สองวันต่อมาในตอนกลางดึก นายหญิงอวี้เดินในโถงทางเดินไปยังห้องพักของกู้เทียนเอินด้วยความรีบร้อน
ยังมีกระเป๋าเดินทางที่ยังจัดไม่เสร็จวางอยู่ในห้อง กู้เทียนเอินกำลังนั่งที่ขอบเตียงด้วยท่าทางง่วงนอน
“แล้วเย่จื่อล่ะ?”
"ไปแล้ว" กู้เทียนเอินหาวพลางล้มตัวลงบนเตียงแล้วอีกครั้ง "มีงานด่วนน่ะ"
“รีบร้อนขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่ได้เกิดเรื่องขึ้นใช่ไหม? แล้วทำไมยังไม่เก็บของอีก?”
"เผยให้เห็นดวงตาที่หรี่ลงจากใต้ผ้าห่ม “งานด่วน จะเก็บของทันได้ยังไง”
“คราวนี้จะไปไหน?”
"ไม่รู้"
“นายไม่ถามเธอเหรอ?”
“แม่” กู้เทียนเอินขัดจังหวะ “ก็บอกว่าเป็นภารกิจลับ ต่อให้ผมถาม เธอก็ไม่ยอมบอกหรอก”
นายหญิงอวี้ถอนหายใจและเริ่มเก็บของในห้องให้เป็นระเบียบ
“ทำไมต้องรีบร้อนออกไปด้วย ฉันอยากจะคุยเรื่องแต่งงานของพวกเธอแท้ๆ ทุกครั้งจะต้องมีภารกิจด่วนภารกิจลับ แม่เห็นข่าวทีไรก็อดใจหายไม่ได้ ลูกก็ยังนอนหลับได้อีกนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง...”
นายหญิงอวี้หน้าบูดบึ้ง และเหลือบมองลูกชายของเธอบนเตียงด้วยหางตา และเสียงกรนก็ดังขึ้น
ลูกสะใภ้กำลังเผชิญถัยอันตรายอยู่ด้านนอก แต่เขากลับยังนิ่งนอนใจได้ ช่างใจกว้างจริงๆ
——
ณ พรมแดนระหว่างประเทศจีนและประเทศ x
เฮลิคอปเตอร์บินอยู่กลางอากาศ ลมแรงพัดต้นไม้ใบหญ้าบนพื้นไปมา เชือกถูกหย่อนลงมาจากห้องโดยสาร ร่างสีเหลือง-เขียวหลายก็เลื่อนลงมาจากเชือก และหายตัวไปอย่างรวดเร็วในโพรงหญ้า
“ข่าวสถานีส่งสัญญาณ มีผู้ก่อการร้ายจับตัวประกันไว้ 13 คน บางคนได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากการช่วยเหลือสำเร็จ กลุ่มหนึ่งจะรับผิดชอบโดยตรงในการรักษาผู้บาดเจ็บ ณ ที่เกิดเหตุชั่วคราว เมื่อพบสถานการณ์รุนแรง ทีมหมาป่าสีเทาและเสือชีตาห์จะอพยพผู้คนไปที่สถานีกู้ภัยที่ใกล้ที่สุดก่อน และทีมแพทย์ที่ประจำการอยู่ที่ชายแดนคาดว่าจะมาถึงในช่วงบ่าย”
ใบหน้าของเย่จื่อถูกปกคลุมไปด้วยลายพรางสีดำและสีเขียว หลังจากออกคำสั่งก็รีบมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว
เสียงพูดคุยของสมาชิกในทีมดังขึ้น
“เราเคยมาที่ชายแดนประเทศ x อย่างน้อยปีละ 3 ครั้ง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาช่วยตัวประกันได้ไม่ต่ำกว่า 4 ครั้ง ผู้ก่อการร้ายที่ชายแดนก็เหมือนวัชพืช ไม่สามารถกำจัดได้หมด”
“หุบปาก ระวังอย่าเหยียบกับระเบิดล่ะ”
“ฉันจะตายได้ยังไง ฉันยังไม่มีลูกชายเลย ตระกูลเรายังต้องมีคนสืบสกุล นายเลยแช่งฉันสักที”
“ฮ่าฮ่า หมาป่าสีเทาอิจฉาลูกสะใภ้แสนสวยของนายเหลือเกิน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนาย ให้เขาดูแลพี่สะใภ้แทนก็ได้ไม่ได้เหรอ?”
"..."
“พอได้แล้ว” เสียงของเย่จื่อแทรกขึ้นอย่างฉับพลันด้วยความจริงจังและเย็นชา
“ภารกิจนี้ไม่เหมือนเดิม ตัวประกันมีจำนวนมาก ถูกผู้ก่อการร้ายทรมานจนตายไปแล้ว 2 คน วิดีโอที่อัปโหลดไปยังเว็บไซต์ทำให้เกิดความตื่นตระหนกอย่างมาก นายคิดว่ามันง่ายที่จะต่อสู้กับพวกมันงั้นเหรอ?”
"ครับ"
"เข้าใจแล้วครับ"
"..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน