ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 353

ตอนกลางดึก แท็กซี่สีส้มป้ายทะเบียนเซี่ยงไฮ้ขับรถมาถึงเมืองใกล้กับทางเข้าทางด่วนปักกิ่ง-เซี่ยงไฮ้

เพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุ เซิ่งอันหรานและอวี้เฟิ่งหยาได้ลงจากรถเมื่อห่างจากที่หมาย 4-5 กิโลเมตร คนขับมองดูด้วยสายตาแปลก ๆ หลายครั้ง

“นี่ค่ะ ไม่ต้องทอน”

เซิ่งอันหรานยื่นเงินให้คนขับสองร้อยหยวน ขัดจังหวะการจ้องมองของเขา

“ขอบคุณครับ” คนขับรีบรับเงินและเตือนอย่างสุภาพว่า “พวกคุณระวังตัวกันด้วยนะครับ ทางเหนือของเมืองไม่ค่อยปลอดภัย พวกคุณอาศัยอยู่ที่นี่เหรอครับ?”

เซิ่งอันหรานพยักหน้าอย่างเร่งรีบ “อืม บ้านฉันอยู่ไม่ไกลแถวนี้ค่ะ ทางด้านหน้ามันไม่ค่อยสะดวก ขอบคุณมากนะคะ”

และคนขับก็ขับรถออกไป

ภายใต้ม่านแห่งราตรี ไฟถนนทั้งสองด้านที่รกร้างว่างเปล่านั้นสว่างขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่มีใครอยู่แถวนั้นเลย

เซิ่งอันหรานเปิดจีพีเอสนำทางและจับมืออวี้เฟิ่งหยาไปจนถึงโรงไฟฟ้าเก่าริมแม่น้ำ

“ลูกพี่ พวกมันมาถึงแล้วครับ”

ในอาคารโรงงานขนาดใหญ่ เสียงของรายงานของลูกน้องดังก้องกังวาน

ไม่นานก็มีเสียงฝีเท้าเดินลงมาที่ชั้นล่างบนพื้นคอนกรีตของอาคารโรงงานร้างซึ่งถูกทิ้งร้างลงมาจากชั้นบน ทุกย่างก้าว ฝุ่นจำนวนมากลอยตัวอยู่ใต้แสงสลัว

ทันทีที่เผยหย่งจื้อลงมา เขาเห็นเซิ่งอันหรานยืนอยู่ข้างๆอวี้เฟิ่งหยา และการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปในทันใด

“ผมบอกให้คุณมาคนเดียวไม่ใช่หรือไง”

“ฉันไม่รู้ทาง” อวี้เฟิ่งหยามองเขาอย่างตรงไปตรงมา “เธอแค่มาเป็นเพื่อนฉันเฉยๆ หยุดพูดไร้สาระ ฉันเอาเงินมาให้แล้ว เทียนเอินอยู่ที่ไหน?”

"เขาก็อยู่ในที่ที่ควรจะอยู่น่ะสิ"

ดวงตาของเผยหย่งจื้อฉายแววเย็นชาและเหลือบไปข้างหลังอวี้เฟิ่งหยา

“แล้วเงินล่ะ?”

อวี้เฟิ่งหยาหยิบเช็ค 20 ล้านออกจากกระเป๋าเสื้อและพูดว่า “นี่ไง”

เมื่อเห็นเช็ค ใบหน้าของเผยหย่งจื้อก็ดูน่าเกลียดทันที "อวี้เฟิ่งหยา คุณกำลังล้อผมเล่นเหรอ?"

“ใครล้อเล่น?” สายตาของอวี้เฟิ่งหยาเปลี่ยนไป “เงิน 20 ล้านอยู่นี่แล้ว หรือถ้าแกเปลี่ยนใจอยากจะตายไปพร้อมกับฉัน ฉันจะฉีกเช็คนี่ทิ้งเดี๋ยวนี้ แล้วแกก็จะไม่ได้รับเงินเลยสักบาท "

“คุณคิดว่าผมโง่เหรอ?” เผยหย่งจื้อพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

“พอผมรับเช็คไป พวกคุณก็จะไปอายัดมันที่ธนาคาร และเมื่อผมไปรับเช็คที่นั่นก็จะแจ้งตำรวจมาจับ คิดว่าผมไม่รู้หรือไง”

“หมายความว่ายังไง?” อวี้เฟิ่งหยาไม่เข้าใจ

"ผมต้องการเงินสด 20 ล้าน"

เสียงงดังก้องในอาคารโรงงานขนาดใหญ่

หลังจากได้ยิน อวี้เฟิ่งหยาตัวสั่นด้วยความโกรธ “ก็แกไม่ได้บอกตั้งแต่แรกนี่นา แล้วฉันจะเอาเงินสดมาให้แก 20 ล้านได้ยังไง บ้าไปแล้วหรือไงกัน?”

“ง่ายจะตาย” ดวงตาของเผยหย่งจื้อเป็นประกาย และดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ร่างของเซิ่งอันหราน

"คนหนึ่งอยู่ที่นี่ อีกคนหนึ่งไปธนาคารและเบิกเงินในตอนเช้า ถ้าไม่ได้เห็นเงินนั่น ก็อย่าหวังว่าจะได้เจอไอ้เด็กนั่นอีกเลย"

“เผยหย่งจื้อ ไอ้สารเลว” อวี้เฟิ่งหยาอยากจะเข้าไปทำร้ายร่างกายอีกฝ่าย แต่เซิ่งอันหรานก็รั้งไว้อย่างแน่นหนา

"ได้"