ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 279

หลังจากหนีออกมาชั่วพริบตาที่เห็นแสงสว่าง ไม่รอให้เซิ่งอันหรานได้สติ

" surprise ! "

ตรงหน้าเสียงดัง"ปัง" ริบบิ้นบินว่อน คนสวมหน้ากากแปลกประหลาดหลากหลายกลุ่มหนึ่งอยู่เต็มลิฟต์ ตรงกลางมีฟักทองตัวเล็กส่ายหัวอยู่สองคน

อยากแรกที่เซิ่งอันหรานทำคือกรีดร้อง แยกแยะจากเสียงในหัวออกมา

"จิ่งซี? ซิงซิงน้อย? "

ในฟักทองสองคนร่างทางขวามือตัวเตี้ยกว่าหน่อย โผล่หัวจากชุดฟักทองขนาดใหญ่ออกมาทันที ใบหน้าซุกซน

"หม่าม้า หนูเอง"

"พวกคุณนี่คือ……"

"คุณเซิ่ง สุขสันต์วันฮาโลวีน "

พวกคนที่แต่งตัวแปลกประหลาดในลิฟต์ต่างถอดหน้ากากแล้วผ้าคลุมออกทีละคน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเหล่าคนที่อยู่อาศัยในอาคารนี้

วันฮาโลวีน?

เซิ่งอันหรานจับศีรษะ "คุณพระช่วย พวกคุณนี่คือ......"

ลิซ่าเจ้าของบ้านที่พักตรงข้ามแต่งเป็นเจ้าสาวโครงกระดูก ถือชายกระโปรงเดินมา หัวเราะและพูดว่า "ตกใจใช่ไหม?

วันนี้วันฮาโลวีนอาคารเรามีกิจกรรม หลังฟ้ามืดกลับมาก็เจอค่าตอบแทนแบบนี้ เธอไม่ใช่คนแรกที่ถูกพวกเราทำให้ตกใจ"

พักใหญ่กว่าเซิ่งอันหรานจะดึงสติกลับมา "ฉันยังนึกว่าเป็นพวกฆาตกร พวกคุณทำฉันตกใจหมด……"

มองยิ้มบนใบหน้ากลุ่มคนในลิฟต์ที่ไม่ถือว่าคุ้นเคยแต่ก็ไม่ใช่คนอื่นไกล เซิ่งอันหรานรู้สึกค่อนข้างอบอุ่น คอนโดมีกิจกรรมบ่อยๆ เธอยุ่งไม่ค่อยได้เข้าร่วม แต่ทุกครั้งที่มีกิจกรรมมีของขวัญอะไรก็จะมีคนส่งมาให้ที่เธอ

คอนโดนี้ตอนนั้นน้าสะใภ้เป็นคนซื้อให้เธอ คิดว่าคงครุ่นคิดหนัก

"เอ๊ะ? สามีคุณล่ะ?" ลิซ่าถามขึ้นกะทันหัน

เซิ่งอันหรานนิ่งไป "สามีฉัน?"

"พ่อของเด็กไง? ไม่ใช่ให้เขาอยู่ด้านในเหรอ?"

ลิซ่าถาม

เซิ่งอันหรานดึงสติกลับทันที "เธอจะบอกว่าข้างในนั้น……"

เผชิญสายตาสอบถามของทุกคน เซิ่งอันหรานรีบเปิดประตูไม่หยุด คลำเจอปุ่มเปิดปิดถึงเห็นว่าถูกดินน้ำมันติดไว้ ยังฉีกออกได้

เมื่อสว่างขึ้น ก็เห็นอวี้หนานเฉิงนั่งอยู่ที่หน้าประตูห้องเด็ก กางเกงสีครีมบนตัวถูกของเหลวบางอย่างบนพื้นทำให้แดง บนศีรษะบวมเป็นไข่นกกระทาลูกใหญ่ ฟกช้ำอยู่ ตอนนี้เหมือนยังมึนอยู่ มองหน้าประตูอย่างงงงวย

หน้าประตูไม่รู้ว่าใครหัวเราะก่อน ต่อมาทุกคนก็กลั้นไม่อยู่แล้ว หัวเราะดังลั่น

เซิ่งอันหรานกล้าพนัน นี่เป็นเรื่องขายหน้าที่สุดครั้งหนึ่งตั้งแต่อวี้หนานเฉิงเกิดมา30กว่าปี

เดิมเพื่อไม่อยากขายหน้าไม่ยอมเปลี่ยนชุดฮาโลวีนที่ทางชุมชนเป็นคนจัดเตรียม ผมคือขายหน้าต่อหน้าผู้อาศัยทั้งหมดในอาคาร

"พุ"ตอนเซิ่งอันหรานเอาไข่นวดที่ศีรษะของอวี้หนานเฉิง ยังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "ขอโทษนะ เมื่อกี้คุณตลกเกินไปจริงๆ อั้นไม่อยู่"

อวี้หนานเฉิงโกรธในใจ กลับเสียดายความอ่อนโยนที่เซิ่งอันหรานนวดศีรษะให้เขาตอนนี้ ทำได้แค่ทน

"ไม่ใช่ คุณไม่ใช่ไม่เข้าร่วมกิจกรรมของพวกเขาเหรอ? เอาเลื่อยมาทำอะไร? ทำฉันตกใจเกือบตาย ดีที่ในมือฉันมีมันฝรั่ง