หลังจากการประชาสัมพันธ์ในชั่วข้ามคืน แม้ว่าจะมีการชี้แจงเป็นลายลักษณ์อักษร ข่าวลือทางอินเทอร์เน็ตก็ดูเหมือนจะดีขึ้น พวกเขาทำงานล่วงเวลาจนถึงเที่ยงคืนและคนมีฝีมือของชิงเหมิงจึงเลิกงาน
เซิ่งอันหรานและฉินปัวลงบันไดด้วยกัน พบว่ากู้เทียนเอินกำลังเธอที่หน้าประตูมาครู่หนึ่งแล้ว
หลังจากเห็นหน้ากู้เทียนเอิน ฉินปัวก็พยักหน้าเป็นการทักทายและพูดกับเซิ่งอันหรานว่า “งั้นผมไปก่อนนะ เดินทางปลอดภัย”
"อืม เหนื่อยหน่อยนะวันนี้"
“ไม่เป็นไร แต่ช่วงนี้ผมขอแนะนำให้คุณระวังตัวเอาไว้ อย่าออกไปไหนคนเดียว ความรุนแรงในโลกไซเบอร์ไม่ใช่เรื่องตลก” ฉินปัวเป็นคนที่มีประสบการณ์โดยตรง เมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกกังวลเหมือนกัน
เซิ่งอันหรานพยักหน้า "ไม่ต้องกังวล"
เมื่อกลับถึงบ้าน ไฟในห้องนั่งเล่นก็เปิดขึ้นและบ้านก็เงียบเงียบสงัด
ไม่นานหลังจากที่เซิ่งอันหรานเปิดประตู อวี้หนานเฉิงก็เดินออกจากห้องนอนของเด็กสองคน
“หลับกันหมดแล้วเหรอ?” เซิ่งอันหรานถามอย่างไม่รู้ตัว
อวี้หนานเฉิงพยักหน้า "อืม เรื่องที่ต้องจัดการเป็นยังไงบ้าง?"
“คุณก็รู้เหรอ?”
เซิ่งอันหรานวางกระเป๋า เปลี่ยนรองเท้าแล้วไปที่ห้องครัวเพื่อรินชา
แม้แต่คนที่ไม่ได้เล่นโซเชียลออนไลน์อย่างอวี้หนานเฉิงยังรู้เรื่อง ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามันคงเป็นข่าวใหญ่จริงๆ
“ผมได้ยินมาว่าคนงานจากเซิ่งซื่อกรุปกำลังสร้างปัญหา เซิ่งซื่อกรุปกับเซิ่งถังกรุปถูกแยกจากกัน คุณไม่รู้เหรอ?”
กู้เทียนเอินนั่งลงบนโซฟาอย่างสบายๆ
อวี้หนานเฉินเหลือบมองเขาและตามเข้าไปในครัวเพื่อช่วยเซิ่งอันหราน
เธอรินชาสามถ้วย วางหนึ่งถ้วยที่ด้านข้างของโต๊ะกาแฟ และทั้งสามคนนั่งลงรอบโต๊ะ
“การสืบสวนเป็นยังไงบ้าง?”
อวี้หนานเฉิงถามโดยมองตรงไปที่กู้เทียนเอิน
เมื่อเห็นแบบนั้น กู้เทียนเอินก็ขมวดคิ้ว “สืบสวนอะไร? คุณรู้ได้ไงว่าผมกำลังสืบอะไรอยู่”
“พวกเธอเพิ่งจะเสนอราคาให้กับเฉียวอันกรุปไม่นาน ก็มีคนเปิดเผยความลับของอันหราน พอควบคุมสถานการณ์ได้ก็มีคนเปิดเผยความสัมพันธ์ของอันหราน ชิงเหมิงและเซื่อซื่อกรุป ถ้าจะบอกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญก็เกินไป”
อวี้หนานเฉิงฉลาดหลักแหลม สามารถเดาเรื่องราวทั้งหมดได้อย่างแม่นยำ
“คุณฉลาดมากเลย ถ้าคิดคิดได้แบบนี้ ทำไมถึงไม่เตือนอันหรานล่วงหน้าล่ะ?”
กู้เทียนเอินเหลือบมองและจงใจพูด
“ต่อให้จะหยุดเรื่องบทความได้ แต่ไม่มีทางหยุดพวกเขาได้ทุกเรื่อง การเผชิญหน้าสิ่งเหล่านี้ในตอนเริ่มต้นของธุรกิจนั้นดีกว่าไปเจอตอนที่ธุรกิจพัฒนาไปไกลแล้ว"
“ทำไมถึงไม่บอกว่าคนไม่สวมรองเท้าไม่กลัวคนสวมรองเท้าไปเลยล่ะ?”
“แทนที่จะเสียเวลาเล่นเกมคำศัพท์กับฉัน มาพูดถึงสิ่งที่นายพบกันดีกว่า”
อวี้หนานเฉิงก็คืออวี้หนานเฉิง และคำพูดไม่กี่คำสามารถนำสถานการณ์กลับมาที่ประเด็นเดิมได้
แม้ว่ากู้เทียนเอินจะไม่มั่นใจ แต่ก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาแห่งความโกรธ เขาพูดอย่างเข้มงวดว่า
“ตอนที่อันหรานส่งข้อความมาหาผม ผมอยู่ที่ประตูห้องประชุมแล้วและเครื่องดักฟังในห้องน้ำล่วงหน้า นี่เป็นส่วนหนึ่งของการบันทึกโทรศัพท์ของจ้าวไข่”
ขาวางแฟลชไดรฟ์ไว้บนโต๊ะ "ต่อมาได้รวมสิ่งที่คนในการสนทนาพูดโดยอิงจากคลื่นสัญญาณเข้าด้วยกัน และน่าจะเข้ากันมากกว่า 90%"
“บอกมาเลยว่ามีปัญหาอะไร?” เซิ่งอันหรานไม่สนใจฟังการบันทึก เวลาเป็นเรื่องด่วน เธอไม่มีเวลาเปรียบเทียบเลย และเธอยังเชื่อในความสามารถทางอาชีพของกู้เทียนเอินในด้านนี้ด้วย
“จ้าวไข่มาจากฝั่งอี้ไป๋ หากไม่มีอะไรผิดพลาดละก็...ร่างการออกแบบของฉินปัวก็ถูกเปิดเผยต่อฝ่ายอี้ไป๋ล่วงหน้าเช่นกัน เขาอาจจะต้องการไปจากที่นี่เมื่อนานมาแล้ว มีความเป็นไปได้เพียงสองอย่างเท่านั้นที่จะไม่จากไปในตอนนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน