ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 374

ถานซูจิ้งทราบเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเซิ่งอันหรานจากแพทย์ที่ดูแลเธอ ส่วนล่างของร่างกายฉีกขาด ต้องเย็บสองเข็ม แทบจะไม่ต้องคิดเลยว่าเขาโมโหขนาดไหน

“ถึงเขาจะรู้ทุกอย่างแล้ว แล้วยังไงล่ะ ？เธอต่างหากที่เป็นเหยื่อ”

ถานซูจิ้งกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธ “ฉันจะไปหาเขาเอง ”

“ซูจิ้ง”

เซิ่งอันหรานกัดฟันพูดเพื่อหยุดถานซูจิ้ง "อย่าไป"

เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของเซิ่งอันหราน ถานซูจิ้งยิ่งรู้สึกโมโหเข้าไปใหญ่ เธอจึงนั่งลงด้วยความโกรธ

“หรือว่าเธอจะปล่อยเรื่องนี้ให้มันผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ? ถ้าครั้งนี้เขาไม่ยอมขอโทษและได้รับโทษอย่างถูกต้อง ทำไมทางเราถึงจะต้องแต่งงานกับเขาด้วยล่ะ? แม้ว่าทางตระกูลอวี้จะรวยและมีอำนาจแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถรังแกคนอื่นแบบนี้ได้ไม่ใช่เหรอ ？ ถ้าคุณอาสะใภ้รู้ เธอจะรู้สึกเสียใจมากแค่ไหน ？ "

เซิ่งอันหรานเงียบไปครู่หนึ่ง

“อย่าบอกคุณน้าสะใภ้เรื่องนี้นะ”

“เธอล้อเล่นหรือเปล่า？” ถานซูจิ้งเลิกคิ้วขึ้น “ปิดเรื่องนี้ได้เหรอ ？วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่า น้าสะใภ้ตามหาเธอแทบจะพลิกแผ่นดิน แค่โทรมาหาฉันก็ไม่รู้ว่าโทรมากี่สายแล้ว"

"ฉันไม่แต่งแล้ว"

เซิ่งอันหรานพูดประโยคดังกล่าวออกมาอย่างกะทันหัน

ถานซูจิ้งนิ่งไปเป็นเวลานาน จากนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมา "ถึงการแต่งงานครั้งนี้มันจะเป็นไปไม่ได้ แม้ว่าเธอจะไม่บอกน้าสะใภ้ของเธอ ฉันก็คิดว่าเธอไม่ควรแต่งงานกับอวี้หนานเฉิง เขาเป็นคนที่หวาดระแวงเกินไป ทำไมเขาถึงไม่คิดถึงความรู้สึกของเธอบ้างล่ะ？”

"ฉันเหนื่อยแล้ว"

ดูเหมือนเซิ่งอันหรานจะไม่ต้องการได้ยินเรื่องเกี่ยวกับอวี้หนานเฉิงเธอเอนกายลงบนหมอนด้วยท่าทางที่เหนื่อยล้า

เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้ ถานซูจิ้งก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“งั้นก็พักผ่อนเถอะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะหาวิธีจัดการกับส่วนที่เหลือ เรื่องน้าสะใภ้ของเธอ...เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง”

“อืม” เซิ่งอันหรานพยักหน้าอย่างอ่อนแรง เธอค่อยๆดึงผ้าห่มขึ้นปิดจนถึงใบหน้าของเธอ เผยให้เห็นเพียงดวงตาคู่หนึ่ง และค่อยๆ หลับตาลงอย่างช้าๆ

หลังจากปิดประตู ถานซูจิ้งยืนอยู่ที่ประตูพร้อมกับขมวดคิ้ว หลังจากยืนได้ครู่หนึ่ง เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา

โทรศัพท์โทรออกได้ไม่นาน น้ำเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายก็ดังมาจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง

ถานซูจิ้ง หายใจเข้าลึก ๆ น้ำเสียงของเธอทื่อ

“เกิดเรื่องขึ้นกับอันหราน ถ้าคุณพอมีเวลาล่ะก็ กลับมาดูเธอสักรอบเถอะ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น”

"..."

หลังจากวางสายแล้ว ถานซูจิ้งก็เหลือบไปมองที่เกาจ้านซึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตูอยู่นานแล้ว

“อันหรานจะไม่แต่งงานกับอวี้หนานเฉิงแล้ว ตอนนี้ฉันจะต้องไปที่บ้านคุณอาสะใภ้ของเซิ่งอันหรานเพื่อชี้แจงเรื่องนี้ให้ชัดเจน คุณไม่จำเป็นต้องไปกับฉัน กลับบ้านไปก่อนเถอะ”

เกาจ้านออกมาพร้อมกับเธอในขณะที่กำลังร่วมรับประทานอาหารกับครอบครัวตระกูลเกา กลับไปตอนนี้ เกรงว่าคงจะไม่มีใครรอเขาแล้ว

“ไม่ ผมจะไปกับคุณ” เกาจ้านขมวดคิ้ว

หลังจากที่สายตาแปลกๆของถานซูจิ้งมองไปที่เขา แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็พอจะเดาได้ว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับอวี้หนานเฉิง

“ไม่ต้อง” ถานซูจิ้งมองเขาด้วยท่าทางที่ซับซ้อน “ถ้าคุณอยากช่วยจริงๆละก็ ให้อยู่ที่นี่ และอย่าให้ใครเข้าไปได้จนกว่าฉันจะกลับ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับอันหราน ให้รีบบอกฉันเป็นคนแรก "

“อย่าให้ใครเข้าไปได้?”

เกาจ้านลังเล

ถานซูจิ้งเหลือบมองเขา "รวมถึงอวี้หนานเฉิง"

——

ศูนย์กักกันจินหลิงตะวันออก