ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 278

ทันใดนั้นบรรยากาศก็เคร่งขรึมขึ้น

เจ้าของโรงงานเป็นชายวัยกลางคนที่ใส่แว่นทรงกลมเล็ก เขาดูฉลาด แต่ตอนนี้ใบหน้าของเขากลับดูแข็งทื่อ "คุณฉิน งานพวกเรามันไม่โอเคเหรอ ?"

“มันโอเคตรงไหน ?” ฉินปัวหยิบเสื้อที่พื้นขึ้นมาหนึ่งตัว “กระเป๋าเสื้อมันเย็บรวนไปหมด การเย็บแบบนี้คุณยังคงคิดว่ามันเป็นการเย็บที่ดีอีกอย่างนั้นเหรอ？ เมื่อเสื้อผ้าชุดนี้ถูกส่งออกไป มันคือหน้าตาของชิงเหมิงและเซิ่งซื่อกรุป คุณกำลังเหยียบหน้าของเราอยู่ชัดๆ ”

"เอ่อ……"

เมื่อเห็นความอับอายที่อยู่บนใบหน้าของเจ้าของโรงงาน เซิ่งอันหรานก็รีบเข้าไปดึงฉินปัวออกมา "คุณหยุดพูดก่อน ฉันจะคุยกับเจ้าของโรงงานเอง"

“ท่านนี้คือ ?” เจ้าของโรงงานผลักแว่นตาลงและมองไปที่เซิ่งอันหราน

เนื่องจากก่อนหน้านี้คนที่มาทำการตรวจสอบดูงานที่โรงงานคือนักออกแบบของบริษัท ดังนั้นเจ้าของโรงงานจึงไม่เคยพบกับเซิ่งอันหรานมาก่อน

น่าน่าแนะนำตัวขึ้นในเวลาที่เหมาะสม "นี่คือประธานกลุ่มบริษัทเซิ่งซื่อกรุป คุณเซิ่งอันหราน"

“ประธานเซิ่ง ?” เจ้าของโรงงานประหลาดใจ “ไม่คิดว่าคุณจะอายุน้อยขนาดนี้ ขอโทษที่มองไม่ออก ขอโทษจริงๆ ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”เซิ่งอันหรานมองไปที่ฉินปัว เพื่อส่งสัญญาณให้เขาออกไปก่อนส่วนตัวเองจะเป็นคนรับหน้าเอง

“คุณจาง คุณฉินนักออกแบบของเราจริงๆแล้วเขาดีทุกอย่าง แต่เสียอย่างหนึ่งที่เขาเป็นคนอารมณ์ร้อนไปหน่อย คุณอย่าได้ถือสาเลย เหตุผลหลักคือสินค้าชุดนี้ เราต้องส่งภายในหนึ่งเดือน มันเป็นงานที่เร่งรีบ ดังนั้นมันจึงไม่สามารถทำผิดพลาดได้ เรื่องเมื่อกี้นี้ทางเราวู่วามไปหน่อย ขอโทษด้วยจริงๆ”

เจ้าของโรงงานพูดขึ้นด้วยความสุภาพ “ไม่หรอกๆ อันที่จริงแล้วทางเราต่างหากที่มีปัญหา ผมเพิ่งจะไปกวางโจวกลับมา กะว่าจะมาดูการผลิตสินค้าชุดนี้ด้วยตัวเอง แต่ใครจะไปรู้ว่าเพิ่งจะเริ่มต้น ก็ผิดพลาดซะแล้ว "

“คุณเป็นคนมีเหตุมีผล ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องพูดอะไรมาก คุณก็น่าจะรู้ถึงความสำคัญเช่นกัน การทำงานล่วงเวลาหน่อยคอยเฝ้าดูอยู่สม่ำเสมอ มันสามารถประหยัดเวลาในการทำงานใหม่ได้ จริงไหม？”

เซิ่งอันหรานยกนิ้วขึ้นมา “ถ้าคุณทำงานให้เสร็จก่อนกำหนดล่ะก็ โดยเราจะคำนวณตามเวลาที่ตกลงกันไว้ล่วงหน้า หากว่าคุณสามารถทำงานให้เสร็จล่วงหน้าหนึ่งวันพร้อมกับรับประกันคุณภาพและปริมาณตรงตามสัญญา เราจะเพิ่มเงินขึ้นห้าเปอร์เซ็นต์ ถ้าเสร็จล่วงหน้าสองวันจะเพิ่มเป็นสิบเปอร์เซ็นต์"

“ถ้าเป็นสิบวัน ก็เป็น… ”หัวหน้าโรงงานจางรีบต่อบทสนทนา เขามองเซิ่งอันหรานแล้วยิ้ม แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ดูเหมือนว่าในใจของเขาได้คำนวณตัวเลขไว้ล่วงหน้าแล้ว

แน่นอนเมื่อต้องรับมือกับนักธุรกิจ เซิ่งอันหรานยังคงมีความชัดเจนในเรื่องนี้

ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันเรื่องนี้ ฉินปัวที่หน้าแดงด้วยความโมโห แม้ว่าไม่สามารถทำอะไรได้ แต่เขาก็ไม่ยอมให้เจ้าของโรงงานรู้สึกว่าพวกเขาเป็นพวกที่ถูกหลอกง่าย

ในช่วงหัวค่ำ หลังจากจัดการเรื่องที่โรงงานเสร็จ เซิ่งอันหรานขับรถไปส่งฉินปัวและน่าน่า ก่อนที่ตัวเองจะขับรถกลับบ้าน เป็นเพราะวิลล่าบนถนนยี่เหอไม่มีใครอาศัยอยู่ ดังนั้นเธอจึงให้ฉินปัวมาอาศัยอยู่ที่นั่น

เมื่อส่งฉินปัวถึงบ้าน จู่ๆ น่าน่าก็ถามขึ้นว่า

“พี่ฉินปัว ฉันอยากจะขอเรียนรู้เรื่องการออกแบบจากคุณได้ไหม ？”

เซิ่งอันหรานมองพวกเขาผ่านกระจกมองหลัง ฉินปัวขมวดคิ้ว "คุณอยากเรียนการออกแบบอย่างนั้นเหรอ ？ทำไมล่ะ ?"

"ฉันชอบ"

“สิ่งที่อยู่ในโลกใบนี้ ถ้าจะทำมันให้ได้ดีไม่ได้อยู่ที่ความชอบเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คุณเคยเรียนมาหรือเปล่า ？”

"ฉัน……ไม่เคย"

เซิ่งอันหรานเห็นสีหน้าที่ถ่อมตนของน่าน่าผ่านกระจกมองหลัง ทำงานด้วยกันมาตั้งนาน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นสีหน้าแบบนี้ของหญิงสาวผู้ดูสงบนิ่งอยู่ตลอด

ฉินปัวรีบเปิดประตูและลงจากรถอย่างรวดเร็ว การกระทำของเขาแสดงออกอย่างชัดเจน เขาเป็นคนตรง ตรงกว่าเหล็กเส้นเสียอีก ฉะนั้นแม้ว่าเขาอายุเกือบสี่สิบปีแล้ว แต่ก็ยังโสดและอยู่ตัวคนเดียว

ทันทีที่รถออก น้ำเสียงติดตลกของเซิ่งอันหรานก็ดังขึ้นมาในรถ