ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 265

ในขณะที่รับประทานอาหารเช้า เซิ่งเสี่ยวซิงก็พูดเจื้อยแจ้ว

"เตียงห้องเรามันเล็กมาก ลุงอวี้ตัวใหญ่ขนาดนั้น นอนยืดขาไม่ได้แน่ๆ พี่จิ่งซีน่ะโดนเบียดจนเกือบจะกลายเป็นปลากระป๋องอยู่แล้ว"

กู้เทียนเอินเกือบสำลักข้าวต้ม เขาหัวเราะจนข้าวต้มเกือบจะไหลออกมาทางจมูกแทน

เซิ่งเสี่ยวซิงซ่อนตัวอยู่ไกลด้วยสีหน้าตกใจ

“อี๋ น่าขยะแขยงจังเลย ลุงเทียนเอิน”

“ขอโทษนะซิงซิงน้อย ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฮ่าฮ่า…”

เซิ่งอันหรานก้มศีรษะลงและแอบยิ้ม

เธอสาบานได้ เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าอวี้หนานเฉิงถูกกู้เทียนเอินขังไว้ข้างนอก และแอบเข้าไปนอนให้ห้องของเด็กๆแทน เตียงของจิ่งซีและซิงซิงน้อยออกแบบมาเพื่อเด็ก 2-3 ขวบเท่านั้น

ด้วยความสูงของอวี้หนานเฉิง เขาสามารถนอนหลับบนนั้นได้จริงเหรอ?

“ตลกมากไหม?” อวี้หนานเฉิงมองเธอด้วยท่าทางที่ค่อนข้างน่าเกลียด “เมื่อคืนนี้…”

“ฉันอิ่มแล้ว” เซิ่งอันหรานกลัวว่าเขาจะพูดอะไรที่ไม่เหมาะกับเด็ก เธอผลักภาชนะบนโต๊ะอาหารแล้วลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋า “ฉันต้องไปจัดการกับเรื่องต่างๆที่บริษัท ไม่ได้ดูข่าวทั้งคืนเลยไม่รู้ว่าเรื่องเป็นยังไงบ้าง?”

พูดจบเธอก็จากไปโดยไม่หันกลับมามอง

หลังจากเสียงดัง "ปัง" ของประตู ห้องก็กลับสู่ความเงียบ และเซิ่งเสี่ยวซิงก็บอกว่าอิ่มแล้วเช่นกัน ดังนั้นอวี้หนานเฉิงและกู้เทียนเอนจึงถูกทิ้งให้มองหน้ากันบนโต๊ะอาหาร

“คุณโทษผมไม่ได้นะ เมื่อคืนคุณบอกเองว่าจะไม่เข้าห้อง ผมก็คิดว่าคุณจะนอนบนโซฟาใครจะไปคิดว่าคุณจะแอบเข้าไปนอนกับเด็กๆ”

กู้เทียนเอินกะพริบตาซ้ำๆด้วยความไร้เดียงสา

หลังจากที่มาถึงบริษัทแล้ว เจียงจวินก็ไปที่สำนักงานของเซิ่งอันหรานโดยเร็วที่สุดเพื่อรายงานการเปลี่ยนแปลงข้อมูลความคิดเห็นสาธารณะทางอินเทอร์เน็ตในคืนนั้นให้เธอทราบ

“เหตุการณ์ตอนนี้ดีขึ้นแล้วครับ แต่ช่วงเวลาตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึงตีห้าเดิมเป็นช่วงเวลาที่ข้อมูลเครือข่ายถูกระงับ ดังนั้นเราจึงไม่สามารถดูตามข้อมูลนี้ได้ ผมกลัวว่ามันอาจจะปะทุขึ้นมาอีกรอบ คุณเซิ่ง เราควรจะมีการประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับแผนชุดที่สองดีไหมครับ?”

“ไม่เป็นไร” เซิ่งอันหรานมองอย่างสงบ “ไม่จำเป็นต้องมีการประชุม ทุกคนไปทำหน้าที่ของตัวเองเถอะ ตอนบ่ายจัดงานแถลงให้พร้อมก็พอ”

ขณะพูด ฉินปัวก็เดินเข้ามา และเซิ่งอันหรานโบกมือให้ทันที “มาพอดีเลย พี่ฉิน ปิดประตูแล้วฉันจะบอกอะไรคุณสักสองเรื่อง”

ฉินปัวเหลือบมองกลับไปและมีเงาอยู่เบื้องหลังประตู

เขาเหลือบมองอย่างเย็นชา ขมวดคิ้ว และปิดประตู

“เซิ่งอันหรานตั้งใจที่จะบอกกับสื่อว่าเธอและเซิ่งชิงซานได้ตัดขาดความสัมพันธ์แบบพ่อ-ลูกไปนานแล้ว และยกเรื่องเจตจำนงของพ่อเธอมาพูด ตั้งใจที่จะเคลียร์ความสัมพันธ์ทั้งหมดกับเซิ่งจื่อกรุป”

ในห้องน้ำ จ้าวไข่ล็อกประตูและบอกคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ถึงแผนการประชาสัมพันธ์ที่เขาเพิ่งได้ยินมา

“โอเค เข้าใจ”

“คุณหวง ผมรู้ไพ่ไม้ตายของพวกเขาแล้ว ทีนี้ผมไปจากที่นี่ได้หรือยังครับ?”

"ไม่ต้องกังวล"

น้ำเสียงที่ปลายสายดังขึ้น "รอจนกว่าการประชุมช่วงบ่ายจะสิ้นสุดลงแล้วค่อยว่ากัน"

"ไม่ได้ครับ"

จ้าวไข่พูดอย่างกังวล "คุณหวง ผมรอให้งานแถลงข่าวจบลงไม่ได้ คุณคงไม่ปล่อยให้งานแถลงข่าวเป็นไปอย่างราบรื่นใช่ไหม? ถ้าผมไปตอนชิงเหมิงล้ม คนอื่นเขาจะพูดถึงผมว่ายังไง?"

“บริษัทกำลังจะปิดตัวลงแล้ว คุณจะไปอย่างชอบธรรมเมื่อไรก็ได้”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ คุณหวง ฟังผมนะ...”