ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 555

กู้เจ๋อพากู้อันกลับไปที่คฤหาสน์ แพทย์ประจำตระกูลรออยู่ที่คฤหาสน์ล่วงหน้าแล้ว เมื่อเห็นว่าคนคนนั้นนอนไม่ได้สติ หลังจากการตรวจร่างกายแพทย์วินิจฉัยว่า เธอมีอาการไข้สูงเท่านั้น อาจจะเป็นเพราะได้รับความเย็นจากทางด้านนอก

หลังจากที่ให้ยาลดไข้กับเธอแล้ว กู้เจ๋อก็นอนเฝ้าอยู่ข้างเตียงของเธอทั้งคืน และก่อนจะรุ่งสาง ความร้อนที่หลงเหลือในร่างกายของเธอก็ลดลง เขากลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง

ทันทีที่เขาหลับตาได้เพียงครู่หนึ่ง โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นอย่างกะทันหัน มันขจัดอาการง่วงนอนทั้งหมดของเขาไปในทันที กู้เจ๋อคลำหาโทรศัพท์และกดรับสาย

“ผมจะไปที่คฤหาสน์ของคุณตอนนี้ มีเรื่องสำคัญที่อยากคุยกับคุณ”

เสียงของกู้เทียนเอินดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง น้ำเสียงดูกังวลเล็กน้อย และในขณะเดียวกันเขาก็ได้ยินเสียงสตาร์ทเครื่องยนต์ กู้เจ๋อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขารีบวางสายโทรศัพท์ ลุกขึ้นและเดินไปยังห้องหนังสือ

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา หมิงหลานบอกว่ามีแขกมา กู้เจ๋อขอให้เธอพาเขาไปยังห้องหนังสือ ตามร่างกายของกู้เทียนเอินเปียกฝนเล็กน้อย เมื่อเขามาถึงเขาก็รีบเดินเร่งฝีเท้าไปยังห้องหนังสือทันที กู้เทียนเอินนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องหนังสือ หยิบรายงานการประเมินขึ้นมาวางบนโต๊ะ

"นี่อะไร ?"

กู้เจ๋อหรี่ตาลงและมองไปที่กู้เทียนเอิน การแสดงออกของกู้เทียนเอินไม่น่าดูเอาเสียเลย "กู้อัน อยู่ที่ไหน?"

"พักผ่อนอยู่ชั้นบน"

เมื่อเห็นว่ากู้เทียนเอินยังไม่ได้ตอบคำถามของเขา กู้เจ๋อจึงหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมา เปิดเอกสารไปพลาง พร้อมกับเอียงหูฟังกู้เทียนเอินกล่าวเสริม

“มีดที่เกาหย่าเหวินทิ้งไว้ในห้างสรรพสินค้าได้รับการตรวจสอบโดยเพื่อนร่วมงานของผม ที่ทำงานอยู่ในห้องปฏิบัติการ และได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีคราบเลือดบนใบมีดโดยมีเจ้าของเลือดสองคน คนหนึ่งคือของกู้อัน และอีกคนหนึ่งก็คือเกาหย่าเหวิน—”

เขาหยุดชะงักชั่วคราว ดวงตาของเขาดูเจ็บปวด

“รายงานผลการตรวจเลือดของเกาหย่าเหวินออกมาแล้ว และยืนยันว่าเลือดของเธอมีแอนติบอดี้HIV”

เมื่อคำพูดประโยคนี้ตกลงไปถึงหู ดวงตาของกู้เจ๋อก็เหลือบไปมองที่รายการสรุปผลตรงบรรทัดสุดท้าย เขาใจหวิวขึ้นมาทันที ความตื่นตระหนกที่ควบคุมไม่ได้พุ่งพลานอยู่ในร่างกายของเขา

ในสมองของเขารู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก มีเสียงโห่ร้องมากมายนับไม่ถ้วนสะท้อนอยู่ในสมองของเขา เขาไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองให้ยอมรับความจริงในเรื่องนี้ได้ กระดาษสองแผ่นที่กำลังวางอยู่ต่อหน้า ถูกขยำเกือบจะในทันที

กู้เทียนเอินพูดแทรกขึ้นมาเพื่อดึงสติของเขา

"แต่เราก็ไม่สามารถตัดเรื่องความเสี่ยงของการติดเชื้อออกไปได้ แต่ภายในเวลา 24 ชั่วโมงนี้ การใช้ยาอย่างต่อเนื่องมันสามารถช่วยป้องเธอได้บ้าง ส่วนเรื่องยาผมได้รับยามาจากกรมควบคุมโรคแล้ว"

กู้เทียนเอินกล่าวพร้อมกับหยิบกล่องยาออกจากกระเป๋า เขาผลักมันไปด้านหน้าของกู้เจ๋อ

กู้เจ๋อจ้องไปที่ตัวหนังสือเล็ก ๆ บนกล่องยา หลังจากไตร่ตรองครู่หนึ่งเขาก็ลุกขึ้นและหยิบยาออกไปจากห้อง กู้เทียนเอินเดินตามเขาออกไป ทั้งสองเข้าไปในห้องนอนของกู้อันที่ชั้นบน

กู้อันฟื้นแล้ว เธอกำลังนั่งอยู่บนเตียงและทานโจ๊กที่หมิงหลานนำเข้ามาให้ เธอแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นกู้เทียนเอิน หลังจากทานโจ๊กคำสุดท้าย เธอก็เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่ทั้งสอง

"มีธุระอะไรหรือเปล่า?"

กู้เจ๋อไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หันหลังกลับไปเทน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว จากนั้นก็ยื่นแก้วน้ำกับยาส่งให้กู้อัน

"กินยาซะ"

“ยาอะไร ？”

กู้อันลังเลเล็กน้อย รอยยิ้มจาง ๆ ลอยอยู่บนใบหน้าอันซีดเผือดของเธอ แม้ว่าเธอจะรู้สึกสงสัย แต่ก็ยังเอื้อมมือไปหยิบยาและทานเข้าไปพร้อมกับน้ำอุ่น

กู้เจ๋อดูท่าทางสงบ เขายื่นมือไปรับแก้วน้ำจากมือของกู้อัน พร้อมอธิบายด้วยน้ำเสียงทื่อๆ

"ยาแก้หวัด"

เมื่อพูดเช่นนั้น กู้เจ๋อก็ส่งสัญญาณให้กับกู้เทียนเอิน ทันทีที่กู้เทียนเอินเห็นอย่างนั้น เขาก็สามารถเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว

“ฉันได้ยินมาว่าเธอไม่สบาย นี่เป็นยาพิเศษที่ฉันได้รับมาจากโรงพยาบาล กินเสร็จแล้วก็นอนพักผ่อนซะ ฉันยังมีเรื่องที่จะต้องคุยกับคุณลุงกู้อีก”

เขาพูดขึ้นพลางดึงตัวกู้เจ๋อออกมา ทั้งสองกลับไปที่ห้องหนังสือ ใบหน้าที่สดใสของกู้เทียนเอินทรุดตัวลงในทันทีที่เขาปิดประตู

เขาไม่เห็นด้วยกับการปกปิดเรื่องนี้ของกู้เจ๋อ

“ยานี้จะต้องกินวันละสองครั้ง และต้องกินติดต่อกันเป็นเวลาหนึ่งเดือน คุณจะปิดบังเธอได้อย่างไร ？”

การแสดงออกของกู้เจ๋อดูเคร่งขรึม เขาไม่ได้วางแผนใด ๆ สำหรับขั้นตอนต่อไปเลย เขาแค่ไม่ต้องการให้กู้อันเผชิญหน้ากับความเป็นจริงนี้ก็เท่านั้น

“ระหว่างกินยาจะมีอาการข้างเคียงมากมาย แม้ว่าคุณจะไม่บอกเธอ เธอจะต้องเกิดความสงสัยแน่—”

กู้เทียนเอินกล่าวเสริม คำพูดของเขายังไม่ทันจบดี จู่ๆกู้เจ๋อก็พูดแทรกขึ้น

“ฉันจะต้องบอกกับเธอแน่ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”