คำพูดนี้กลับทำให้เกาหย่าเหวินได้สติ
เป็นอย่างนั้นจริง อวี้หนานเฉิงเป็นคนที่ไม่ฟังใคร คำพูดของชายชรา เขาเหมือนน้อมรับฟัง ส่วนตัวเขาจะทำยังไงเป็นเรื่องของเขาเอง ดังนั้นเรื่องงานแต่งนี้เธอแค่ทำให้อวี้หนานเฉิงไม่เปลี่ยนใจก็พอ
คืนนั้นอวี้หนานเฉิง พ่อลูกพักที่บ้านเก่า
เดินนึกว่าชายชรามีอะไรจะพูด ผลคือจู่ๆ รับสายโทรศัพท์ โบกมือไล่ให้คนใช้เก็บกวาดห้อง แล้วล็อกห้องหนังสือจากด้านใน
"ช่วงนี้คุณปู่ยุ่งมากเหรอ?" อวี้หนานเฉิงมองพ่อบ้านด้วยความสงสัย
พ่อบ้านสีหน้าสุขุม พูดอย่างไม่รีบร้อน
"ช่วงนี้คุณผู้ชายติดต่อกับเพื่อนค่อนข้างเยอะ เพราะอะไรผมก็ไม่แน่ใจ คุณชายน้อยไปพักก่อนเถอะ รอคุณผู้ชายคุยโทรศัพท์เสร็จ"
ผลคือคุยโทรศัพท์จนถึงเที่ยงคืน อวี้หนานเฉิงอ่านหนังสือภาษาอังกฤษทั้งเล่มให้อวี้จิ่งซี สุดท้ายอวี้จิ่งซีหลับไป เขาก็ห้าวไม่หยุด ดูเวลาตอนนี้ก็5ทุ่มแล้ว ก็ไม่ได้รออีกนอนหลับไป
เซิ่งอันหรานเที่ยงคืนตื่นมาดื่มน้ำ ยืนอยู่ห้องรับแขกก็เห็นห้องเซิ่งเสี่ยวซิงยังเปิดไฟอยู่ ขมวดคิ้วทันทีเดินเข้าไป
ในห้องมีเสียงพูดของซิงซิงน้อย
"คุณปู่ไม่ได้บอกหนูยังมีคนคนนี้อยู่ นี่ยุ่งยากจริงๆ หากคุณปู่บอกหนู หนูไม่ให้หม่าม้าหนูไปแล้ว ยุ่งยากมาก"
เซิ่งอันหรานบิดประตู พูดถามคิ้วขมวด
"ซิงซิงน้อย กลางดึกไม่ยอมนอน ทำอะไรอยู่?"
เซิ่งเสี่ยวซิงรีบวางสายทันที หันหลังอย่างตกใจ ตาคู่หนึ่งหมุนติ้วๆ
"เปล่านะ หนูคุยโทรศัพท์กับแม่บุญธรรม"
เซิ่งอันหรานได้ยินตาเป็นประกาย "จริงเหรอ? หม่าม้ามีเรื่องจะคุยกับเธอพอดี เอาโทรศัพท์มาให้หม่าม้า
ให้หม่าม้าพูดสองประโยค "
"ไม่มี"เซิ่งเสี่ยวซิงเอามือถือซ้อนไว้ด้านหลัง "วางสายไปแล้ว แม่บุญธรรมบอกจะนอนแล้ว"
"หา ?"
เซิ่งอันหรานผิดหวังเล็กน้อย และไม่ได้สงสัยอะไรอีก
"ช่างเถอะ ลูกรีบเข้านอน นี่มันกี่โมงแล้ว เด็กต้องนอนให้เร็ว"
"รู้แล้วค่ะ"เซิ่งเสี่ยวซิงพยักหน้า คิ้วกลับชนกัน ท่าทีกังวล "หม่าม้า เมื่อกี้หนูได้รับข่าวร้ายมา หม่าม้าอยากฟังไหม? "
เซิ่งอันหรานหน้าตึง
"แม่บุญธรรมหนูลงมือกับลูกค้าอีกเหรอ?"
ถานซูจิ้งแม้ว่าชื่อจะมีความหมายว่าสุภาพเรียบร้อย แต่คนกลับไม่เรียบร้อยสักนิด โมโหร้าย บวกกับฝีมือดี เจอลูกค้าที่คุยกันไม่รู้เรื่องก็ลงมือเป็นเรื่องธรรมดา
ตอนนี้เธอรู้สึกเครียดเล็กน้อย
"ไม่ใช่" เซิ่งเสี่ยวซิงรีบส่ายหน้า "ไม่ใช่เรื่องของแม่บุญธรรม เป็นเรื่องของหม่าม้า"
"หม่าม้า?"
เซิ่งอันหรานชี้ไปที่จมูกตัวเอง
"อือ" เซิ่งเสี่ยวซิงพยักหน้า ถอนหายใจด้วยใบหน้าเศร้าๆ "หม่าม้า หนูรู้สึกว่างานแต่งครั้งที่ 2 สองหมดหวังแล้ว"
"งานแต่งครั้งที่ 2" เซิ่งอันหรานมึนงง
"หนูได้ยินมาว่าลุงอวี้เจ้านายของพวกหม่าม้าจะแต่งงานแล้ว "
เซิ่งอันหรานได้ยินก็นิ่งไป
ช่วงนี้เรื่องอวี้หนานเฉิงจะแต่งกับเกาหย่าเหวินทุกคนในบริษัทต่างก็รู้ พูดกันเป็นรูปเป็นร่าง บวกกับได้ยินเกาหย่าเหวินเข้าออกแผนกผู้บริหารบ่อยๆ ไม่กลัวคนซุบซิบนินทา อวี้หนานเฉิงก็ไม่ได้ออกมาชี้แจง ดังนั้นทุกคนต่างถือว่าเป็นเรื่องจริง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน