ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 448

ภายนอกกลุ่มคนที่พากันชม ร่างสูงและร่างเตี้ยยืนตัวตรง

ท่ามกลางการเสียงวิพากษ์วิจารณ์ เสียงใสๆของเด็กหนุ่มทะลุเข้ามา ไม่ปิดบังความโกรธ

“ลูกสาวคุณกับประธานอวี้มีความสัมพันธ์อะไร คุณมีคุณสมบัติอะไรที่มาโต้เถียงส่วนตัวของประธานอวี้?”

ทุกคนชะงักทันที สถานการณ์ก็เงียบสงบลง

เซิ่งอันหรานได้ยินเสียงนี้ก็ชะงักไป หันหน้ากลับไปมองด้วยความมึนงง มองไปทางคน

ทุกคนเปิดทางให้โดยอัตโนมัติ เด็กหนุ่มก้าวเดินอย่างมั่นคง เดินมาถึงหน้าประตูห้องพักผ่อน ดวงตานั้นเหมือนกับของอวี้หนานเฉิง มองคุณนายอวี๋อย่างเย็นชา

“คุณชายน้อยมาแล้ว”

คุณนายอวี๋น้ำเสียงเห็นได้ชัดว่าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เรื่องของผู้ใหญ่เด็กอย่ายุ่ง ฉันกำลังจัดการผู้หญิงที่เข้ามายั่วยวนพ่อของคุณ ไม่เหมาะสมที่จะให้เด็กอย่างคุณฟัง”

พูดพลาง มองไปทางผู้ช่วยผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังของอวี้จิ่งซี“เธอยังไม่รีบพาคุณชายน้อยของพวกเธอไปอีก เด็กอยู่ที่บ้าน มาอยู่บริษัททั้งวันทำไม?”

ผู้ช่วยสาวของจิ่งซีพูดด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

“คุณนายอวี๋ ประธานน้อยอวี้มีหุ้นในคณะกรรมการบริหาร ถึงแม้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่การทำงานในบริษัทเป็นประธานอวี้ที่เตรียมการให้ คุณจะให้พาเขาไปที่ไหน?คุณอวี๋ยังไม่ได้แต่งงานกับประธานอวี้ของพวกเรา คุณก็มาขับไล่ประธานน้อยอวี้ของพวกเราแล้ว ถ้าหากแต่งงานจริงๆ ในบ้านคงไม่มีตำแหน่งของประธานน้อยอวี้ของพวกเราแล้ว?”

“เธอพูดซี้ซั้วอะไร?”ชั่วพริบตาเดียวสีหน้าของคุณนายอวี๋ก็แดง“ฉันพูดแบบนี้เมื่อไหร่?เธอผู้ช่วยตัวน้อยกล้าพูดแบบนี้กับฉัน”

สายตามีความโกรธมาก เลขาที่พาคุณนายอวี๋มาก็มาดึงคุณนายไว้ “เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณชายน้อย ไม่ใช่ผู้ช่วยธรรมดา”

“ลูกพี่ลูกน้องแล้วยังไง?”คุณนายอวี๋สบถออกมา “แม่แท้ๆของเขายังไม่สนใจเขา ให้ลูกพี่ลูกน้องมาวุ่นวายใคร?ไม่ใช่พูดว่า เด็กควรอยู่ที่บ้านอ่านหนังสือไหม อย่าปะปนกับผู้ใหญ่ตอนอายุน้อย จะแก่แดด”

พูดแบบนี้ต่อหน้าทุกคน สายตามองเห็นลูกชายตัวเองถูกคนถากถาง

เซิ่งอันหรานในใจก็มีความโกรธขึ้นมาเต็มอก พูดอย่างไม่เกรงใจ

“หุบปากของคุณ แม่แท้ๆเขาไม่สนใจเขาไม่จำเป็นต้องให้คุณมาพูด”

“เธอให้ฉันหุบปาก?”คุณนายอวี๋สีหน้ามืดครึ้ม ท่าทางแทบอยากจะฉีกอกเซิ่งอันหราน

“เธอเก่งมาก เธอคิดว่าตัวเองอยู่ที่นี่เป็นอะไร?อยากจะรีบเป็นแม่เลี้ยง？”

“รีบอยากจะเป็นแม่เลี้ยงคือลูกสาวของคุณ ฉันไม่ต้องรีบก็เป็นแม่แท้ๆ”

“เธอ พนักงานรักษาความปลอดภัยล่ะ?”คุณนายอวี๋โกรธจนตัวสั่น คิดว่าตัวเองฟังเรื่องที่น่าขำ“พนักงานรักษาความปลอดภัยไม่สนใจเหรอ ลากผู้หญิงบ้าคนนี้ออกไป”

“ไม่ต้องเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัย เมื่อกี้ผมพามาแล้ว”อวี้จิ่งซีจู่ๆก็เปิดปากพูด มองไปที่ผู้ช่วยซูเหยียน

ซูเหยียนเข้าใจ พูดตะโกนกับกลุ่มคนด้านนอก

“เข้ามาให้หมด นำคนที่ก่อความวุ่นวายออกไป”

เพิ่งจะพูดจบ ด้านนอกก็มีพนักงานรักษาความปลอดภัยร่างใหญ่เข้ามา ด้านซ้ายด้านขวา ดึงคุณนายอวี๋ออกไปด้านนอก

“นี่ นี่ พวกแกทำอะไร?”คุณนายอวี๋ตกใจจนร้องตะโกน“พวกแกบ้าไปแล้วเหรอ พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

คนบริเวณรอบๆมองด้วยความตกใจ มองดูคุณนายอวี๋ถูกลากออกไป

เลขาที่ยืนข้างคุณนายอวี๋สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“ผู้ช่วยซู นั่น นั่นเป็นญาติของคณะกรรมการบริหารอวี๋ แม่ของคุณอวี๋ ทำไมคุณถึงกล้าให้พนักงานรักษาความปลอดภัยนำเธอลากออกไป?”

ซูเหยียนกวาดสายตามองเลขาคนนั้น พูดอย่างสบาย“ฉันเห็นว่าไม่เพียงแค่นำเธอลากออกไป วันนี้เธอตอนเที่ยงก็ตรงไปลาออกที่แผนกบุคคล”

“อะไรนะ?”สีหน้าเลขาเปลี่ยนทันที“มีสิทธิ์อะไร?”