ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 471

เพื่อฉลองการออกโรงพยาบาลของอวี้หนานเฉิง และพอดีกับวันเกิดเซิ่งอันหราน กู้เทียนเอินจัดปาร์ตี้ปิ้งย่างที่บ้านเก่าตระกูลอวี้ เรียกเพื่อนที่สนิทมาในงาน รวมไปถึง เกาจ้านกับถานซูจิ้งสามีภรรยาและชายหญิงของพวกเขา ฉินปัวพาน่าน่าที่ท้องมา และเรียนเชิญน้าสะใภ้ของเซิ่งอันหราน ส่วนจะมาหรือไม่ก็ไม่รู้แล้ว

เสี่ยวผิงกั่วลูกสาวของเกาจ้านยังไม่เต็มร้อยวัน นอนอยู่ในเปลพยายามโบกมือเล็กๆ อยากเล่นด้วยกันกับพวกพี่ชายพี่สาว อย่างไรตัวเล็กเกินไป ดิ้นออกมาไม่ได้

ในกลุ่มเด็กพวกนี้ นอกจากเสี่ยวผิงกั่ว ก็มีฮวนฮวนอายุน้อยที่สุด เธอมีความสงสัยต่อเด็กตัวเล็กมาก ยืนอยู่ข้างรถเข็นทารกสังเกตน้องสาว

"น้องสาวตัวเล็กจัง"

"ใช่จ้ะ"ถานซูจิ้งมองซูฮวนอย่างอ่อนโยน "ตอนฮวนฮวนเพิ่งเกิดยังตัวเล็กกว่านี้อีก"

ซูฮวนพยักหน้าอย่างมีความคิด

"คนสามารถจากตัวเล็กขนาดนี้เติบโตจนใหญ่ขนาดนี้ เก่งจริงๆ"

ถานซูจิ้งอดหัวเราะไม่ได้ ลูบหัวซูฮวน "เธอช่วยฉันดูแลน้องสาวแป๊บหนึ่งได้ไหม? ฉันไปดูเมื่อไรเธอจะได้กินข้าว"

"ได้" ซูฮวนพยักหน้า นั่งเก้าอี้หน้ารถเข็นทารกอย่างจริงจัง จ้องน้องสาวอย่างไม่ละสายตา

เตาย่างวางอยู่ตรงหน้าสระว่ายน้ำเรียบร้อยแล้ว เกาจ้านกับฉินปัวทั้งสองคนกำลังยุ่ง เพราะอวี้หนานเฉิงยังอยู่ในช่วงฟื้นฟู ดังนั้นเลยไม่ให้เขาเข้าร่วม ตอนนี้อยู่ในบ้านช่วยเซิ่งอันหรานเตรียมของหวาน

ถานซูจิ้งเดินไปด้านหลังเกาจ้าน บอกใบ้ให้เขามองไปในบ้าน

"นายรู้สึกไหมว่า อันหรานกับอวี้หนานเฉิงใกล้จะคืนดีกันแล้ว?"

เกาจ้านมองไปแวบหนึ่ง พยักหน้าอย่างมีความคิด "ผมก็รู้สึกอย่างนั้น แต่สมองพี่เฉิงตอนนี้มีปัญหาไม่ใช่เหรอ ผมคิดว่าเขาคิดไม่ถึงเรื่องนี้ เอาแบบนี้ไหมอีกเดี๋ยวตอนกินข้าว พวกเราจับคู่หน่อย?"

"ฉันก็คิดแบบนั้น"

ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี

กู้เทียนเอินเอาไม้เสียบปิ้งย่างมา "พวกพี่พูดอะไรกัน?"

"พอดีเลย ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย"

ทั้งสองเอาเรื่องจับคู่เซิ่งอันหรานกับอวี้หนานเฉิงพูดกับกู้เทียนเอิน

"ไม่ค่อยดีมั้ง?"กู้เทียนเอินลังเลนิดๆ "ตอนนี้ความจำพี่ผมยังไม่กลับมา นี่ไม่ยุติธรรมกับพี่อันหรานเกินไปหรือเปล่า?"

"จะเอาความยุติธรรมทำอะไร" ถานซูจิ้งเป็นคนนิสัยตรงๆ พูดตรงไปตรงว่า "พวกเขาสองคนสามารถเดินมาถึงวันนี้ ใช้ความมึนงงทั้งหมด หากเรื่องทั้งหมดเห็นชัดเจนแล้ว เขาทั้งสองก็จบเห่แล้ว สู้ใช้ความมึนงงนี้ทำให้พวกเขาอยู่ด้วยกันให้จบไป ประหยัดเวลาผู้ชมอย่างพวกเราทุกข์ทรมานไปด้วย"

พูดถึงตรงนี้ ถานซูจิ้งอดไม่ได้จะแขวะ "หลายปีนี้ฉันช่วยเธอปกปิดอวี้หนานเฉิง นอนตอนกลางคืนก็นอนไม่ค่อยสนิท กลัวตัวเองละเมอตอนนอนแล้วถูกสามีฉันได้ยิน"

"คุณยังพูดอีก"เกาจ้านคิ้วกระตุก "เรื่องนี้ผมยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณเลย แม้แต่ผมก็ปิด ผมยังเป็นสามีคุณไหม?"

"ทำไม นายไม่อยากเป็นละก็ มีคนต่อแถวเป็นสามีฉัน เป็นพ่อเลี้ยงให้ลูกชายลูกสาวฉัน"

"นี่ คำพูดนี้ของคุณเกินไปแล้วนะ"

“……”

ฉินปัวประคองน่าน่าออกจากในบ้านมารับลม อายุครรภ์น่าน่าเจ็ดเดือนแล้ว ท้องโตเหมือนลูกบอลลูกหนึ่ง แต่คนยังมีพลังงานล้น ยุ่งเรื่องหาพ่อค้าผ้าใหม่ให้‘ชิงเหมิง’

"ฉันไม่เป็นไร นายไม่ต้องประคองฉันแล้ว รีบไปช่วยเถอะ พวกเด็กๆ หิวกันแล้ว"

ฉินปัวกลับระวังมาก ทำหน้าเครียดจริงจัง ทุกการก้าวเดินของน่าน่า เขากังวลมาก

"ระวัง ระวัง พื้นไม่เรียบ"

"นี่เป็นก้อนหินปูทาง จะเรียบได้ยังไงสามี"

"เธอกลับไปนั่งในบ้านเถอะ ที่นี่ควันเยอะ"

"ในบ้านอึดอัดเกินไป โดนแอร์ไม่ดีต่อเด็ก"