ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 299

“อะไร？”เซิ่งอันหรานคิดว่าหูตัวเองมีปัญหา“หมาอะไร?”

“ว้าย ไม่ใช่หมา”น่าน่ารีบอธิบาย “คือเกี่ยวกับคำอุปมาที่เปรียบเทียบแม่แบบของพวกเด็กหนุ่ม”

“เด็กหนุ่ม”เซิ่งอันหรานยังคงสีหน้ามึนงง

“ก็คือผู้ชายที่อายุน้อยกว่าคุณ”น่าน่าพยายามใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาบอกกับเซิ่งอันหรานถึงรสนิยมในปัจจุบัน และอธิบายถึงนิสัยเอกลักษณ์ของคำว่าแฟนสไตล์ลูกหมาน้อยกับแฟนสไตล์ลูกหมาป่า ฟังจนเซิ่งอันหรานดวงตาเบิกกว้าง

“มักพูดกันว่า แฟนสไตล์ลูกหมาน้อยเอาใจใส่ดูแลอะไรก็เชื่อฟัง มักจะจะสร้างความเซอร์ไพรส์ให้คุณ เอาใจใส่เป็นอย่างยิ่งแฟนสไตล์ลูกหมาป่ารุนแรงเล็กน้อย ค่อนข้างมีรูปแบบการคิด แต่จะไม่ให้คุณทำงานอะไรเลย รักและทะนุถนอมคุณมาก”

“ตามที่เธอพูด งั้นฉันก็ดีมากจริงๆนะ”เซิ่งอันหรานพูดอย่างครุ่นคิด

“มิน่าล่ะช่วงนี้ถึงฮอต”

“แอมบาสเดอร์ที่บริษัทจ้างมาครั้งนี้ค่อนข้างอายุน้อย

“จริงหรือปลอม?”เซิ่งอันหรานจินตนาการไม่ออกว่าเด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆที่ยังติดเต้านมจะเป็นยังไง

ไม่นานก็ถึงเวลาถ่ายโฆษณาแล้ว

ถึงแม้ว่าน่าน่าจะบ้าผู้ชาย แต่เมื่อถึงสถานที่ก็ไม่ลืมจะทำงานของตัวเอง ก่อนอื่นพาผู้ช่วยสองคนไปซื้อกาแฟกับเค้ก หลังจากนั้นมองสายตาของเซิ่งอันหราน เธอพยักหน้าเห็นด้วย จึงวิ่งเข้าไปขอถ่ายรูปและลายเซ็น

เซิ่งอันหรานไม่เข้าไป เธอไม่ค่อยสนใจคนในวงการบันเทิง เส้าซือโทรศัพท์เข้ามาพูดคุยเรื่องวุ่นวายในวงการบันเทิงทั้งวัน ฟังจนเธอยอมถอยให้อีกฝ่าย

มองเห็นน่าน่าถ่ายรูปและของลายเซ็นนายแบบ นายแบบสูงกว่าน่าน่ามาก เปิดไฟถ่ายรูปรุนแรงเกินไป ทั้งหน้าก็ขาวอย่างน่าสยดสยอง มองเห็นไม่ชัดเจน

เซิ่งอันหรานดึงสายตากลับมา ถือกาแฟคุยกับนักวางแผนด้านข้าง

ไม่นาน น่าน่าก็กลับมาแล้ว

“ประธานเซิ่ง นายแบบที่มาถ่ายโฆษณาครั้งนี้ คือ ลียง”

“ลียง?”เซิ่งอันหรานเงยหน้าขึ้นด้วยความแปลกใจ เป็นครั้งแรกที่น่าน่าได้เห็นนายแบบคนนี้ที่มีแฟนคลับนับล้านติดตาม ใบหน้าหล่อเหลา

นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นช่างล้ำลึก ใสสะอาดดั่งธารน้ำพุ

ผิวขาวมาก ตาใสแจ๋วฟันขาวผ่อง ผมหยิกสีน้ำตาลเข้ม ทำให้เซิ่งอันหรานรู้สึกเหมือนเป็นตุ๊กตามนุษย์ ไม่มีอะไรจะเปรียบเทียบไอดอลเด็กหนุ่มที่ประเมินค่าความงามทางสุนทรียภาพได้《ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ》 ฆาตกรข้างในน่าจะเกี่ยวข้องกับลียง

“สวัสดีค่ะ”เธอฝืนดึงมุมปาก ปรากฏรอยยิ้มที่มีมารยาท

ลียงจับมือของเธอ ยิ้มโชว์ฟันขาวกับเธอทันที

“พี่คุณอายุน้อยกว่าที่ผมคิดมาก คุณสวยมาก”

เสียงเด็กหนุ่มมีความไพเราะ ทำให้คนรู้สึกสดใส

เซิ่งอันหรานชะงักไปเล็กน้อย แต่เร็วมากก็ตอบสนองกลับมา

“ขอบคุณ ตอนนี้พวกนายเด็กหนุ่มก็ปากหวานแบบนี้ไหม?”

“พี่ก็ดูเหมือนอายุยี่สิบต้นๆนะครับ”ลียงกะพริบตา พูดอย่างจริงจัง

“พวกเราก็เป็นวัยรุ่น”

“ฮ่าๆ”เซิ่งอันหรานหัวเราะออกมา อดไม่ได้ที่จะมองน่าน่า นี้ถือว่าเป็นแฟนสไตล์ลูกหมาน้อยเถอะ ปากหวานจริงๆ

“ทางนั้นมีกาแฟกับเค้ก กินและพักผ่อนสักพักค่อยถ่ายต่อเถอะ” เซิ่งอันหรานพูดสั่งอย่างมีมารยาท“ฉันยังมีธุระ ต้องไปก่อนแล้ว ครั้งต่อไปจะมาดูนายอีก”

กำลังจะไป ลียงก็ดึงแขนเสื้อของเธอไว้ หันกลับไปสบตากับสายตาจริงจังของเขา

“ครั้งต่อไปเมื่อไหร่ล่ะ?”

เซิ่งอันหรานขมวดคิ้วไม่อยากจะเชื่อ เมื่อกี้เธอพูดตามอำเภอใจเท่านั้นเอง ถ้าถ่ายโฆษณาอย่างราบรื่น พรุ่งนี้ก็ถ่ายเสร็จแล้ว จะมีโอกาสมาดูครั้งต่อไปที่ไหนกันล่ะ?

แต่ลียงถามขนาดนี้ เธอจำเป็นต้องรับผิดชอบคำพูดของตัวเอง

“งั้นถ่ายเสร็จแล้ว เลี้ยงข้าวนาย”

ได้ฟัง ลียงก็ยิ้มออกมา