ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 466

“สวัสดีค่ะ นี่คือข่าวอุตุนิยมวิทยาในเช้านี้ เนื่องจากฝนตกหนัก ทัศนวิสัยการขับรถไม่ดีนักจึงทำให้เกิดอุบัติเหตุรถยนต์มากมายในเมือง เมื่อเวลา 8:05 น. มีรถชนกันติดต่อหลายคันบนสะพานซงเจียง คนขับรถบรรทุกถูกต้องสงสัยว่าเมาแล้วขับ ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 12 คน รถพยาบาลของโรงพยาบาลจินหลิงที่ใกล้ที่สุดมาถึงที่เกิดเหตุในทันที"

"..."

เซิ่งอันหรานที่กำลังล้างจานอยู่ เมื่อเธอได้ยินเสียงข่าวออกอากาศทางทีวีในห้องนั่งเล่น เธอก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที เธอรีบถอดผ้ากันเปื้อนออกอย่างรวดเร็วและโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขณะที่เธอกำลังเช็ดมือ

“สวัสดีค่ะ หัวหน้าจ้าว”

"..."

“อืม ดิฉันทราบข่าวแล้ว จะรีบไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ค่ะ”

"..."

“ค่ะ ดิฉันจะตรงไปที่ห้องฉุกเฉินเลย”

"..."

หลังจากวางสาย เซิ่งอันหรานกำชับกู้อันให้ดูแลน้องสาวให้ดีและรีบออกจากบ้านไป

เดิมเธอมีวันหยุดพักร้อนครึ่งวัน แต่ด้วยสภาพอากาศแบบนี้มักทำให้โรงพยาบาลมีงานล้นมือ ไม่ว่าจะเป็นหมอหรือพยาบาลที่ลาพักร้อนต่างก็กลับมาให้ความช่วยเหลือโรงพยาบาลจินหลิง

เมื่อเซิ่งอันหรานมาถึงโรงพยาบาล รถพยาบาลชุดแรกก็มาถึงที่ทางเข้าโรงพยาบาล เธอไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นขึ้นไปช่วยและเข็นเตียงเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

"แท่งเหล็กทะลุผ่านช่องทรวงอกทางด้านซ้าย ทำการตรวจเอกซเรย์ทรวงอกเพื่อตรวจสอบความเสียหายของเส้นประสาท โทรหาผู้อำนวยการหลิวแผนกศัลยกรรมทรวงอกเพื่อขอคำปรึกษาด้วย"

"..."

“หมอเซิ่ง มาดูเคสนี้หน่อยค่ะ ผู้ป่วยไม่มีบาดแผลบนร่างกายแต่มีอาการช็อก”

“ฉันไม่ค่อยถนัดด้านนี้ ผู้อำนวยการชิวแผนกสมองน่าจะมาถึงแล้ว คุณพาผู้ป่วยไปทำซีทีสแกนก่อน”

แม้ว่าเซิ่งอันหรานจะเป็นเพียงกุมารแพทย์ แต่เธอมีพื้นฐานการแพทย์คลินิกที่ดีตอนที่เรียนอยู่ในวิทยาลัย และมีโอกาสได้เป็นอาสามาสมัครหลายครั้ง ดังนั้นเธอจึงมีประสบการณ์มากกว่าการฝึกงาน ดังนั้นตอนนี้เธอจึงอยู่ใน ห้องฉุกเฉิน แพทย์ฝึกหัดมักจะถามเธอเสมอว่ามีปัญหาอะไรไหม

แต่มีปัญหาบางอย่างที่เธอแก้ไม่ได้ เธอจึงไม่เสียเวลาดูเอง

แพทย์ฝึกหัดผลักเตียงคนไข้ผ่านเธอ ชายที่นอนอยู่บนเตียงหลับตา เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาเปื้อนฝนและโคลน แต่เขาก็ยังหล่อเหลาเย็นชา ขณะนั้นมือของเขาก็ขยับกะทันหัน คว้าชายเสื้อคลุมสีขาวของเซิ่งอันหรานและปล่อยมืออีกครั้งในพริบตา

ผลกระทบจากอุบัติเหตุที่ตามมายังคงเพิ่มขึ้น นอกเหนือจากไข้หวัดแล้ว โรงพยาบาลจินหลิงก็แออัดไปด้วยผู้คน รถกู้ภัยและรถพยาบาลเอกชนยังคงมาจอดอย่างต่อเนื่อง

“แบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ” เสื้อคลุมสีขาวของฟ่านหลิงชวงเปื้อนเลือด และเธอขมวดคิ้ว “คนเยอะเกินไป พวกเขาอาจจะติดเชื้อได้

เซิ่งอันหรานมองไปที่ห้องฉุกเฉินที่พลุกพล่านรอบตัวเธอ และดวงตาก็เต็มไปด้วยความกังวล

“ทำไงได้ล่ะ? จะปิดประตูโรงพยาบาลไม่ให้คนเข้ามาก็เป็นไปไม่ได้”

ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์กับผู้ป่วยตึงเครียดมาก เมื่อโรงพยาบาลปฏิเสธผู้ป่วย ความโกลาหลก็จะเกิดขึ้น และคนที่เดือดร้อนที่สุดก็คงจะเป็นโรงพยาบาลเอง

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้” ฟ่านหลิงชวงพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “ฉันจะไปผู้อำนวยการ”

หลังจากพูดจบ เธอก็โยนข้อมูลหมอและผู้ป่วยในมือให้กับเซิ่งอันหรานทันทีแล้วจากไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูโรงพยาบาลจินหลิงก็ปิดอย่างเป็นทางการ หลังจากที่รถพยาบาลที่เพิ่งมาถึงเข้ามา สมาชิกในครอบครัวที่กำลังร้องไห้ทั้งหมดก็ถูกล็อกไว้

เซิ่งอันหรานยืนอยู่บนชั้นสองของโรงพยาบาล มองดูสมาชิกในครอบครัวข้างนอก และอารมณ์ของเธอก็ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ

เสียงกระซิบของแพทย์ฝึกหัดดังมาจากด้านหลัง

“ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”

"ในช่วงที่เกิดโรคซาร์ส เพราะโรงพยาบาลจินหลิงปิดประตูและปฏิเสธผู้ป่วยไม่ใช่เหรอ? เลยทำให้ญาติผู้ป่วยไม่พอใจและพังประตูเข้ามา ฆ่าหมอและพยาบาลไปสองคน"