ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 75

หน้าดารากอดแขน หย่อนก้นนั่งลงบนโซฟา พูดสองคำออกมาเบาๆ

"1 แสน"

วินาทีที่ได้ยินตัวเลขนี้ เซิ่งอันหรานหน้าตึงทันที

ผู้จัดการแผนกแม่บ้านที่อยู่ด้านข้างก็ทำหน้าคิดไม่ถึงออกมาเหมือนกัน "คุณเห่า คุณล้อเล่นใช่ไหม 1แสน? พวกเราจะให้คุณ1แสนได้ยังไง?"

นี่มันเป็นการเอาเปรียบดีๆ นี้เอง!

เซิ่งอันหรานกลับเงียบสงบกว่า ดึงแขนเสื้อผู้จัดการแผนกแม่บ้าน บอกให้เขาอย่าตื่นเต้น

"คุณเห่า ขอเรียกร้องที่คุณเสนอนี้ ตามตำแหน่งของพวกเราสองคนไม่สามารถให้คุณได้ คุณดูว่าแบบนี้ได้ไหม เราเปลี่ยนห้องให้คุณก่อน เรื่องชดเชย ฉันยื่นเรื่องให้ผู้จัดการทั่วไป ตอบกลับคุณให้เร็วที่สุด"

"ไม่ต้องรีบร้อน"หน้าดารายกมุมปาก "ความหมายของฉันคือแมลงสาบ 1 ตัว 1 แสน เมื่อกี้ฉันเห็น 2 ตัวที่นี่ ดังนั้นเป็น 2 แสน"

ผู้จัดการแผนกแม่บ้านหน้าเขียว

เอาเปรียบแล้วยังโก่งราคาสูง นี่เป็นแบล็กเมล์มือเปล่า

เห็นชัดว่าไม่หารือกันดีๆ มือข้างหนึ่งของเซิ่งอันหรานกดผู้จัดการแผนกแม่บ้านที่จะระเบิดอารมณ์ออกมาไม่ไหว บนใบหน้ายังรักษาความนิ่งสงบไว้

"ได้ สถานการณ์นี้ฉันจะยื่นคำร้องให้ผู้จัดการ ก่อนที่คุณจะเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมเรา จะให้คำตอบที่พอใจกับคุณแน่นอน แบบนี้ได้ไหม?"

"ก็ได้ ฉันเป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนั้นหรือ?"

"แน่นอน เสี่ยวจังให้คนไปเปลี่ยนห้องสะอาดให้คุณเห่า"

เซิ่งอันหรานสั่งด้วยใบหน้าเรียบเฉย ฝืนยิ้มอย่างมืออาชีพออกมา และดึงชายเสื้อผู้จัดการแผนกแม่บ้านออกจากห้อง 1023

"คุณบ้าไปแล้วหรือ?"กลับถึงห้องทำงาน ผู้จัดการแผนกแม่บ้านตบโต๊ะอย่างโมโหไม่หาย

"เซิ่งอันหราน ผมไปตามคุณคิดอยากให้คุณช่วยแก้ปัญหา วิธีของคุณก็คือไม่ว่าอีกฝ่ายจะเรียกร้องเงินมากแค่ไหนคุณก็รับปากเหรอ? หาเป็นแบบนี้ละก็ โรงแรมของเราก็ไม่ต้องจัดการภาวะวิกฤตแล้ว ยังไงเงินก็สามารถแก้ปัญหาได้ ขอแค่เงินก็พอ"

ผู้จัดการจังอายุมากกว่าเซิ่งอันหรานหลายปี ทำงานที่โรงแรมเซิ่งถังเป็นเวลานาน ปกตินิสัยไม่เลว แต่ตอนนี้กลับขนฟูเหมือนแมว โกรธจนควันออก

เซิ่งอันหรานขมวดคิ้ว"ผู้จัดการจัง เรื่องนี้ฉันรู้สึกไม่ควรนำมาเปรียบกับเวลาปกติ บริษัทเราจะจัดงานฉลอง 100ปีที่โรงแรมเราแล้ว เวลาสำคัญอย่างนี้ เกิดเรื่องไม่ได้"

เรื่องหนักเบา ผู้จัดการจังรู้อยู่แล้ว เพียงแต่โกรธเท่านั้น ถอนหายใจออกมาทันที

"งั้นเรื่องนี้ทำยังไง? ผมบอกคุณก่อน 2 แสนนี้ยื่นคำร้องไม่ได้"

