ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 39
“คุณทำให้เขากลัวแล้ว”
เซิ่งอันหรานขมวดคิ้วเตือน
อวี้จิ่งซีหดเท้ากลับอย่างเห็นได้ชัด และเข้าไปพิงข้างเซิ่งอันหราน
เมื่ออวี้หนานเฉิงเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวเล็กของอวี้จิ่นซี ในตอนนี้เขามองด้วยสีหน้าขุ่นเคือง เสียใจเล็กน้อย เขาถอนหายใจเบาๆอยู่ในใจ แล้วถามออกไปว่า
“คุณกำลังโทษว่าผมไม่ดูแลคุณให้ดีเหรอ ?”
อวี้จิ่งซีเพิกเฉยต่อเขา แล้วหันศีรษะเข้าสู่อ้อมกอดของเซิ่งอันหราน มือซ้ายกำเสื้อผ้าของเซิ่งอันหรานไว้แน่น
เมื่อเห็นอวี้หนานเฉิงดูเหมือนจะสับสนเล็กน้อย เซิ่งอันหรานถอนหายใจเงียบๆ แล้วพูดปลอบเขา
“อาจเป็นเพราะเมื่อคืนตกใจกลัว ให้เวลาเขาสงบลงสักหน่อยเถอะ”
ถ้าหากคุณมีใจที่กว้างขวางกับลูกชายของตัวเอง ไม่แปลกที่เขาจะสนิทกับคนอื่นไม่สนิทกับคุณ นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติหรือไง ?
บรรยากาศอึมครึมเล็กน้อย เซิ่งเสี่ยวซิงกลอกตาและดึงแขนเสื้อของอวี้หนานเฉิง ทำตัวเหมือนเด็กทารก
“ลุงอวี้ หนูไม่เคยผ่านระดับนี้เลย คุณช่วยหนูหน่อยนะคะ”
อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนความสนใจ หันศีรษะและพูดว่า
“ระดับไหน ?”
“ตรงนี้ตรงนี้ ราชาปีศาจผู้นี้ไร้เทียมทานมาก”
“.............”
บรรยากาศผ่อนคลายลง เซิ่งอันหรานลูบศีรษะของเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขน และกระซิบว่า “จิ่นซี หนูโทษคุณพ่อเรื่องที่คุณตกบันไดใช่ไหม ?”
เด็กเล็กในอ้อมแขนส่ายศีรษะ เขาเงยหน้ามองเซิ่งอันหราน ในแววตามีความคับข้องใจอย่างอธิบายไม่ถูก
“ถ้างั้นทำไมล่ะ ?”
เซิ่งอันหรานรู้สึกสงสัยเล็กน้อย
มือของอวี้จิ่งซีที่ถูกพันไว้ก่อนหน้านี้ยังขยับไม่ได้ เขาพยายามทำท่าทาง แต่ก็ยังยกขึ้นไม่ได้ เบ้าตาของเขามีความกระวนกระวายและน้ำตาอยู่
“หนูอยากเขียนอะไรใช่ไหม ?”
เซิ่งอันหรานรีบถาม
อวี้จิ่งซีพยักหน้าซ้ำๆทันที
“ไม่ต้องรีบ” เซิ่งอันหรานหยิบกระดาษและปากกาออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้อวี้จิ่งซี เขาใช้มือซ้ายเขียน ตัวอักษรคดเคี้ยว แต่ก็ยังพอมองออกเป็นประโยคหนึ่งว่า
“ไม่ชอบที่ป่าป๊าจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น”
เมื่อเห็นประโยคนี้ เซิ่งอันหรานก็เหลือบมองอวี้หนานเฉิงที่กำลังเล่นเกมเป็นเพื่อนเซิ่งเสี่ยวซิงที่โซฟา แล้วขมวดคิ้ว
เป็นเรื่องปกติที่เด็กจะต่อต้านการแต่งงานอีกครั้งของพ่อแม่ตัวเอง อย่างอวี้หนานเฉิงที่เป็นคนใจกว้างแบบนี้ เขาคงไม่ได้คิดถึงความคิดของอวี้จิ่งซี และเด็กคนนี้ก็ไม่สามารถพูดได้อีก
เมื่อคิดก็รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย แต่เมื่อคิดว่าตัวเองเป็นคนนอก และไม่สามารถจะพูดอะไรมาก เธอจึงลดเสียงลงแล้วปลอบอวี้จิ่งซี “พ่อหนูรักหนูมากนะ ถึงแม้ว่าเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น แต่ก็จะยังดีกับหนู”
อวี้จิ่งซีส่ายศีรษะช้าๆ ดูเศร้ามาก
“เป็นอะไร ?” เซิ่งอันหรานจับไหล่ของเขา “หนูไม่ชอบป้าเกาเหรอ ?”
อวี้จิ่งซีลังเลเล็กน้อย ราวกับว่าได้ตัดสินใจอะไรลงไปแล้ว เขาพยักหน้า จากนั้นก็เขียนประโยคหนึ่งลงบนกระดาษอย่างรวดเร็ว
“คุณเป็นหม่าม้าของผม”
เมื่อเห็นประโยคนี้ เซิ่งอันหรานก็ตกตะลึงเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน