ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 283

คำพูดหลีเย่ว์ดึงความสนใจคนมุงดูเกินครึ่งงานเลี้ยง

เซิ่งอันหรานยืนอยู่ในฝูงชน รับสายตาที่เห็นใจรอบทิศทางหรือสายตาดูถูกที่ซับซ้อน เสียงวิ้งๆ ในหู เสียงหลีเย่ว์เหมือนกล่อง นำเรื่องแย่ในอดีตของเธอเคาะให้เสียงดัง

"คนอย่างเซิ่งอันเหยาตายก็ไม่สาสมกับที่ทำชั่ว เกรงว่าหล่อนตายก็ไม่มีวันขอโทษเธอ เธอยังไปร่วมงานศพของหล่อน

มีไมตรีจิตเกินพอแล้ว ฉันนับถือเธอ "

เซิ่งอันหรานกำนิ้วทั้งห้าแน่น พยายามให้ตัวเองสงบลง

"หลีเย่ว์ ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่"

หลีเย่ว์กอดแขนมองเธอเหมือนคิดไว้แล้วว่าให้ตายเธอก็ไม่ยอมรับ หัวเราะชั่วร้าย

"เรื่องเมื่อ 6 ปีก่อน ทำไมเธอจะจำไม่ได้ คืนวันเกิดเธอตอนอายุ 18ปี ลุงเซิ่งให้บ้านเธอหลังหนึ่ง เซิ่งอันเหยาอิจฉาเธอ ดังนั้นถึงได้จัดผู้ชายพวกนั้น ต่อมาเธอก็ไปต่างประเทศ เพราะคนตระกูลเซิ่งไม่อยากให้เรื่องเสื่อมเสียในบ้านออกสู่ภายนอกมั้ง"

ยิ่งเธอพูดละเอียดมากขึ้น สีหน้าเซิ่งอันหรานก็ยิ่งซีดขาว

"หลีเย่ว์ เธอทำอะไร?"

เฉียวเจ๋อรีบเดินออกมาจากฝูงชน ขวางอยู่หน้าเซิ่งอันหรานเผชิญหน้ากับหลีเย่ว์ "เธอบ้าไปแล้ว? รู้ตัวเองไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่?"

"ฉันแค่ชี้แจงความจริงหนึ่งเท่านั้น ก่อนหน้านี้คนภายนอก ไม่ใช่รู้สึกว่าอันหรานเป็นคุณหนูรองของตระกูลเซิ่งแต่กลับไม่ยอมรับผิดชอบเหรอ? งั้นก็ต้องบอกพวกเขาตระกูลเซิ่งทำผิดกับอันหรานแค่ไหน พวกเขาถึงรู้ว่าไม่ควรเอาคุณธรรมมาบีบคนอื่น"

หลีเย่ว์พูดเหมือนมีเหตุผล เฉียวเจ๋อหน้าเขียว ด่าไปคำหนึ่ง "อีบ้า"แล้วหมุนตัวไปพูดกับเซิ่งอันหราน

"ขอโทษ อันหรานเธอไปก่อน ที่นี่ฉันจัดการเอง"

"เฉียวเจ๋อ นายอย่าลืมตอนนี้เซิ่งอันหรานไม่มีความเกี่ยวข้องกับนายแล้ว ฉันถึงเป็นเมียนาย" หลีเย่ว์เห็นท่าทางถามอย่างอบอุ่นที่เฉียวเจ๋อมีต่อเซิ่งอันหราน ก็ตาร้อน ไม่สนกาลเทศะในตอนนี้

เฉียวเจ๋อไม่พอใจหลีเย่ว์มานานแล้ว เห็นเธอไม่ให้เกียรติตัวเองต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ความโกรธก็พลุ่งพล่านทันที

ตวาดว่า

"ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว"

"นายหมายความว่าไง? นายทำเพื่อเรื่องเล็กๆ นี้"

"พอแล้ว" เซิ่งอันหรานแทรกเสียงร้องไห้ของหลีเย่ว์ เมื่อกี้เห็นสองสามีภรรยานี้เกลียดชังกัน เธอก็สงบลง หลังจากคิดอย่างละเอียด สูดหายใจลึกๆ มองไปรอบๆ พูดเสียงเย็นว่า

"หลีเย่ว์ ฉันกับเธอเคยผิดใจกัน แต่เธอใส่ร้ายฉันขนาดนี้ ไม่พูดไม่ได้ว่ามันเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นคนตายไปแล้ว เธอไม่ควรเอาคนที่ตายแล้วมาล้อเล่น 6ปีก่อนเธอเข้ามาแทรกระหว่างฉันกับเฉียวเจ๋อ ระหว่างเพื่อนนักเรียนต่างลือกันว่าฉันนอกใจ ตอนนี้ยังใช้มุกเดิม ตอนนั้นทุกคนต่างยังเด็ก แต่เธอก็ไม่ดูว่าคนที่มางานในวันนี้เป็นใครบ้าง เชื่อคำพูดโกหกของเธอแบบนี้? "

คำพูดนี้เป็นการปฏิเสธคำพูดที่หลีเย่ว์พูดไปเมื่อครู่ ในเวลาเดียวกันก็ยกคนในงาน เดิมหลีเย่ว์เป็นคนพูดโอเวอร์อยู่แล้ว คนในงานก็แค่ฟังเพื่อความสนุก ตอนนี้คิดดูแล้ว ไม่น่าเชื่อจริงๆ

อย่างที่คิด เซิ่งอันหรานเพิ่งพูดจบ แขกที่มุงดูก็วิพากษ์วิจารณ์ขึ้นทีละคน

หลีเย่ว์พูดลนลานว่า

"ฉันพูดโกหกอะไร? เห็นชัดว่าเธอพูดโกหก เรื่อง 6ปีก่อนฉันได้ยินจากเซิ่งอันเหยามาอย่างชัดเจน หล่อนวางยาลงในเหล้าของเธอ แล้วให้คนส่งเธอไปถึงโรงแรม ในห้องมีผู้ชาย4-5คนรอเธออยู่ ก็……"

ความโกลาหลเกิดขึ้นในงาน รวมไปถึงสีหน้าเฉียวเจ๋อก็เปลี่ยนไป เกี่ยวกับเรื่องคืนนั้นเมื่อ 6 ปีก่อน เขาไม่รู้อะไรมาก รู้เพียงแค่คืนนั้นเซิ่งอันหรานเกิดเรื่อง กลับไม่รู้และคิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้หลีเย่ว์กลับรู้แจ้งเห็นชัด

พวกแขกไม่ใช่คนโง่ ต่างวิพากษ์วิจารณ์

เซิ่งอันหรานหัวเราะ "หลีเย่ว์ เธอรู้ละเอียดขนาดนี้ พูดอย่างสัตย์จริงเธอรู้เรื่องทั้งหมดล่วงหน้าแล้ว ในตอนนั้นคนที่เป็นเพื่อนรักที่สุดของฉัน มองดูคนผลักฉันเข้าไปในกองเพลิง ทำไมถึงไม่ยอมบอกฉัน? เว้นมา 6ปีกว่า ถึงพูดถึงเรื่องในอดีต?"

หลีเย่ว์หน้าซีด "นั่นเป็น……นั่นเป็นเซิ่งอันเหยาข่มขู่ไม่ให้ฉันพูด……"

"ตายแล้วตอบโต้ไม่ได้ แน่นอนว่าเธอโยนอะไรไปบนตัวเซิ่งอันเหยาก็ได้"