ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 260

"ออกไป"

เซิ่งอันหรานก้มหน้าหลีกไปด้านข้าง เหลือช่องทางข้างเตียงให้อวี้หนานเฉิงออกไป

อวี้หนานเฉิงกลับไม่ไป สายตาเย็นชาคู่หนึ่งจ้องเขม็งที่เธอ

"ได้ คุณไม่ไปใช่ไหม งั้นฉันไป"

เซิ่งอันหรานสูดลมหายใจลึกๆ พยายามควบคุมอารมณ์ให้สงบ แล้วก้าวเท้าเดินไปทางประตู

ยังเดินไม่ถึงสองก้าว ถูกแรงหนึ่งดึงข้อมือจากด้านหลังทันที ทำให้ร่างเธอเซถลา หงายล้มไปบนเตียง ไม่รอให้เธอได้สติ ร่างกายก็ถูกอวี้หนานเฉิงจับไว้แน่น

"คุณทำอะไร?"

เซิ่งอันหรานมือหนึ่งดันหน้าอกของอวี้หนานเฉิง "ปล่อยฉัน คุณลืมเรื่องก่อนหน้านี้ไปแล้วเหรอ? ถ้าหากคุณกล้า……ฉันจะแจ้งความจริงๆ"

"เชิญ"

สายตาอวี้หนานเฉิงจ้องมองเธอ "ต้องการทนายล่ะก็ ผมช่วยคุณหา คุณสามารถฟ้องจนผมเข้าคุก ไม่ว่าคุณพูดอะไร ผมร่วมมือกับคุณ"

"ไอ้บ้า"เซิ่งอันหรานขัดขืนทุบตีบนตัวเขา"คุณมันบ้า"

อวี้หนานเฉิงจับมือเธอ กดแยกไว้สองฝั่ง ระยะห่างของใบหน้าทั้งสองเหลือช่องว่างเพียงปลายจมูก เสียงทุ้มต่ำผสมกับลมหายใจร้อนๆ เจาะเข้าไปที่แก้วหูและสติของเซิ่งอันหราน

"หลังจากหลงรักคุณ ผมก็บ้าแล้ว"

เซิ่งอันหรานมองเขาอย่างประหลาดใจ ในสายตาเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

อวี้หนานเฉิงแต่ไหนแต่ไรเป็นคนที่ไม่ชอบพูดมาก โดยเฉพาะคำพูดหวานๆ เขาจะหยอกล้อเธออ้อมๆ แต่คำพูดบอกรักตรงๆ แบบนี้ ในความทรงจำดีๆ สามารถนับได้ และท่าทางลึกซึ้งเหมือนอย่างตอนนี้ ยิ่งเป็นครั้งแรกที่เห็น

เซิ่งอันหรานรู้สึกว่าตัวเองไม่มีวิธีมาควบคุมความคิดและการกระทำของตัวเองอีก เปิดปากอยู่นานกลับหาเสียงของตัวเองไม่เจอ เลยทำได้เพียงมองอวี้หนานเฉิง

ที่คิดไม่ถึง ดวงตาไร้เดียงสาแบบนี้ในสายตาอวี้หนานเฉิง ก็คือยาปลุกเซ็กส์อย่างหนึ่ง

"อื้ม……"

ตอนจูบที่ปากและลิ้น เซิ่งอันหรานแสงสะท้อนคลื่นซัดสาด ผสมความต่อต้านและขัดขืนอยู่เล็กน้อย แต่ที่มากกว่ากลับเป็นเชื่อฟัง เธอต่อต้านที่จะยอมรับความเจ็บปวดทั้งหมดที่จะตามมา กลับตั้งตารอคอยความอ่อนโยนที่อวี้หนานเฉิงมอบให้

เธอรู้ดีความอ่อนโยนนี้เป็นอยู่เพียงแค่ชั่วคราว แต่กลับต่อต้านความอ่อนหวานสั้นๆ นี้ไม่ได้

ปฏิเสธไม่ได้ บนโลกใบนี้ไม่พูดถึงความสัมพันธ์ทางสายเลือด ผู้ชายตรงหน้าคนนี้เป็นสิ่งสำคัญที่ตัวเองไม่อาจตัดใจได้

การขัดขืนเล็กๆ สำหรับผู้ชายแล้วเป็นการแต้มสีหนักในยาปลุกเซ็กส์

อวี้หนานเฉิงหายใจรุนแรง นำพาจูบนี้พันริมฝีปากและปลายลิ้นเลื่อนไปที่คอหอมๆ ของเธอ เสื้อไหมพรมที่หลวมๆ ในมือเขาถูกดึงลงมาอย่างรุนแรง เผยให้เห็นไหล่ที่ผอมและขาวผ่อง

"อ้า......"

หญิงสาวร้องออกมาอย่างทนไม่ได้

จูบหนักๆ อยู่บนตัวเธอ เหมือนลูกไฟ นำพาร่างกายเธอไฟติดขึ้นมา

เขาทนไม่ไหวอยากให้ตัวเองหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับผู้หญิงใต้ร่าง สีสันใต้เสื้อลายดอกไม้ หน้าอกกระเพื่อมอยู่ใต้แสงไฟ เรืองแสงเงาดำของคน กางเกงลำลองขายาวสีครีมหล่นอยู่บนพรม ถูกกางเกงในชายสีดำทับไว้

เสื้อไหมพรมสีอ่อนถูกดึงไปตำแหน่งที่คอ เสียดสีที่คางของเซิ่งอันหราน ความรู้สึกชานิดๆ ซึมเข้าไปในผิวชั้นนอก กลายเป็นความร้อน ยิ่งร้อนจัดขึ้น

ในการหอบที่รุนแรงชั้นในสีชมพูกระเพื่อมขึ้นๆ ลงๆ ผ้าลูกไม้สีขาวถูกห่อไว้สมบูรณ์ เส้นโค้งอวบอิ่มยื่นออกมา นั่นเป็นผลไม้ที่มือเดียวปิดไม่มิด ทักษะฝีมือในการนวด หญิงสาวใต้ร่างส่ายเอวไม่หยุด นิ้วเท้าเกร็งไปหมด

จูบชื้นๆ เลื่อนลงมาตลอดทาง อมอากาศสั่นสะเทือนดอกตูมสีชมพู

"อ้า......"

เซิ่งอันหรานอดไม่ได้ที่จะกอดศีรษะอวี้หนานเฉิงไว้ อุทานอย่างอับอาย "อย่า……"

ปลายลิ้นเย้าหยอกยิ่งรุนแรงอย่างไม่สนใจ เหมือนกลืนสติทั้งหมดของเธอให้หมด เขาไม่รู้จักหยุดพัก ไม่มีขีดจำกัด ไปที่ที่ลึกขึ้น เหมือนมุ่งมั่นจะใช้คืนนี้ ทำให้เธอจำไว้ความรักของเขาที่มีต่อเธอไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆ พวกเขาสามารถผสมผสานเป็น