เทียนเอินหายใจเข้าลึกๆ ราวกับว่าผลลัพธ์เรื่องนี้มันไม่ค่อยดี เขาพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างจริงจัง
“เรื่องนี้ผมจะไปกว่างโจวเพื่อสืบดูให้ชัดเจนอีกที”
“ไม่รีบ” “เซิ่งอันหรานมองเขา ยิ่งวิตกกังวลยิ่งผิดพลาดได้ง่าย ครั้งนี้เราจะต้องไม่พลาดทุกรายละเอียด”
“ผมรู้”
เทียนเอินรู้สึกขายหน้ามาก สีหน้าของเขาบูดบึ้ง และพึมพำว่า “หากตรวจสอบเรื่องนี้อย่างชัดเจน ผมยังจะมีหน้าไปที่ไหนได้อีก”
“ทำไม ? รู้สึกเสียใจกับตำแหน่งนักสืบอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยการรักษาความปลอดภัยสาธารณะ ?”
เซิ่งอันหรานพูดติดตลก
กู้เทียนเอินมองด้วยความประหลาดใจ หน้าแดงขึ้น และพูดอย่างเขินอายว่า “ทำไมคุณถึงรู้เรื่องนี้.........”
ฉายานักสืบสร้างมาเพื่อความสนุกในหมู่เพื่อน ตัวเขาเองรู้สึกว่ามันเป็นฉายาที่พิเศษ ดังนั้นจึงห้ามไม่ให้รุ่นน้องของเขาเรียกตัวเขาแบบนั้น อย่างไรก็ตามที่ใดมีการกดขี่ ที่นั่นก็มีการต่อต้าน ไม่เป็นไรหรอก หลังจากที่เขาสั่งห้ามแบบนี้ คนรุ่นหลังก็ตะโกนเรียกอย่างมีความสุขมากขึ้น
ต่อมาแม้แต่ครู่ในโรงเรียนก็เรียกตาม
ว่าแต่เซิ่งอันหรานรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร ?
เซิ่งอันหรานยิ้ม “ยากมากเหรอ ? ฉันเพิ่งนั่งรถของคุณมา และหลายคนบนถนนก็ชี้มาทางนี้ คุณไม่ได้ยินเหรอ มีคนเรียกคุณแบบนี้”
กู้เทียนเอินเอามือปิดหน้าตัวเอง และมีความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ถูก
น่าอายเกินไปแล้ว
เดิมทีเซิ่งอันหรานชอบคิดว่าเขาเป็นเด็ก มีฉายารองอยู่แบบนี้ นี่ยิ่งไม่คิดว่าเขาไร้เดียงสาเหรอ ?
“นี่ค่ะ คาราเมลมัคคิอาโต้สองแก้ว”
‘ปัง’ กระถางกระแทกลงบนโต๊ะ ขัดจังหวะความเขินอายในตอนนี้
เด็กหญิงตัวเล็กที่เพิ่งทะเลาะกับเทียนเอินพูดขึ้นด้วยความโกรธ “อยู่ที่นี่อย่าแสร้งเป็นอายเลย ยังแสร้งทำเป็นอายแบบนี้ มันน่าขยะแขยงนะ ?”
หลังจากพูดจบ เด็กสาวก็ดึงถาดแล้วเดินจากไป
“เห้ ใครเขินอายกัน ? ”กู้เทียนเอินเรียกเธอให้หยุด และพูดอย่างโกรธเคือง
“คุณตาบอดเหรอ ? ผมนี่นะที่อาย ?”
“ฉันตาบอด ? ฉันว่าคนอื่นต่างหากที่ตาบอด”
เด็กสาวหันกลับมา แล้วมองเซิ่งอันหรานด้วยความโกรธ
“คุณผู้หญิงท่านี้ คุณยังไม่รู้สินะ กู้เทียนเอินเป็นดอกไม้งามผู้โด่งดังของมหาลัยพวกเรา และด้วยตำแหน่งนี้ เขาไม่รู้ว่าเขาพาพวกผู้หญิง คุณป้าตั้งมากมายเท่าไหร่เอาชานมมาให้เขา และทุกครั้งก็จะเป็นคาราเมลมัคคิอาโต้สองแก้วเสมอ”
“เห้ ทำไมคุณถึงพูดอะไรไร้สาระ ? สีหน้าของกู้เทียนเอินเปลี่ยนไป”
เซิ่งอันหรานสงบมาก เธอหันกลับมายิ้มให้เด็กสาวแล้วพูดว่า “จริงเหรอ ? เขาไม่ปล่อยแม้แต่พวกป้าๆเลยเหรอ นี่มันคลั่งไคล้เกินไปแล้ว”
“เปล่าหรอก ก็แค่คนวิกลจริตและบ้าก็เท่านั้น” สีหน้าของเด็กสาวเป็นปกติ “ดังนั้นพี่สาวคุณห้ามถูกเขาหลอกนะคะ คนอย่างเขาเป็นคนที่มีจิตใจเมตตาทุกที่.........”
“ไม่ใช่......”.กู้เทียนเอินเกือบหัวเราะ “เย่จื่อ ถ้าคุณใช้ทักษะนี้มาเพื่อกิจการค้าขายชานมของที่บ้านคุณจะต้องกลายเป็นผู้ค้ารายใหญ่แน่นอน”
“ฉันพูดความจริง เด็กสาวยังตัวเล็กยังคงทำท่าทางที่เด็ดขาด”
“ขอบคุณที่เตือนฉันนะ แต่ว่าฉันก็เป็นเพียงแค่พี่สาวเขา”
เซิ่งอันหรานกะพริบตา แล้วอธิบายสถานะของตัวเอง
เด็กสาวตกใจ สีหน้าเธอตกตะลึง “พี่สาว ? พี่สาวแท้ๆเหรอ ?”
กู้เทียนเอินมองดูเธออย่างว่างเปล่า
“ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ แต่ดีกว่าพี่สาวแท้ๆ”
“จริงเหรอ ?” ทันใดนั้นเด็กสาวรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ราวกับว่าผลลัพธ์นี้เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง และทุกอย่างมันเหนือการคาดเดาของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน