ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 538

วันที่สองตอนเช้า หลานจิงจิงกินข้าวเสร็จออกจากโรงอาหารโรงพยาบาลกลับห้องผู้พักผู้ป่วย ระหว่างทางตอนผ่านห้องพักพยาบาลจู่ๆ ถูกซูหมิงหมิงเรียกไว้ เธอหมุนตัวกลับ ก็เห็นใบน่าตื่นเต้นของอีกฝ่ายจับแขนเธอ

"จิงจิง ค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดของเธอถูกโอนเข้าบัญชีแล้ว"

หลานจิงจิงได้ยินอดอึ้งไม่ได้ เดิมไม่ได้มีความหวังในเรื่องผ่าตัดเท่าไหร่ จู่ๆ ได้ยินข่าวนี้กลับไม่รู้ว่าควรตอบสนองยังไงบ้าง

"เธอมีความสุขจนเอ๋อไปแล้วเหรอ?"

ซูหมิงหมิงยกฝ่ามือโบกไปมาตรงหน้าหลานจิงจิง

"เมื่อกี้ผู้อำนวยการมาบอกแล้ว สองสามวันนี้ทำการตรวจพื้นฐานให้เรียบร้อย อีกระยะหนึ่งก็เข้าผ่าตัดได้แล้ว"

"อ้อ ค่ะ"

หลานจิงจิงได้สติ เป็นเวลานานถึงฝืนรอยยิ้มออกมาบนใบหน้า

แม้จะไม่พูด ในใจกลับมีความไม่สบายใจบางอย่างซ้อนอยู่

เมื่อวานตอนเย็นมือถือของสือหมิงเฉียงอยู่ในสถานะไม่สามารถรับสายได้ตลอด เช้าวันนี้ก็ได้รับข่าวเรื่องโอนเงินค่าผ่าตัดเข้าบัญชี เธอเอาแต่รู้สึกว่าสองเรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกันบางอย่าง

เวลาเดียวกับที่หมุนตัวกลับห้องพักผู้ป่วยหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า ยังไม่ทันได้โทร ซูหมิงหมิงก็เรียกเธอไว้อีกครั้ง

"จริงสิ จิงจิงที่นี่มีของกล่องหนึ่งที่พี่เฉียงวานฉันเอาให้เธอ"

พูดอยู่ซูหมิงหมิงยกกล่องกระดาษหนึ่งจากด้านหลังเคาน์เตอร์พยาบาล กล่องกระดาษปิดไว้ เลยยังมองไม่ออกว่าด้านในเป็นใส่อะไรไว้กันแน่ หลานจิงจิงสงสัยเล็กน้อย ยื่นมือชี้ตัวเอง

"ให้ฉัน? ทำไมเขาไม่ให้กับฉันโดยตรง?"

ซูหมิงหมิงกะพริบตาส่ายหน้า แล้วเอากล่องกระดาษยัดในมือเธอ

"เมื่อวานซืนตอนเย็นก่อนพี่เฉียงจะกลับเอามาให้ฉัน เน้นฉันให้เอาให้เธอวันนี้ช่วงเช้า ฉันก็ถามเขาทำไมไม่ให้เธอด้วยตัวเอง แต่เขาไม่ได้ตอบฉัน"

หลานจิงจิงได้ยินพิจารณากล่องกระดาษ และอุ้มมันเข้าห้องพักผู้ป่วย

เทของในกระดาษบนเตียง ดูออกว่าเป็นเพียงเอกสารกองหนึ่ง ลองพลิกๆ ดู สุดท้ายนั่งลงเปิดดูทีละชุด

ตอนแกะข้อมูลทั้งหมดที่มีเสร็จ ถึงค้นพบว่าใต้กล่องมีจดหมายฉบับหนึ่งใช้กาวแปะไว้ หน้าซองเป็นลายมือของสือหมิงเฉียง เขียนว่า"จิงจิง รับ"สามคำ

สีหน้าขรึมลงทันที ขณะเดียวกันความไม่สบายใจแล่นขึ้นหัวใจอย่างรุนแรง ตอนแกะจดหมายตอนเห็นหัวกระดาษคำพูด

ประโยคแรกร่างกายก็สั่นขึ้นมาอย่างรุนแรง

"ตอนเธอเห็นจดหมายฉบับนี้ ฉันคงไปอีกโลกหนึ่งแล้ว"

ตอนอ่านจดหมายจบ น้ำตาหลานจิงจิงไหล่ออกมาหลายรอบแล้ว ในใจถูกระเบิดจนกลายเป็นเศษซาก เธอแทบไม่อยากจะเชื่อ หยิบมือถือมือสั่นๆ โทรออกเบอร์ที่คุ้นเคยนั้น

ในสายยังคงเป็นเสียงเครื่องกลผู้หญิงเตือนเธอว่าคู่สายไม่สามารถรับสายได้

โทรออกสามรอบต่อเนื่อง ภายใต้การเตือนแต่ละรอบ เธอค่อยๆ ได้สติ ค่อยๆ ปล่อยมือออก มือถือหล่นจากข้างหูตกลงพื้น

วินาทีนี้ ในใจเธอไม่มีความต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ ถึงขนาดรู้สึกว่าเงินก้อนนั้นที่โอนเข้าบัญชี เป็นบาปที่ไม่ควรได้รับการให้อภัย

เริ่มแรกเธอนิ่งไปพักหนึ่ง ต่อมาเหมือนคนคลั่งเอาข้อมูลทั้งหมดบนเตียงปัดลงพื้น ในความยุ่งเหยิง เธอล้มตัวลงร้องไห้ขึ้นอย่างเจ็บปวดแบบไม่อาจควบคุมได้

แม้ตอนเขาตายยังปูเส้นทางชีวิตเพื่อเธอ แต่ที่ทำทั้งหมดนี้ กลับทำให้เธอไม่อาจอภัย

พูดแล้วว่าจะทำตัวเป็นคนดีแท้ๆ กลับยังเดินบนเส้นทางแบบนี้

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา หลานจิงจิงมาถึงเคาน์เตอร์พยาบาลอีกครั้ง ซูหมิงหมิงกำลังเตรียมออกกะ เงยหน้าเห็นหลานจิงจิงตาแดงๆ ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไป อดไม่ได้ที่จะตกใจ

"เธอเป็นอะไรไป?"

ซูหมิงหมิงยื่นมือวางที่หน้าผากหลานจิงจิง หลังวินิจฉัยร่างกายเธอไม่มีความผิดปกติใดๆ ถึงพยุงเธอนั่งลง

"ฉันอยากดู ข่าวเช้าวันนี้หน่อย"

สองมือหลานจิงจิงจับชายเสื้อซูหมิงหมิงไว้แน่น เล็บฝั่งเข้าเนื้อกลับไม่รู้ตัว แบบนั้นเหมือนคว้าสิ่งสนับสนุนสุดท้ายในชีวิต

"ได้ ได้ๆ"

ไม่นาน ตอนซูหมิงหมิงกับหลานจิงจิงจ้องหน้าจอทีวีภาพเหมือนผู้ตาย ต่างตัวสั่นๆ พูดไม่ออก