ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 57

เดิมเรื่องที่ต้องเอาเด็กออก หลีเย่ว์ยังสามารถเอามาเป็นไม้ตายในเรื่องการแต่งงานได้ แผนการครอบคลุม แผนหนึ่งไม่สำเร็จ ยังมีแผนสอง ถ้าเขาไม่รู้เรื่องมาบ้างล่วงหน้าละก็ กลัวว่าเหตุการณ์ใหญ่นี้ก็จะตกลงบนหัวเซิ่งอันหรานเอายังไงก็ไม่ออก

อวี้หนานเฉิงหันไปมองคนที่นอนเมาหัวราน้ำอยู่ข้างตัวเองที่ เซิ่งอันหรานที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวสำหรับเรื่องนี้ ถอนหายใจโล่งอกแทนเธอ

ปกติก็ดูค่อนข้างฉลาด กับเรื่องแบบนี้ทำไมไม่ระวังตัวบ้างเลย? คนอื่นชวนดื่มเธอก็ดื่ม?

กำลังคิดอยู่ จู่ ๆเซิ่งอันหรานยกขาขึ้นมาข้างหนึ่ง ควบไปบนตักของอวี้หนานเฉิง

อวี้หนานเฉิงหน้าเปลี่ยน ยังไม่ทันผลักขาเธอออก มือของเธอก็พาดขึ้นมา กอดไปที่หัวไหล่ของเขา ใช้แรงคนทั้งคนนั่งอยู่บนตัวของเขา ประคองหน้าเขาไว้ ถามด้วยความเมามาย

“คุณเป็นใคร?”

อวี้หนานเฉิงยกมุมปากขึ้น เค้นเสียงออกมาจากฟัน

“เซิ่งอันหราน ปล่อยมือ”

พูดเหตุผลกับขี้เมาคนหนึ่ง เห็นชัดว่าไม่ฉลาด วินาทีหลังจากที่เขาพูด เซิ่งอันหรานตบแก้มเขา กลิ่นเหล้าพ่นอยู่บนตัวเขา

“ยังพูดได้ด้วย!”

อวี้หนานเฉิงถูกรมควันแทบอยากจะเปิดกระจกทิ้งเธอไปในตอนนี้ เธอกลับใช้แรง สูดจมูกคว้าคอของเขา โยกตัวพูดว่า

“ร้อนจัง!”

ตอนเธอโยกตัว อวี้หนานเฉิงรู้สึกท้องน้อยเกร็ง คิดไม่ถึงว่าจะมีปฏิกิริยา

“เซิ่งอันหราน”เสียงของเขาเข้มและแหบแห้งเล็กน้อย กดเอวของเธอที่ขยับให้หยุด “หยุดดิ้น”

เธอกลับไม่รู้สึกว่าการกระทำตัวเองผิดตรงไหน โน้มตัวเอาคอแนบติดบนหน้าอวี้หนานเฉิง เหมือนมีแค่แบบนี้ เหมือนความร้อนรุ่มในตัวถึงจะดับลงบ้าง

ร่างทั้งสองแนบชิดกัน อวี้หนานเฉิงหน้าตึง มือทั้งสองที่ประคองเอวเธอแข็งทื่อไปเล็กน้อย ไม่รู้จะทำยังไงดี

เสียงต่ำของอวี้หนานเฉิงดังมาจากเบาะหลัง

“ตรงไปที่อวี้ย่วนวิลล่า”

คนขับรถรับคำสั่ง เหยียบคันเร่งวิ่งตรงไปอวี้ย่วนวิลล่า

ทันทีที่ถึงบ้าน พ่อบ้านและคนใช้ต่างมาต้อนรับ

“ถานซูจิ้งล่ะ?” อวี้หนานเฉิงถาม

“คุณชาย คุณถานว่าดึกแล้วพาซิงซิงน้อยกลับแล้ว เพิ่งกลับไปไม่นาน”

อวี้หนานเฉิงพยักหน้าช้าๆ เกี่ยวกับเกาหย่าเหวินไม่ได้ถามถึงแม้ครึ่งคำ

คนใช้เห็นเซิ่งอันหรานนอนอยู่ในรถ อยากจะช่วยกันคนละมือ อวี้หนานเฉิงกลับไล่ทุกคน อุ้มเซิ่งอันหรานท่าเจ้าหญิงด้วยตัวเอง ส่งไปห้องนอนชั้น 2 ที่เธอเคยนอน

ทุกคนอ้าปากค้าง ต่างทำท่าแปลกใจ

พ่อบ้านกวาดตาไป“มองอะไรกัน เคยบอกพวกเธอเรื่องทำงานที่นี่ มีบางครั้งมีดวงตาไว้ใช้แต่ก็ต้องทำเป็นไม่มีตาใช้เข้าใจไหม?”

คนใช้แยกย้ายแล้ว พ่อบ้านมองทางประตูชั้น 2ที่ปิดสนิท หยิบมือถือออกมาเงียบๆ

“คุณผู้ชาย คุณชายพาคุณเซิ่งกลับมาบ้านแล้ว ทั้งสองคนเมาเละ”

“...”

“ครับ อยู่ห้องเดียวกัน ตอนนี้ยังไม่ออกมา”

“...”

ในห้องพัก หลังจากอวี้หนานเฉิงวางเซิ่งอันหรานบนที่นอน คิดอยากออกไปหาคนใช้มาทำความสะอาดให้เธอหน่อย กำลังจะลุก ชายเสื้อถูกกระชาก ทำให้เขาเสียหลัก ล้มไปบนตัวเธออีกครั้ง เนื้อผ้าบางๆ กั้นอยู่ หน้าอกแนบชิดของอ่อนนุ่มอย่างหนึ่ง ทำให้เขาขยับไม่ได้ทันที

“น้ำ”