ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 40

ถึงแม้จะรู้ว่าเซิ่งเสี่ยวซิงชอบอยู่กับตัวเองมาก แต่อวี้หนานเฉิงไม่เคยคิดว่าเด็ดคนนี้จะจับคู่เขากับแม่ตัวเอง เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะได้สติกลับมา เขาลูบหัวของซิงซิงน้อย แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร

“พี่จิ่งซีก็ชอบหม่าม้าของหนูมากด้วย”

เซิ่งเสี่ยวซิงใช้ไม้ตาย กะพริบตาแล้วพูดว่า

“ถ้าไม่เชื่อคุณก็ไปถามพี่จิ่งซี เขาจะต้องหวังให้หม่าม้าของหนูเป็นหม่าม้าของเขาแน่นอน”

อวี้หนานเฉิงเหลือบมองบนเตียงผู้ป่วย และถามอย่างลังเลว่า “จริงเหรอ ? จิ่งซี ”

อวี้จิ่งซีพยักหน้าอย่างหนักแน่น

อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมา และเสียงของเซิ่งเสี่ยวซิงก็ดังเข้าหูมาอีกครั้ง

“ลุงอวี้ พี่จิ่งซีไม่ชอบซูเปอร์สตาร์ดังเลยแม้แต่น้อย ถ้าคุณหาภรรยาอยู่ จะไม่พิจารณาความคิดเห็นของเขา

หน่อยเหรอคะ ！หม่าม้าของหนูบอกว่าถ้าจะหาพ่อให้หนูจะต้องถามความคิดเห็นของหนู”

ก็หมายความว่าตราบใดที่อวี้หนานเฉิงเห็นด้วย ทางเซิ่งอันหรานนั้นก็คงไม่มีปัญหา

อวี้หนานเฉิงรู้สึกงงงวยเล็กน้อย เขาถามอย่างงงงวยว่า

“ซิงซิงน้อย หนูมีพ่อไม่ใช่เหรอ ?”

“ใช่ค่ะ แต่ตั้งแต่เล็กจนโต ปีหนึ่งเจอป่าป๊าไม่ถึงสองครั้ง”เซิ่งเสี่ยวซิงถอนหายใจเหมือนผู้ใหญ่ ด้วยสีหน้าที่ขมขื่น “น่าสงสารมากเลยใช่ไหมคะ ?”

ขณะที่พูด เธอก็แอบมองสีหน้าของอวี้หนานเฉิงเงียบๆ

อวี้หนานเฉิงมีอะไรบางอย่างในใจ น่าแปลกที่เซิ่งเสี่ยวซิงใช้นามสกุลของเซิ่งอันหราน อาจจะเป็นเพราะความสัมพันธ์สามีภรรยาไม่ลงรอยกัน เลยทำให้แยกทางกันเร็ว

แล้วยังมาพูดถึงเขาอีก เธอก็เอาใจใส่ไม่พอไม่ใช่เหรอ ลูกสาวคิดอะไรอยู่ในใจก็ยังไม่รู้เลย

ในขณะที่อวี้หนานเฉิงกำลังวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยา เซิ่งเสี่ยวซิงกับอวี้จิ่งซีทั้งสองคนก็แอบสบตากัน และดวงตาก็เปล่งประกายความสำเร็จออกมา

——

“แน่ใจเหรอว่าไม่มีใครเห็นว่าในคืนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

ณ ร้านกาแฟในสนามกอล์ฟ เกาหย่าเหวินแต่งตัวสบายๆ ดื่มกาแฟอย่างสบายๆ และในบางครั้งเธอก็โบกมือผ่านหน้าต่างให้กับโปรดิวเซอร์ที่กำลังแกว่งคิวอยู่ไกลๆ ด้วยรอยยิ้มที่สดใสมาก

แต่ทันทีที่หันศีรษะมาหาผู้จัดการ สีหน้าของเธอก็นิ่งขึ้น

“วางใจเถอะ เหวินเหวิน” ผู้จัดการทำสีหน้าผ่อนคลาย

“ฉันถามคนแถวนั้นแล้ว วันนั้นในวิลล่าพวกคนรับใช้ล้วนยุ่งอยู่กับการแบ่งของขวัญที่คุณเอาไปให้ ไม่มีใครอยู่ในที่เกิดเหตุเลยสักคน เมื่อพวกเขามาถึง เด็กคนนั้นก็นอนอยู่บนพื้นมาสักพักแล้ว”

“ไม่ยากเลยที่จะซ่อนตัวจากพวกคนโง่พวกนี้ และถึงแม้ว่าจะมีคนเห็น มีเงินจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ เพียงแต่ในคืนนั้นชายชราส่งคนมาตรวจสอบที่วิลล่า แน่ใจนะว่าไม่ได้ข้อมูลอะไรไป ? ชายชราคนนั้นคิดเยอะมาก”

“ไม่พบอะไรแน่นอน เมื่อฉันไปถามใครสักคนดูรู้ไหมว่าคนรับใช้พวกนั้นพูดว่าอะไร ?”

“อะไร ?”

“บอกว่าหลายปีมานี้ไม่เคยเห็นคุณผู้ชายของพวกเขาพาผู้หญิงมาบ้าน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องค้างคืนเลย แต่กลับบังเอิญเห็นคุณอยู่บนเตียงของเขา คุณคิดว่าตัวเองยังมีข้อสงสัยอะไรอีก ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เกาหย่าเหวินก็ภาคภูมิใจขึ้นมาทันที “ฉันไม่มีความสามารถในการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ และยังคิดว่าหกปีที่ฉันอยู่กับอวี้หนานเฉิงมันเปล่าประโยชน์ ?”

ทุกคนรู้ดีว่าอวี้หนานเฉิงไม่ใกล้ชิดกับผู้หญิง ยกเว้นเกาหย่าเหวินแฟนสาวของเขาที่แทบจะไม่มีเรื่องอื้อฉาวเลย เขาไม่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนอื่นเลย จนหลายๆคนสงสัยว่ารสนิยมททางเพศของเขาจะมีปัญหา

ในจุดนี้ ผู้จัดการของเกาหย่าเหวินก็เคยสงสัย แต่เกาหย่าเหวินกลับไม่ได้จริงจังอะไร

“ฉันไม่สนใจว่าเขาจะชอบผู้ชายหรือผู้หญิง สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่ความชอบของเขา ตำแหน่งคุณผู้หญิงของตระกูลอวี้ คือสิ่งที่ฉันต้องการ”

ทั้งสองกำลังสนทนากัน เงาอันสวยงามในระยะไกลหยุดชะงักครู่หนึ่ง หลังจากเห็นเกาหย่าเหวินอย่างชัดเจนแล้วก็เดินเข้าไปอย่างกระตือรือร้น “เหวินเหวิน บังเอิญจังเลย เธอก็อยู่ที่นี่เหรอ ?”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เกาหย่าเหวินก็เงยหน้า สีหน้าดูประหลาดใจ “เหยาเหยา ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ?”

ร่างกายของเซิ่งอันเหยามีกลิ่นหอมอ่อนๆ และถือกระเป๋าชาแนลรุ่นลิมิเต็ด เธอเพิ่งถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ได้รับการดูแลอย่างดี พร้อมกับรอยยิ้มบนหน้า ผู้จัดการยกที่นั่งให้กับเธอนั่ง

“ฉันเพิ่งถึง” เซิ่งอันเหยาวางกระเป๋าลง “เดิมทีนัดเพื่อนมาเที่ยวที่นี่ แต่ทันทีที่มาถึง เพื่อนก็บอกว่ามีธุระ ฉันกำลังจะกลับเลย ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเธอ”

“พวกเราไม่ได้เจอกันนานแล้วเนอะ”

“ใช่ เธอค่อนข้างยุ่ง ยุ่งกับการถ่ายทำทุกวัน ไม่เหมือนกับฉันที่ว่างมาก”

“ฉันจะไปเปรียบเทียบกับเธอได้อย่างไร เธอเป็นถึงคุณหนูใหญ่ของตระกูลเซิ่ง เธอไม่จำเป็นต้องวิ่งทำงานในวงการบันเทิงตลอดชีวิตเหมือนกับพวกเรา”

“……”

ทั้งสองคนรู้จักกันที่งานเลี้ยงธุรกิจโรงแรมเมื่อสองสามปีก่อน พวกเธอมีความสัมพันธ์ที่ดี เพียงแต่พวกเธอไม่ได้ติดต่อกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว

หลังจากทักทายกัน เกาหย่าเหวินก็ถามว่าช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง เซิ่งอันเหยาถอนหายใจ

“เดิมทีทุกอย่างมันก็ดี เพียงแต่ช่วงนี้มีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อย”

“เรื่องวุ่นวาย ?”

