ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 426

"อันที่จริงมันก็เป็นสไตล์ที่เยี่ยมยอดนะ" เสียงพูดที่กระตือรือร้นดังขึ้น

“คนร้อยคนใส่กระโปรงตัวนี้ไม่มีใครใส่แล้วดูดีเท่ากับพี่เลย ”

“จริงเหรอ ?”กู้อันเกาหัวรู้สึกเขินเล็กน้อยกับคำชม “งั้นซื้อเลย”

ตอนที่จ่ายเงิน เซิ่งเสี่ยวซิงมองไปบนราคา แอบคิดกับเงียบๆตัวเอง ร้อยในร้อยซื้อของเพราะอิงราคาป้าย แต่ยัยคนนี้ไม่ใช่

“ฉันซื้อเสร็จแล้ว ตอนนี้ก็ถึงตาที่ฉันต้องเลือกชุดไหม่ให้กับเธอบ้างแล้ว ”กู้อัน คว้าแขนเล็กๆของ เซิ่งเสี่ยวซิง “อย่าหนีไปไหนนะ ยังไงซะวันนี้ฉันจะต้องซื้อชุดใหม่ให้เธอให้ได้ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่ารูปลักษณ์ใหม่ๆคืออะไร "

เซิ่งเสี่ยวซิงจำใจ แต่จู่ๆทางด้านหน้าก็มีเสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น

“นี่ ? พวกเธอนั่นเอง”

กู้อันและเซิ่งเสี่ยวซิงต่างเงยหน้าขึ้น พวกเธอตะลึงเป็นเวลานานก็ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร

เด็กสาววัยเดียวกับกู้อัน สวมเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ขาสั้น สะพายกระเป๋าเป้สีดำขนาดเล็ก ผมมัดหางม้า ทั้งตัวของเธอดูยังเด็กมาก เธอมองไปที่กู้อัน ด้วยความประหลาดใจ “ฉันเอง... เธอจำฉันไม่ได้เหรอ เมื่อวานที่สนามบินไง ”

กู้อันได้สติกลับมามีสติอีกครั้ง " อ้อ เธอนั่นเอง ฉันจำได้แล้ว"

เมื่อวานเด็กสาวคนนี้อยู่ที่สนามบิน กู้อันเห็นเหยื่อกำลังถูกทำร้ายอย่างไม่ยุติธรรม อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในตอนนั้นมันดูวุ่นวายเกินไป กู้อันจึงให้เด็กสาววิ่งออกไปจากตรงนั้นก่อน ส่วนตัวเองก็จัดการจับนักเลงหัวไม้คนนั้นไปส่งที่สำนักงานรักษาความปลอดภัยของสนามบิน

“หลังจากที่ฉันไปหาคนที่มารับฉันเมื่อวานนี้เสร็จ ฉันก็รีบไปที่สำนักงานรักษาความปลอดภัยของสนามบินตามหาเธอทันที แต่พวกเขาบอกว่าเธอไปแล้ว ฉันอยากจะขอบคุณเธอ และไม่คิดว่าจะได้เจอกับเธอที่นี่วันนี้"

เด็กสาวสาวผมหางม้า ยิ้มฟันขาว และยื่นมือออกมาอย่างไม่ถือตัว

“ฉันชื่อ อวี้อีอี หมายความว่าหนึ่งใจหนึ่งปรารถนา”

"ฉันกู้อัน คือ กู้ สันติภาพ และ อัน คือความสงบสุขมั่นคง"

“นี่คือน้องสาวของเธอเหรอ?” อวี้อีอียิ้มและมองไปยังเด็กหญิงตัวเล็กที่ข้างกู้อัน แต่ จู่ๆรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ค่อยๆหยุดนิ่ง

“เสี่ยวซีซี ?”

ตอนแรกที่เซิ่งเสี่ยวซิงเห็นอวี้อีอีเธอรู้สึกตะลึงมาก และยิ่งตอนที่ได้ยินเธอแนะนำตัวกับกู้อัน เซิ่งเสี่ยวซิงยิ่งตกตะลึงเข้าไปใหญ่ เธอไม่รู้จะตอบออกไปว่าอย่างไร และไม่คิดว่าอวี้อีอีจะจำเธอได้

“พวกเธอรู้จักกันเหรอ ?” กู้อันดูงุนงง “แล้วเธอสองคนรู้จักกันได้ยังไง ?”

เซิ่งเสี่ยวซิงกระตุกมุมปากดึงรอยยิ้มออกมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจ "ไม่เพียงแค่รู้จัก แต่เธอมีศักดิ์เป็นถึงคุณย่าเล็กของหนูด้วย "

"อะไรนะ ?"

ใบหน้าของกู้อันเปลี่ยนไปในทันที เธอแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง

ในร้านอาหารเกาหลีของ World Trade Center เด็กผู้หญิงสามคนนั่งในร้าน มีเพียงกู้อันที่ เป็นคนออกนอกและไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงนั่งฟังเซิ่งเสี่ยวซิงและอวี้อีอีคุยกัน

“ พี่อันหรานกลับมานานแล้วเหรอ ?”

“ก็ไม่ช้าไม่นานมาก หลังจากที่หนูหายจากอาการป่วยแล้ว เรายังต้องเดินทางกลับสหรัฐอเมริกาอีก ดังนั้นพี่อีอี เรื่องที่พี่พบกับหนูวันนี้ อย่าเอากลับไปบอกครอบครัวตระกูลอวี้นะ”

"เดี๋ยวก่อน"กู้อันขัดจังหวะการสนทนาระหว่างทั้งสองคน "เธอเรียกพี่อันหราน ว่าพี่สาว และเซิ่งเสี่ยวซิ่งก็เรียกเธอว่าพี่อีอี แต่เมื่อกี้เธอบอกว่าอวี้อีอีเป็นคุณย่าเล็กของเธอ สรุปแล้วพวกเธอมีความสัมพันธ์อะไรกัน？ ทำไมฉันรู้สึกงงอยู่คนเดียวล่ะ ？”

“ทีพี่ยังเรียกหม่าม้าของหนูว่าพี่สาวเลย!” เซิ่งสี่ยวซิงเหลือบมองเธอและอธิบาย “ที่เรียกว่าพี่สาวเป็นเพราะอายุไม่ได้ต่างกันมากเท่าไหร่ แต่พี่อีอีเป็นลูกสาวบุญธรรมคุณทวดของหนู มีศักดิ์เป็นคุณอาหญิงของคุณพ่อ ดังนั้นเธอจึงเป็นคุณย่าเล็กของหนู ถูกไหม ?”

อวี้อีอีพยักหน้าเห็นด้วย เธอมองไปที่กู้อันพร้อมกับแนะนำ "จริงๆแล้วเธอก็ควรเรียกฉันว่าคุณย่าเล็กด้วย เมื่อวานนี้ที่สนามบินถื่อว่าเป็นเรื่องของโชคชะตา ครอบครัวเดียวกันแท้ๆ "