“คุณผู้ชาย เรื่องนี้น่าจะไม่เกี่ยวข้องกับคุณเกาครับ”
พ่อบ้านขมวดคิ้ว สีหน้าดูลำบากใจ
“ไม่เกี่ยวข้อง ? ”ชายชราขมวดคิ้ว “คุณแน่ใจได้ยังไงว่าไม่เกี่ยวข้อง ?”
“ในตอนที่คุณชายน้อยเกิดเรื่อง คุณเกาอยู่ในห้องของคุณชาย”พ่อบ้านอธิบายอย่างขมขื่น “มีคนรับใช้เข้าไป เห็นทั้งสองคนอยู่บนเตียงครับ”
เมื่อได้ยิน สีหน้าของชายชราก็โกรธ ‘ปัง’ เสียงตบลงบนโต๊ะไม้จันทน์สีแดง และพูดอย่างเย็นชาว่า
“ไร้ยางอาย”
เขาไม่เคยชอบเกาหย่าเหวิน ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่ข่าวซุบซิบของเธอ ในช่วงหลายปีมานี้ก็ไม่น้อยเลย
นอกจากนี้หลังจากที่อวี้หนานเฉิงพาเธอกลับมาเมื่อหกปีที่แล้ว เขาได้ส่งคนไปตรวจสอบภูมิหลังของเกาหย่าเหวิน เธอเปลี่ยนจากพนักงานเชียร์เบียร์ของไนต์คลับมาอยู่แนวหน้าของวงการบันเทิงในปัจจุบัน และยังไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูดเพียงสองคำ
ผู้หญิงคนนี้มีความทะเยอทะยานมาก
“คุณผู้ชาย จะให้ตรวจสอบเรื่องนี้ต่อไปไหมครับ ?”
ชายชราสูดหายใจเข้าลึกๆ สายตาเคร่งขรึม
“ไม่ต้องแล้ว ฉันยังมีเรื่องอย่างอื่นที่ต้องทำ”
——
เมื่อพาเซิ่งเสี่ยวซิงกลับบ้านมาในตอนเย็น ระหว่างทางเธอก็พูดไปเรื่อยเปื่อยไม่หยุด จนเซิ่งอันหรานที่ฟังอยู่ปวดหัว
“ลุงอวี้หล่อ รวยและยังอารมณ์ขันมากอีก หม่าม้าครั้งนี้คุณพบสมบัติแล้วจริงๆล่ะ”
“เงียบเถอะนะ”
เซิ่งอันหรานหยิบกุญแจออกมาเปิดประตู และเหลือบมองไปที่เด็กน้อย เธอผลักประตูและอุ้มเด็กน้อยเข้าไป เธอโต้กลับพลางเปลี่ยนรองเท้าว่า “เขาหล่อน่ะใช่ แต่เขาก็ไม่ได้หล่อจนต้องร้องออกเลยใช่ไหม เขาหล่อกว่าลุงเส้าซือของหนูเหรอ ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซิ่งเสี่ยวซิงก็ขมวดคิ้ว เบิกตากว้าง “แน่นอนว่าไม่ พี่เส้าซือเป็นซูเปอร์สตาร์ และหล่อที่สุดในโลก และหนูจะแต่งงานกับเขาในอนาคต”
“ไม่ได้ ”เซิ่งอันหรานยิ้มแล้วพูดกับเธอว่า “เส้าซือเป็นลุงของหนูไม่ใช่พี่ชาย และในอนาคตหนูก็ไม่สามารถแต่งงานกับเขาได้ เขารอหนูนานขนาดนั้นไม่ไหวหรอก”
“ไม่ใช่นะคะ พี่เส้าซือเคยบอกว่าจะรอให้หนูโต”
“งั้นเขาก็โกหกหนูแล้ว”เซิ่งอันหรานมองเธออย่างว่างเปล่า “หนูก็เชื่อ”
“ไม่เป็นไร อย่างน้อยพี่เส้าซือก็เป็นพี่ชายหนู”
“ตกลงตกลง ของหนูของหนู”
เซิ่งอันหรานเกียจคร้านเกินกว่าจะโต้เถียงกับเธอเรื่องนี้แล้ว อย่างไรก็ตามเธอใช้เส้าซือมาเปลี่ยนความสนใจของเด็กคนนี้จากอวี้หนานเฉิงก็เท่านั้นเอง “ใช่แล้ว เส้าซือโทรหาเมื่อสองวันก่อนบอกว่าช่วงนี้จะกลับมาแสดงคอนเสิร์ต หนูอยากไปไหม ?”
“แน่นอนสิ !”
สีหน้าของเซิ่งเสี่ยวซิงดูตื่นเต้น “พี่เส้าซือจะกลับจีนแล้ว !”
“ยัง แต่ก็เร็วๆนี้แล้ว ถ้าอยากไปหนูก็ฟังคำหม่าม้าหน่อย”
เซิ่งอันหรานโน้มตัวลง พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน แล้วตบไหล่ของเซิ่งเสี่ยวซิง “ถ้ายังคิดถึงเรื่องอื่นอีก ฉันจะไม่พาไปดูคอนเสิร์ตแล้ว”
“ไม่ได้ !”เซิ่งเสี่ยวซิงทำราวกับเผชิญศัตรูตัวฉกาจ
“งั้นตอนนี้ ไปอาบน้ำ แล้วนอนได้แล้ว”
ด้วยการใช้ ‘เส้าซือ’ มาเป็นตัวล่อ เซิ่งเสี่ยวซิงก็ปฏิบัติตามคำสั่งราวกับทหารในกองทัพ และไม่กล้าพูดถึงอวี้หนานเฉิงจนผล็อยหลับไป
เซิ่งอันหรานก็ผล็อยหลับไปจากความเหนื่อยมาทั้งวัน
วันรุ่งขึ้นอากาศดี
เซิ่งอันหรานไปตลาดแต่เช้าเพื่อซื้อของ กลับมาทำอาหาร แล้วพาเซิ่งเสี่ยวซิงไปโรงพยาบาล จากนั้นก็กลับไปแก้ไขแบบแผน แล้วกลับมาโรงพยาบาล
“วันนี้เป็นซุปไก่ดำ ดื่มซุปปลาบ่อยๆมันก็ไม่ค่อยดี เปลี่ยนรสชาติบ้าง ซุปไก่ดำก็บำรุงร่างกาย”
ทันทีที่เซิ่งอันหรานเปิดฝากล่องออก กลิ่นซุปไก่ดำก็หอมฟุ้งไปทั่วห้อง ก่อนอื่นก็ตักให้เซิ่งเสี่ยวซิงหนึ่งถ้วย จากนั้นก็ตักอีกถ้วยมาป้อนอวี้จิ่งซี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน