เซิ่งอันหรานไม่มีเวลาเตรียมตัวสำหรับการแข่งขัน จนกระทั่งก่อนที่เธอจะมาที่ห้องโถงด้านในก็ไม่รู้ว่ากฎของเกมคืออะไร
จนกระทั่งเดินตามกันมากับกู้เทียนเอินเข้าห้องโถง ทั้งสองคนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงกับผู้ชมที่พลุกพล่านหน้าเวที
ฟ่านหลิงชวงฝ่าฝูงชนออกและดึงเซิ่งอันหราน นิ้วมือขึ้นลงตรงหน้าเธอสองครั้ง
“เธอใส่ชุดแบบนี้เข้ามา?”
“มีปัญหาอะไรไหม?”
เสื้อคลุมสีเหลือง เสื้อข้างในสีเบจ กางเกงขากว้างสีเทาอ่อน แต่งตัวชุดลำลองและมีสไตล์ เซิ่งอันหรานได้ยินก้มหน้ามองตัวเอง คิดว่าตัวเองแต่งตัวก็ไม่ถือว่าออกนอกกรอบ
“ก็ดูดีมากนะ”
กู้เทียนเอินยื่นศีรษะออกมาจากด้านหลังพูดประเมิน
ฟ่านหลิงชวงแทบจะอยากถอดรองเท้าส้นสูงสิบสองเซนติเมตรของตัวเองตบบนหน้าทั้งสองคน
“เธอขึ้นไปนั่งข้างบนให้ฉัน เรื่องอื่นมอบให้ฉัน”
พูดพลางก็หายไปอย่างรวดเร็ว
เซิ่งอันหรานเดินฝ่าฝูงชนเพื่อเข้าสู่สนามแข่งขันจึงเข้าใจเหตุผลของฟ่านหลิงชวงทันที เดิมทีคิดว่าเป็นเพียงการทดสอบข้อเขียนหรือการสัมภาษณ์ธรรมดา ใครจะรู้ว่ามีคนมากมายขนาดนี้
ทันใดนั้นคิดว่าตัวเองหลงเข้าไปในห้องถ่ายทอดสด มีกล้องตามมุมต่างๆของโถง ความสนใจส่วนใหญ่อยู่ที่นักศึกษาแพทย์ฝึกงานหลายสิบคนที่ยืนเคียงข้างกัน พวกเขาเหมือนกับเซิ่งอันหราน ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกรอบแรกนอกสถานที่ ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดสวมเสื้อคลุมสีขาวยืนด้วยความเคารพ
เซิ่งอันหรานหยิบป้ายหมายเลขของเธอและเดินเข้าไปยืนอยู่ในกลุ่ม ในโลกสีขาวบริสุทธิ์ใบนี้มีเสื้อคลุมสีเหลืองราวกับนกกระจอกเทศท่ามกลางไก่
“ทำไมคุณถึงไม่ใส่ชุดเครื่องแบบ?ไม่ใส่ชุดเครื่องแบบไม่สามารถแข่งขันได้”
เพิ่งจะเข้ามายืน กรรมการตัดสินก็เดินเข้ามาและพูดอย่างจริงจัง เหมือนจะวางแผนที่จะเตะเธอออกจากเกมโดยตรง
เซิ่งอันหรานยิ้มกว้าง กำลังจะเปิดปากรับมือ ฟ่านหลิงชวงจู่ๆก็ถลันเข้ามา น้ำเสื้อคลุมสีขาวยัดเข้ามาในมือของเธอ
“พวกเรามีเครื่องแบบ ยังไม่สามารถแข่งขันได้เหรอ!”
ฟ่านหลิงชวงวิ่งหอบหายใจเข้ามา และยังฝืนยิ้มออกมา เห็นกรรมการตัดสินเดินออกไปแล้ว เธอก็หมุนกลับมานำเสื้อคลุมของเซิ่งอันหรานดึงออกมา
“เธอรีบใส่ เรื่องของตัวเองก็ไม่ใส่ใจ”
เซิ่งอันหรานในขณะที่ใส่เสื้อก็พูดบ่นพึมพำ
“เธอไม่ได้พูดกับฉันว่าจะแข่งขันแบบนี้ นี้คือการแข่งขันหรือถ่ายรายการ?”
“ดังนั้นการแข่งขันทั้งหมดจะถูกบันทึกวิดีโอ หลังจากนั้นจะทำเป็นวิดีโอโปรโมทและแขวนบนเว็บไซต์ทางการของโรงพยาบาลใหญ่ๆ ทั้งเกมที่แก้ไขแล้วจะถูกอัปโหลดไปยังสื่อออนไลน์ด้วย แข่งขันก่อนหน้านี้ วิดีโอสามารถพบได้ออนไลน์ เธอไม่ได้กังวลเลยใช่ไหม?”
ฟ่านหลิงช่วงโกรธจนพูดไม่ออก เซิ่งอันหรานแสดงถึงความจนปัญญาพูดหยอกล้อหนึ่งประโยค
“ตอนนี้กังวลยังทันไหม?”
ฟ่านหลิงชวงได้ยินก็กลอกตามองบนใส่เธอ ทิ้งหนึ่งประโยคไว้“เธอขอให้ตัวเองโชคดีเถอะ”หลังจากนั้นก็หมุนตัวออกไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน