ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 262

เสียงถามของอวี้หนานเฉิงดังอยู่ในแก้วหู เซิ่งอันหรานบีบนิ้วมือ จิกเล็บพยายามทำให้ตัวเองนิ่ง แต่เธอรู้แค่ตัวเองเปิดปาก เสียงสั่นๆ จะทำให้ตัวเองถูกจับได้

"มั่นใจแล้ว"

จู่ๆ อวี้หนานเฉิงก็หัวเราะ

"ดูอย่างนี้ คุณระแวดระวังกับคนนอกมาตลอด"

เซิ่งอันหรานอึ้ง มองไปทางอวี้หนานเฉิง บนหน้าเขาแสดงรอยยิ้มหยอกเย้าชัดเจน ในใจถึงค่อยๆ โล่งอกอย่างช้าๆ

"ใช่" เธอหลบสายตาเล็กน้อย พูดเสียงเบา "ตอนนั้นไม่คุ้นกับคุณ อะไรก็บอกคุณหมดไม่ได้ใช่ไหม"

"วันนี้ฝนน่าจะตก ออกบ้านอย่าลืมพกร่ม"

อวี้หนานเฉิงหยิบร่มจากที่แขวนร่มจากทางเข้าบ้านยื่นให้เธอ

"ขอบคุณ"

เซิ่งอันหรานก้มหน้าเม้มริมฝีปาก หวาดกลัวอยู่ในใจ

หลังจากออกจากบ้าน หัวใจดวงหนึ่งของเธอยังเต้น ตึกๆ ตักๆ ไม่หยุด เธอมีลางสังหรณ์บางอย่าง ถ้าหากตัวเองไม่ตรงไปตรงมาล่ะก็ แค่ความฉลาดของอวี้หนานเฉิงไม่ช้าก็จะรู้ความจริงทั้งหมด ถึงเวลานั้นจะเกิดอะไรขึ้น เธอไม่มีทางรู้

——

จู่ๆ ฉินปัวโทรเรียกเซิ่งอันหราน เพื่อเรื่องประมูลของเฉียวอันกรุป

2 วันนี้จู่ๆ เกิดข่าวลือเยอะมากในอินเทอร์เน็ต ปล่อยข่าวลือว่าเซิ่งอันหรานเป็นผู้สืบทอดที่ถูกต้องตามกฎหมายเพียงคนเดียวของเซิ่งซื่อกรุป อีกทั้งยังได้รับมรดกก้อนใหญ่ที่เซิ่งชิงซานทิ้งไว้ ในมรดกเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากช่องโหว่ทางการเงินของเซิ่งซื่อกรุป เหมือนเซิ่งชิงซานใช้อำนาจส่วนตัว ใช้วิธีการที่ถูกกฎหมายแต่ไม่สมเหตุสมผลโยกย้ายทรัพย์สินให้เธอ

เซิ่งซื่อกรุปเป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่มีหลายพันคน จู่ๆ หยุดกิจการไปทำให้คนว่างงานเป็นจำนวนมาก เพราะการชำระบัญชีทางการเงินของทั้งบริษัท เป็นเวลาสองเดือนแล้ว ที่ไม่ได้จ่ายเงินเดือนสักแดงเดียว

ไม่แค่ชาวไร่ก่อความวุ่นวายในสถานที่ แม้แต่พนักงานในสำนักงานก็นั่งไม่อยู่ ข่าวลือออกมา พูดร้ายตามคนปล่อยข่าวทั้งหมด ดีที่ยังไม่กระทบถึงชิงเหมิง แค่แบนเซิ่งอันหรานคนเดียว

ห้องประชุมชั้นสองในชิงเหมิง เซิ่งอันหรานมองต้นอู๋ถงนอกหน้าต่างอย่างใจลอย เสียงข้างหูเหมือนลมพัด

"ต่อต้านข่าวลือบนอินเทอร์เน็ตช่วงนี้ พวกเราต้องแจ้งแพลตฟอร์มโซเชียล บล็อกเนื้อหาพวกนี้ไปเลย ไม่งั้นในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ กระทบกับคะแนนที่เฉียวอันกรุปให้เราง่ายมาก เวลานี้เราต้องลงมือให้รวดเร็ว"

บริษัทเพิ่งก่อสร้างไม่นาน เจี่ยงจวิ้น ผู้จัดการฝ่ายพีอาร์ที่อายุยังน้อยคนหนึ่ง เหมือนใจจดใจจ่ออยู่นาน ถึงรอโอกาสที่จะได้ลงมือ ดูแล้วถึงขั้นเลือดร้อนหน่อยๆ เรื่องที่เซิ่งอันหรานถูกใส่ร้ายเขาเป็นคนแรกที่ทราบเรื่อง

"ประธานเซิ่ง คุณคิดเห็นยังไง?"

เสียงเจียงไข่ดังขึ้นในห้องประชุม เซิ่งอันหรานนิ่งไปครู่หนึ่งถึงดึงสติกลับมา สีหน้าสงสัย

"หา?"