"ฉันก็ไม่คิดจะให้2แสนนี้กับเธอ"

เซิ่งอันหรานดวงตาเข้ม "เรื่องนี้ กลัวว่าจะไม่ใช่ความบังเอิญ เรื่องเป็นยังไงกันแน่ ยังต้องตรวจสอบ"

หลังผู้จัดการจังออกไป ผู้ช่วยเสี่ยวจังของเซิ่งอันหรานเอาแผ่นข้อมูลเดือนนี้มาหาเซิ่งอันหราน

"ผู้จัดการเซิ่ง ครึ่งเดือนมานี้ โรงแรมเราถูกประเมินติดลบสูงแปลกๆ"

"ประเมินให้ห้องสกปรกไม่เป็นระเบียบ"หลังจากพลิกข้อคิดเห็นติดลบเหมือนกันหลายกระทู้ เซิ่งอันหรานเห็นกระทู้หนึ่ง ข้อคิดเห็น"ในห้องมีแมลงสาบ"

"เสี่ยวจัง ชั่วนี้โรงแรมไม่มีปัญหาเรื่องความสะอาดจริงๆ เหรอ? พนักงานที่พักในโรงแรมเคยมีใครเห็นแมลงสาบไหม ป้าแม่บ้านล่ะ"

"ไม่มีปัญหานะ ก่อนหน้านี้หลังจากที่ฉันเห็นข้อคิดเห็นนี้ก็ไปถามมาแล้ว ทั่วโรงแรมไม่มีคนเห็นแมลงสาบ ยิ่งไปกว่านั้นลูกค้าไม่ระบุชื่อ พวกเราไม่มีทางรู้เลยว่าเป็นห้องไหน"เสี่ยวจังขมวดคิ้ว พึมพำว่า

"ตอนแรกพวกเรายังนึกว่าเป็นเจตนาร้ายประเมินผลติดลบ คิดไม่ถึงวันนี้จะเกิดเรื่องขึ้น ทำไมมีแต่ลูกค้าที่เห็นแมลงสาบ พวกเราก็ไม่เห็นล่ะ?"

เซิ่งอันหรานกวาดตามองแผ่นข้อมูล โซนแสดงความคิดเห็นทั้งหมดที่ประเมินให้ติดลบไม่ระบุชื่อทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้นแสดงความคิดเห็นด้านลบด้วยเหตุผลแปลกเหมือนกัน คือห้องสกปรกไม่เป็นระเบียบ รวม2กระทู้ที่บอกว่ามีแมลงสาบ

เธอยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าแปลก

"เสี่ยวจัง ห้อง1023ไม่ได้ให้ใครไปทำนะ"

"ใครจะกล้า คุณสั่งให้เก็บไว้ตรวจ เก็บไว้อยู่ ที่ที่แมลงสาบนั้นถูกตีจนตายเว้นออกมาเป็นพิเศษ ห้องล็อกไว้แล้ว"

"ดี งั้นตอนนี้คุณไปเอาซากแมลงสาบสองตัวนั้นใส่ถุงแล้วเอามา"

"หา?"เสี่ยวจังถลึงตา"ผมเหรอ? ผมกลัวแมลงสาบ"

เซิ่งอันหรานถลึงตาใส่เขา "งั้นให้ฉันไป? นายเป็นเด็กเหนือ กลัวแมลงสาบได้ไง?"

"ภาคเหนือของพวกเรามีแมลงสาบตัวโตขนาดนี้ที่ไหนกัน? น่ากลัวเกินไปแล้ว"

เสี่ยวจังทำหน้าเหมือนถูกกดขี่

"งั้นนายไม่ต้องไป ฉันไปเอง"

"ขอบคุณ ผู้จัดการเซิ่ง" เสี่ยวจังซาบซึ้งในพระคุณทันที

เซิ่งอันหรานกลับเหล่มองเขา ทำท่าเหมือนจะลุก"ไม่ว่าเรื่องอะไรฉันก็ทำเองได้ งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปบอกฝ่ายบุคคล ฉันไม่ต้องการผู้ช่วยแล้ว"

"หา?"เสี่ยวจังหน้าซีดขาวทันที "อย่า ผู้จัดการเซิ่งคุณนั่ง ผมไป ผมไปยังไม่พอเหรอ?"