“ฉันเคยบอกเธอหรือเปล่า ฉันมีน้องสาวต่างแม่หนึ่งคน เพิ่งกลับมาจีน พ่อฉันกลับมาสนใจเธออีกแล้ว ตอนแรกก็คุยกับแม่ฉันดีแล้ว ว่าจะให้ฉันไปบริษัท แต่ช่วงนี้เขาเริ่มลังเลอีกแล้ว บอกว่าให้ฉันลองมาพิจารณาดูอีกหน่อย คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ? อันที่จริงเขาพิจารณาคนอื่นไว้แล้ว”

“น้องสาว ?”เกาหย่าเหวินแปลกใจเล็กน้อย “ทำไมเธอถึงยังมีน้องสาวอีกคน ไม่เคยได้ยินใครพูดเลย คงไม่ใช่ลูกนอกสมรสของพ่อเธอหรอกนะ ”

เซิ่งอันเหยาขมวดคิ้ว แล้วพูดอย่างคลุมเครือ

“ก็ประมาณนั้นแหละ เธอชื่อเซิ่งอันหราน ตั้งแต่เด็กไม่ค่อยเข้าสังคม ไม่เล่นกับพวกเรา ต่อมาไปเรียนมหาวิทยาลัยการแพทย์ และอยู่ที่มหาลัยตลอดทั้งปี เธอไม่เคยเข้าร่วมในแวดวงของพวกเรา เป็นปกติที่คนอื่นจะไม่รู้จัก”

เมื่อได้ยินคำว่า เซิ่งอันหราน สามคำนี้ สีหน้าของเกาหย่าเหวินก็เปลี่ยนไป

เซิ่งอันหราน ? เซิ่งอันเหยา ? ทำไมเธอถึงคิดไม่ถึงนะ ?

“ฉันเกลียดเธอมากจริงๆ” สีหน้าของเซิ่งอันเหยาเคร่งขรึมลง “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ชีวิตของฉันกับแม่คงจะสบายกว่านี้เถอะ แต่ถ้ามีเธออยู่ พ่อฉันก็กลัวว่าจะปฏิบัติกับเธอไม่ดี และคิดถึงเธออยู่ตลอด คิดถึงจนทำให้ฉันอารมณ์เสีย”

“แต่ยังไงก็ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ”เกาหย่าเหวินลองถามดู “เธอกับแม่ไม่ชอบหล่อน และเธอก็เป็นลูกนอกสมรส จะเอาออกหน้าก็ไม่ได้ ก็แค่หาวิธีกำจัดเธอออกไปก็พอแล้ว เรื่องแบบนี้ เป็นปกติไม่ใช่เหรอ ?”

เซิ่งอันเหยาไม่ได้อธิบายเรื่อง ‘ลูกนอกสมรส’เมื่อได้ยินเกาหย่าเหวินพูดถึงเซิ่งอันหรานแบบนี้ ในใจเธอกลับมีความสุขมาก แล้วเธอก็เล่าเรื่องในปีนั้นออกมาทั้งหมด

“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยคิดหาวิธี เมื่อหกปีก่อนฉันก็ลองคิดหาวิธีแล้ว แต่ไม่ง่ายเลยที่จะหาวิธีทำให้เธอเสียหน้าต่อตระกูลเซิ่ง แบบนี้พ่อของฉันจะต้องไม่ให้เธอสืบทอดธุรกิจของครอบครัวอย่างแน่นอน แต่ไม่คิดเลยว่าในช่วงวิกฤตจะหาเธอไม่พบ เธอมีความสามารถมากจริงๆ หายตัวไปประมาณครึ่งปี ก่อนจะเดินทางไปต่างประเทศโดยไม่พูดอะไร แค่แวบเดียวก็ห้าปีแล้ว”

เมื่อได้ยินแบบนี้ หัวใจของเกาหย่าเหวินก็สั่นไหว และรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เซิ่งอันเหยาที่อยู่ตรงข้ามยังคงพูดอยู่

“คุณบอกว่าเธอไปก็ไปเลย แล้วทำไมถึงกลับมาหลังจากผ่านไปห้าปี เธออยากทำอะไร ? จงใจหลบซ่อนตัว แล้วตอนนี้วางแผนกลับมาแข่งขันกับฉันเพื่อแย่งทรัพย์สินของครอบครัว ?”

เกาหย่าเหวินคิดถึงเซิ่งอันหรานผู้หญิงที่อยู่ข้างกายคนนั้น เธอไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “น้องสาวของเธอแต่งงานหรือยัง ?