เธอเอาแต่คิดเรื่องก่อนออกมาบ้านเมื่อกี้ ไม่ได้ตั้งใจฟังประชุม

ฉินปัวที่นั่งอยู่ซ้ายมือ เห็นก็พูดชี้นำว่า

"ความหมายของผู้จัดการเจี่ยง ก่อนที่ชาวเน็ตจะโยงมาถึงชิงเหมิงควรควบคุมข่าวลืออย่างรวดเร็ว เลี่ยงผลกระทบการประมูลกับทางเฉียวอันกรุป แต่ผมรู้สึกหากใช้แค่แพลตฟอร์มโซเชียลไปบล็อกเกี่ยวกับข่าวลือนี้ล่ะก็ เกรงว่าจะเกิดการโต้กลับ มองเราเป็นวัวสันหลังหวะ"

คำพูดนี้พูดได้ถูกจังหวะ และมองไม่ค่อยเห็นถึงร่องรอยชี้นำเท่าไหร่ กลับเหมือนฉินปัวพูดแสดงความคิดเห็นส่วนตัว

เซิ่งอันหรานได้ยินก็เข้าใจ สงบสติ

"ความหมายนี้คือ แค่ให้แพลตฟอร์มโซเชียลไปจัดการไม่เพียงพอ ฉันต้องการให้ฝ่ายพีอาร์ของเราวางแผน น้ำหลากมาแล้วจะอุดยังไงก็ไม่อยู่ คิดหาวิธีระบายน้ำ"

เวลา5นาทีในการระดมสมอง เจียงไข่เป็นวัยรุ่นหัวไว

"ประธานเซิ่ง เราทำแบบนี้ดีกว่า ให้แพลตฟอร์มโซเชียลบล็อกส่วนหนึ่งที่เหมือนคำใส่ร้าย เหลือส่วนที่เว่อร์และเกินจริงที่สุดไว้"

ชิงเหมิงเพิ่งตั้งตัวได้ไม่นาน ออเดอร์ทั้งหมดที่ร่วมมือต้องไปหาด้วยตัวเองทีละรายการ นอกจากออเดอร์เฉียวอันกรุป

เซิ่งอันหรานยังคิดจะเจรจากับหลินมู่เหยียน ถึงอย่างไรบนธุรกิจนี้ ทรัพยากรในมือของเขามีค่อนข้างเยอะ

ผู้ช่วยเพิ่งออก ฉินปัวก็เคาะประตูเข้ามา

"มีเรื่องอะไรเหรอ?"

"เรื่องข่าวลือบนอินเทอร์เน็ตครั้งนี้ คุณไม่รู้สึกว่าบังเอิญเกินไปเหรอ?"

ฉินปัววางแบบร่างที่เพิ่งพิมพ์ออกมาปึกหนึ่งบนโต๊ะเซิ่งอันหราน "คุณลองดูอันนี้ เทียนเอินเพิ่งส่งมาในเมล์ผม"

"นี่ไม่ใช่การออกแบบก่อนหน้านี้ของคุณ……ไม่ถูก" หลังจากเซิ่งอันหรานดูหลายใบ หัวคิ้วก็ขมวดขึ้นทันที"นี่ไม่ใช่......"

"แบบร่างเหมือนที่เราส่งให้เฉียวอันกรุปเกิน70% ถ้าหากตัวอย่างเสื้อผ้าของพวกเขาใช้ตามแบบร่างนี้ล่ะก็ งั้นตัวอย่างเสื้อผ้าที่พวกเขาส่งไปกับที่เราส่งไปแทบจะไม่ต่างกันมาก"

"บริษัทไหน?"เซิ่งอันหรานสูดหายใจลึกๆ ท่าทางจริงจัง "นี่เป็นการลอกเลียนแบบ"

"ไม่มีหลักฐาน ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาส่งไปเฉียวอันกรุปก่อนเรา"

ฉินปัวหน้าขรึม "คืออีไป๋"

บริษัทเสื้อผ้าอีไป๋ เป็นธุรกิจเสื้อผ้าที่อยู่ในสามอันดับของจินหลิง ชำนาญการตลาดออนไลน์ที่สุด ครั้งนี้ก็เข้าร่วมประมูลเฉียวอันกรุปด้วย วิธีแข่งขันที่พวกเขาทำเป็นประจำคือดึงคนที่มีพรสวรรค์จากบริษัทขนาดเล็ก ลอกเลียนแบบบริษัทขนาดเล็ก บริษัทขนาดเล็กสู้พวกเขาไม่ไหว แต่ไหนแต่ไรทำได้แต่เงียบเป็นใบ้

"ครั้งนี้พวกเขาจ้องเล่นงานเรา?"เซิ่งอันหรานขมวดคิ้ว

"บรรณาธิการนิตรสาร เวยเวยเป็นคนแนะนำเฉียวอันกรุปให้คุณ ชิงเหมิงเป็นธุรกิจขนาดเล็กที่ไม่มีชื่อ อันที่จริงตอนนี้ถือว่าเป็นแค่ห้องทำงาน กลับมีสิทธิ์ในการเข้าร่วมการประมูลครั้งนี้ พวกเขากลัวแล้ว "