มองเสี่ยวจังที่เห็นแมลงสาบก็ตกใจยังทำท่าอดทนไว้ เซิ่งอันหรานส่ายหน้าอย่างจนใจ ผู้ชายสมัยนี้ทำไมใจเสาะแบบนี้?

แมลงสาบสองตัวที่ตายแล้วใส่ไว้ในถุงพลาสติกที่ปิดผนึกไว้ ถูกเซิ่งอันหรานเอาไปห้องทดลองคณะแพทย์ใกล้ๆ จ่ายเงินไป300ให้นักศึกษาปริญญาโทรห้องทดลองในมหาวิทยาลัยทำการวิจัย สุดท้ายผลที่ได้ไม่ต่างจากที่เธอคิดไว้

"ประธานอวี้ ทางโรงแรมเซิ่งถังเหมือนเกิดเรื่องบางอย่าง"

ในห้องเพรสซิเด้นท์โรงแรมระดับ 5ดาวแห่งหนึ่งในเซี่ยงไฮ้ ผู้ช่วยโจวฟังเพิ่งคุยโทรศัพท์กลับมา รายงานสถานการณ์ที่จิงหลินกับอวี้หนานเฉิง

อวี้หนานเฉิงกำลังดูสัญญา ได้ยินก็วางปากกาเงยหน้าถามว่า

"เกิดอะไรขึ้น?"

"ช่วงนี้โรงแรมเซิ่งถังสาขาในเมืองบนอินเทอร์เน็ตแสดงความคิดเห็นแย่เป็นส่วนใหญ่ รู้สึกเหมือนมีคนเจตนาร้ายประเมินผลลบ ได้ยินวันนี้ยังเกิดเรื่องขึ้น"

อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้ว"ใครใจกล้าเป็นศัตรูกับเซิ่งถังแบบนี้? "

"ดูไม่เหมือนเล่นงานเซิ่งถังกรุป ข้อคิดเห็นออนไลน์พูดถึงล้วนเป็นปัญหาสาขาในเมือง ผมว่าช่วงนี้ผู้จัดการเซิ่งต้องยุ่งแน่ๆ"

ได้ยิน‘ผู้จัดการเซิ่ง’คำนี้ นัยน์ตาอวี้หนานเฉิงขรึมลงเล็กน้อย

ฉากคลุมเครือในห้องแต่งตัวที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ก่อนจะมา ตอนเขานั่งเครื่อง ในหัวยังฉายเหตุการณ์ทั้งหมด เขาบอกไม่ถูกว่าทำไมตัวเองถึงใส่ใจผู้หญิงคนนี้ขนาดนี้

"ประธานอวี้ จะช่วยผู้จัดการเซิ่งจัดการไหม?"โจวฟังถามลองเชิง

อวี้หนานเฉิงได้สติ ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง พูดสีหน้าเรียบ

"ไม่ต้อง หากแค่นี้เธอยังจัดการไม่ได้ละก็ ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ในตำแหน่งนี้แล้ว"

ตอนเที่ยงวันถัดไป ‘เรื่องแมลงสาบ’หน้าดาราแบกกระเป๋าสะพายหลังไปเช็คเอาท์หน้าฟร้อน

สีเล็บประกายเพชรส่องแสงอยู่บนเคาน์เตอร์ เธอมา พนักงานสาวหนึ่งในสองคนรีบไปหาผู้จัดการที่ห้องทำงาน

เซิ่งอันหรานรีบมา "คุณเห่า คุณแค่พักคืนเดียวก็จะเช็คเอาท์?"

"ถูกต้อง"หน้าดาราทำหน้าเหยียด

"โรงแรมของพวกคุณนี่ ฉันพักแค่คืนเดียวก็รู้สึกพอแล้ว จะให้พักนานแค่ไหน?"

"ได้ งั้นทำเรื่องเช็คเอาท์ให้คุณเห่าเถอะ"

เซิ่งอันหรานมองพนักงานต้อนรับ

หน้าดารามองแผนกต้อนรับทำเรื่องเสร็จ เงินประกันก็คืนแล้ว พูดพร้อมกัน‘ยินดีต้อนรับคุณกลับมาอีกครั้ง’เธอได้ยินก็ขมวดคิ้ว

"ไม่ใช่ พวกคุณลืมเรื่องอะไรไปหรือเปล่า?"