขาเป็นบ้าไหม – ผูกรักท่านประธานพันล้าน โดย อานหร่าน
บท บทที่ 255 เขาเป็นบ้าไหม ของ ผูกรักท่านประธานพันล้าน ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย อานหร่าน อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
กู้เทียนเอินขมวดคิ้วขึ้น ตั้งใจพูดยั่วยุ
“ใช่แล้ว บ้านพวกเรา”
อวี้หนานเฉิงสีหน้ามืดครึ้มลงทันที“กู้เทียนเอิน นายลืมเรื่องอะไรไปรึเปล่า?”
ไม่รอให้กู้เทียนเอินพูด เซิ่งอันหรานถลึงตาใส่อวี้หนานเฉิง
“ไม่ได้ถามคุณ ตอนนี้คุณสามารถหุบปากได้”
พูดจบ เธอมองอวี้อีอี“อีอีเธอพูด ทำไมเธอถึงมาที่นี่?”
อวี้อีอีเม้มปากสีหน้าน้อยใจ มือเล็กสั่นเทาชี้ไปตรงหน้าอวี้หนานเฉิง“ก็เป็นเพราะว่าเขา เขาบ้าไปแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะพูดกับพ่อบุญธรรมว่าจะแต่งงานกับฉัน?ฉันยังไม่บรรลุนิติภาวะ”
กู้เทียนเอินเพิ่งจะดื่มน้ำก็สำลักออกมา มองไปทางอวี้หนานเฉิงด้วยความตกใจ“รู้ว่าคุณโรคจิต แต่ไม่คิดว่าคุณจะเสียสติขนาดนี้”
อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้ว มองคราบน้ำบนแขนเสื้อตัวเองอย่างไม่พอใจ สายตาเต็มไปด้วยการกล่าวเตือน
“พูดต่อไป”เซิ่งอันหรานมองอวี้อีอี ถึงแม้ว่ารู้สึกว่าประหลาดใจ แต่ก็ยังให้หญิงสาวพูดต่อไป
“พ่อบุญธรรมให้เขาแต่งงานกับหลินมั่นหัน เขาไม่พอใจ ก็ทะเลาะกับพ่อบุญธรรม พ่อบุญธรรมพูดว่าต้องแต่งงานก่อนสิ้นปีนี้ ใครก็ได้ เขาก็ดึงฉันมาจากประตู พูดว่าจะแต่งงานกับฉัน พวกคุณคิดว่า เขาเป็นบ้าไหม?”
ได้ฟัง เด็กน้อยสองคนที่นั่งเคียงข้างกันบนโซฟามองอวี้หนานเฉิงเหมือนมองคนบ้า เซิ่งเสี่ยวซิงคือรังเกียจ อวี้จิ่งซีคือดูถูกอย่างโจ่งแจ้ง
อวี้หนานเฉิงไอออกมา“พูดตามอำเภอใจเท่านั้นเอง”
“พูดตามอำเภอใจว่าคุณจะแต่งงานกับหญิงสาวที่อายุสิบสาม?มิน่าล่ะเธอถึงได้ตกใจจนหนีออกมาจากบ้าน”เซิ่งอันหรานกลอกตามองบนใส่เขา ไม่รอให้เขาพูดอธิบาย ก็มองไปทางอวี้จิ่งซี
“จิ่งซีล่ะ?ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่”
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะสามารถพูดคำง่ายๆได้แล้ว แต่ประโยคที่สมบูรณ์ยังน้อยมาก ได้ยินก็หยิบกระดานเล็กออกมาแล้วเขียนเรียงคำ“พ่อทะเลาะกับคุณปู่ ถูกไล่ออกมาแล้ว”
อวี้อีอีได้เห็นประโยคนี้ ก็พูดด่าออกมา
“สมน้ำหน้า”
อวี้หนานเฉิงมองเธอ เธอก็นำศีรษะไปหลบด้านหลังของกู้เทียนเอิน ไม่กล้าพูดอีก
เมื่อได้ถามแล้ว เซิ่งอันหรานก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว
เหตุผลเดิมเป็นเพราะว่าอวี้หนานเฉิงโกหกผู้อาวุโสว่าเขากับหลินมั่นหันอยู่ด้วยกัน ทำให้ผู้อาวุโสกำหนดวันแต่งงานด้วยความดีใจ เขาจึง
สารภาพ หลังจากที่ทำให้ผู้อาวุโสโกรธแล้ว ก็ระบายความโกรธกับอวี้อีอี และสภาพปัจจุบันก็เป็นแบบนี้
“คุณกับผู้อาวุโสทะเลาะกัน แล้วมาที่ฉันทำไม?”
