ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 158

จู้หลินหลินก็กังวลมากเช่นกัน เธอจำได้ว่าเมื่อตนเองเห็นรองประธานซุนเมื่อวานนี้ เขาเป็นคนที่ดีและมีทัศนคติที่ดี ทำไมคุณย่าและอาของเธอถึงกลายเป็นแบบนั้น?

มันจะไม่เป็นการเปลี่ยนใจเหรอ?

เมื่อเห็นจู้หลินหลินกังวล ฉินจุนกล่าวว่า “หลินหลิน ไม่ต้องกังวล พรุ่งนี้จะราบรื่นมาก”

จู้หลินหลินพยักหน้า “ฉันหวังว่าอย่างนั้นนะ”

ถึงพี่เสี่ยวจุนจะหน้าซีด ๆ หน่อย เขาก็ไม่ได้เปรียบอะไรมากหรอก ยังไงเขาก็เป็นแค่หมอ เขาได้รับการดูแลจากเจ้านายของคนอื่น แต่ก็ไม่ใช่มิตรภาพ หวังว่าพรุ่งนี้จะผ่านไปด้วยดี

เช้าวันรุ่งขึ้น ครอบครัวสามคนของจู้หลินหลิน ลุกขึ้นมารวมกันที่บ้านของหญิงชรา

คราวนี้ ครอบครัวจู้ถูกระดมพลจริง ๆ และขับรถสี่หรือห้าคันไปที่สำนักงานขายของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุป

ระหว่างทาง ใบหน้าของหญิงชรานั้นลึกราวกับน้ำ และเธอรู้สึกอับอายมากเมื่อนึกถึงประสบการณ์เมื่อวาน

“จู้หลินหลิน หวังว่าวันนี้ เธอจะไม่ทำให้ฉันขายหน้าอีก!”

จู้หมิงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “แม่ครับ อย่าไว้ใจเธออีกต่อไป เราจะปล่อยเธอลงไปเอง รอดูเธอในรถกันดีกว่า เพื่อดูว่าเธอเข้าคิวยังไง และยามที่เธอถูกรปภ.ระเบิดออกมาได้ยังไง”

“หึ!” หญิงชราสูดลมหายใจอย่างเย็นชา หากเป็นอย่างนั้น นางจะสั่งสอนเด็กหญิงตัวเหม็นคนนี้อย่างแน่นอนเมื่อเธอกลับไป

รถขับไปที่ประตู หลังจากที่จู้หลินหลินลงจากรถ เธอเห็นพนักงานทั้งหมดของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปยืนอยู่อย่างเรียบร้อยที่ประตู นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงมารยาทดีมากกว่าหนึ่งโหลทั้งสองข้างที่สวมเครื่องแบบ และแต่งตัวสวยหรูเหมือนแอร์โฮสเตสยืนยิ้มริมถนน ราวกับรอใครสักคน

จู้หลินหลินเดินไปข้างหน้าสองก้าว กลัวเล็กน้อยที่จะผ่านเข้าไปในสำนักงานขายของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปนี้ นี่น่าจะเป็นการต้อนรับแขกวีไอพีหรือไม่? คราวนี้โชคร้ายหน่อย ผู้คนมีสิ่งสำคัญที่ต้องทำ แล้วพวกเขาจะรับเธอมั้ย?

อย่างไรก็ตาม จู้หลินหลินกำลังจะเดินกลับ เมื่อซุนเฉิงหยางออกมาจากข้างในเพียงเพื่อดูจู้หลินหลินที่นั่น และรีบวิ่งเหยาะ ๆ ไปตลอดทาง

ซุนเฉิงหยางสวมชุดสูทและรองเท้าหนัง แต่งกายเรียบร้อย วิ่งไปตลอดทาง และกล่าวด้วยความเคารพเมื่อไปถึงจู้หลินหลิน

“คุณจู้ คุณมาแล้ว โปรดเข้ามาข้างในเถอะครับ”

จู้หลินหลินมึนงงเล็กน้อย “หืม? ฉันคิดว่าคุณดูเหมือนจะมีกิจกรรมอยู่ หรือจะให้ฉันรออีกหน่อยมั้ยคะ?”

ซุนเฉิงหยางยิ้ม “คุณจู้ตลกจัง วันนี้ไม่มีกิจกรรมใด ๆ หรอกครับ เพียงเพื่อลงนามในข้อตกลงกับคุณจู้ นี่คือพิธีส่งมอบที่จัดขึ้น”

จู้หลินหลินตกตะลึง “นี่ต้อนรับฉันเหรอคะ?”

“ใช่ครับ”

หลังจากพูดแล้ว ซุนเฉิงหยางก็ยื่นมือออกไป และผายมือให้จู้หลินหลินเข้าไป

ผู้หญิงที่มีมารยาทดีทุกคนยิ้ม และมองที่จู้หลินหลิน เมื่อจู้หลินหลินผ่านไป บรรดาผู้หญิงที่มีมารยาทก็หันกลับมา และทุกคนก็ให้ความสนใจ

ทันใดนั้น จู้หลินหลินก็กลายเป็นจุดสนใจของผู้ชม

หลังจากเข้าไปในสำนักงานขาย จู้หมิงและหญิงชราโอหยางที่นั่งอยู่ในรถก็งงมาก

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมหลินหลินถึงได้รับการดูแลที่ดีแบบนี้?”

“ไม่รู้ ไปดูกันเถอะ!”

ครอบครัวลงจากรถ แล้วเดินตามหลัง

หลังจากเข้าไปในล็อบบี้ เห็นว่าห้องโถงของสำนักงานขายทั้งหมดถูกจัดเป็นห้องประชุม โดยมีโต๊ะประชุมขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง และเก้าอี้สองตัวที่ด้านข้างทั้งสองข้าง ผู้ที่นั่งคือซุนเฉิงหยางและจู้หลินหลินตามลำดับ

มีช่างภาพมากมายรอบ ๆ เช่นเดียวกับนักข่าวที่มีไมโครโฟน แสงแฟลชกะพริบถี่ ๆ และบรรยากาศก็ดูสูงส่งมาก

“ประธานจู้ครับ นี่คือสัญญาของเรา คุณสามารถตรวจสอบได้ ถ้าไม่มีปัญหา พิธีลงนามของเราจะเริ่มต้นขึ้น”

“อ๋อ โอเคค่ะ”

จู้หลินหลินยังไม่ได้สติ และรีบดูสัญญาอย่างระมัดระวัง