เซิ่งอันหรานมองอวี้หนานเฉิง“ฉันทำได้มากสุดคือรักษาคำพูดที่จะทำอาหารเย็นให้จิ่งซี หลังจากนั้นคุณก็กลับไป”
อวี้หนานเฉิงพิงบนโซฟา แทบจะคาดเดาว่าเซิ่งอันหรานจะต้องพูดแบบนี้แน่นอน
“ได้ แต่คืนนี้ฉันกับจิ่งซีก็ไม่มีที่จะอยู่ ผู้ใหญ่ไม่เป็นไร แต่เด็กรับลมทั้งคืน พรุ่งนี้ถ้าป่วยก็ต้องไปอยู่โรงพยาบาล พรุ่งนี้เธอก็ส่งกับข้าวไปที่โรงพยาบาลเถอะ”
“คุณ…”เซิ่งอันหรานมองอวี้หนานเฉิงอย่างไม่อยากเชื่อ“คุณปู่แค่ไล่คุณออกจากบ้านเก่าเท่านั้นเอง ทำไมคุณถึงไม่มีที่จะอยู่แล้ว”
คนที่รวยที่สุดในเมืองจินหลิงวิ่งมาร้องห่มร้องไห้ต่อหน้าตัวเอง นั่นไม่ใช่ล้อเล่นเถอะ?
“โทรศัพท์กระเป๋าเงินไม่ได้พามา ก็เหลือแค่รถ”
อวี้หนานเฉิงเลิกคิ้วขึ้น สีหน้าคือจะเชื่อก็เชื่อไม่เชื่อก็ไม่เชื่อ นำกุญแจรถควักออกมาวางบนโต๊ะ สัญญาลักษณ์สีทองแวบวับ
“ไม่เลว”กู้เทียนเอินถลึงตาใส่เขา“รถคุณคันนี้ ขายซื้อคอนโดเดี่ยวได้แล้วหนึ่งห้อง”
“ถ้านายสามารถขายซื้อคอนโดได้ จะให้ค่าคอมมิชชั่นนายยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ฉันเรียกร้องน้อยมาก ไม่น้อยกว่าสองร้อยตารางเมตร ห้องนั่งเล่นเปิดออกสู่ระเบียง มีห้องนอนส่วนตัว”
“อะไร พี่อันหราน คุณดู”กู้เทียนเอินชำเลืองมองอวี้หนานเฉิงด้วยความดูถูก“คุณชายใหญ่คนแบบนี้ ใครเก็บเขาไว้ก็โง่แล้ว”
อวี้อีอีสีหน้าหวาดกลัว เช็ดน้ำมูกและร้องไห้“ไม่มีความยุติธรรม ฉันเป็นอาของคุณนะ พ่อบ้านพูดว่าคุณทำผิดต่อสายเลือดเดียวกัน!”
“ร้องไห้เสร็จแล้วก็รีบกลับไป พ่อบ้านรอเธออยู่ โดนจับกลับแตกต่างจากการกลับไปด้วยตัวเอง”อวี้หนานเฉิงพูดเอ่ยเตือนเธออย่างไม่อดทน
ก็ยิ่งร้องไห้เสียงดังขึ้นมาทันที
“ไปก็ไป”
อวี้อีอีสูดจมูก หยิบกระเป๋าหนังสือตัวเอง ถลันออกไป ถลึงตาใส่อวี้หนานเฉิงด้วยความโหดเหี้ยม สายตาของทุกคนอยู่ที่หน้าประตู
สาวน้อยคนนี้คงไม่ใช่เล่นละครใช่ไหม?
เสียงปิดประตูบ้านดังขึ้น ในห้องก็เงียบลง เซิ่งอันหรานมองคนบนโซฟาสี่คน รู้สึกปวดหัวมาก พูดข้ออ้าง
“ฉันไปทำกับข้าวก่อน”
หลังจากนั้นตัวเองนำประตูห้องครัวปิด
อวี้หนานเฉิงมาด้วยจุดประสงค์อะไร เธอรู้ชัดเจนดี ถ้าผู้อาวุโสโกรธหลานชายคงไม่มีทางที่จะไม่ให้แม้แต่ที่พัก เพียงแค่เขานำคำพูดมาถึงส่วนนี้ ก็คือมีความคิดที่จะไม่ไป ไม่จำเป็นต้องพูดเยอะ
เธออยากดูแลจิ่งซี ไม่สนใจว่าในห้องมีกี่คน อยากเป็นส่วนหนึ่งที่ดีของลูกชาย
อวี้หนานเฉิงอยู่ไม่นาน เธอมีลางสังหรณ์
กำลังเลือกผักที่เสีย เสียงจากประตูบานเลื่อนของห้องครัวดังขึ้นมา ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามา ถือโอกาสปิดประตู
“มั่นหันพูดกับเธอแล้วเถอะ?”
เสียงของอวี้หนานเฉิงดังมาจากด้านหลัง
เซิ่งอันหรานในใจตกใจ กำลังหั่นแครอทก็ตกลงไปในอ่างล้างผัก น้ำกระเด็นออกมา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน