ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 161

จู้หลินหลินอย่างเย็นชา “อาคะ คุณถุยน้ำลายใส่คนอื่นได้จริง ๆ คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น คุณก็พูดได้เต็มปากว่าหนูใส่ร้ายคุณอาเหรอคะ?”

หญิงชราขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เธอมองไปที่พี่หูและถาม

“จู้หมิงเป็นลูกชายของฉัน เขาจะจ้างแกมาทุบบ้านเราได้ยังไง?”

พี่หูกล่าวว่า “ได้ครับ เป็นจู้หมิงจริง ๆ ครับ เขาบอกให้ผมทำแบบนี้ เขาไม่ได้บอกว่าเหตุผลคืออะไร แต่เอายังเอาเงินไปทำสิ่งต่าง ๆ โดยไม่ถามว่าทำไม”

“นี่คือหลักฐานการโอนที่จู้หมิงโอนให้ผม ฉันไม่ได้แตะต้องสองแสนนี้เลย”

หลังจากพูดไปแล้ว พี่หูเปิดสลิปการโอนเงินธนาคาร และส่งให้กับพวกเขาดู

หญิงชราดูน่าเกลียดมากทันที เมื่อเห็นข้อมูลในบันทึกการโอน

“จู้หมิง!”

ใบหน้าของจู้หมิงราวกับตับหมู เขาก้มศีรษะลง และศีรษะปกคลุมไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือก

“แม่ครับ ผมขอโทษ มันเป็นแรงกระตุ้นของผม ผมสับสนครับแม่!”

ทุกคนในครอบครัวจู้เงียบ จู้หมิงทำเกินไปจริง ๆ เพื่อจัดการกับจู้หลินหลิน เขาจ่ายเงินตัวเองเพื่อเทน้ำสกปรกบนอาคารของเขา

ใบหน้าของหญิงชราจมลงราวกับน้ำ เธอหยิบไม้ค้ำ และเคาะไม้ที่ศีรษะของจู้หมิง

ทันใดนั้นหน้าผากของจู้หมิงก็เลือดก็ไหลอาบแก้มของเขา เขายืนอยู่ที่นั่น และไม่กล้าขยับ

“คุณย่า คุณอาเคยเล่นอุบายร้าย ๆ กับหนูไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งที่สองแล้วค่ะ เขาใช้กลอุบายร้ายกาจนี้ก่อนที่คุณจะกลับมา หนูหวังว่าคุณย่าจะเห็นได้อย่างชัดเจนนะคะ!”

หญิงชราเงียบไป ทุกวันนี้เกินเลยจริง ๆ หากเป็นการดิ้นรนภายในของพวกเขา หญิงชราก็มีเหตุผลที่จะพูดออกไป แม้ว่าจะลำเอียงต่อใครก็ตามก็ไม่เป็นไร

แต่ตอนนี้ จู้หมิงนี้กำลังทำลายผลประโยชน์ของตระกูลจู้ของพวกเขา เรื่องนี้มันแตกต่างออกไป ผู้คนจำนวนมากกำลังเฝ้าดู ถ้าจู้หมิงไม่ได้รับการลงโทษ เกรงว่าจะเป็นการยากที่จะโน้มน้าวผู้อื่น

แต่หญิงชราคนนั้นกลับลำเอียงจริง ๆ และทนไม่ได้ที่จะลงโทษอย่างรุนแรงเกินไป

“ฉันได้สอนบทเรียนแก่แกแล้วเมื่อครู่นี้”

“ในอนาคต นายรับประกันได้มั้ยว่าคุณจะไม่ขี้โกงอีก!?”

จู้หมิงพูดอย่างรวดเร็วว่า “แม่ครับ ไม่ต้องห่วง คราวนี้ผมจะจำไว้นาน ๆ เลยครับ และผมจะไม่ใช้กลอุบายแบบนี้อีก”

ใบหน้าของหญิงชราคลี่คลายเล็กน้อย และกล่าวว่า

“โชคดีที่แกไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับตระกูลจู้ของเรา มาทำกันเถอะ คราวนี้บริษัททั้งสามของเรารวมเข้าด้วยกัน และงานขนย้ายทั้งหมดจะเหลือให้นาย โอเคใช่มั้ย?”

“โอเคครับแม่ ผมจ่ายค่าขนย้ายให้เอง!”

หญิงชราพยักหน้า มองไปที่จู้หลินหลิน และถาม

“หลินหลิน เธอพอใจมั้ยถ้าฉันจัดการกับเขาด้วยวิธีนี้?”

ความพึงพอใจ?

แน่นอนไม่พอใจ

บริษัทขนย้ายมีค่าใช้จ่ายเท่าไร? หญิงชราตีไม้ค้ำยันเจ็บแค่ไหน? การเล่นกลอุบายของจู้หมิงเป็นกลอุบายที่น่าละอาย และเธอสามารถยกเลิกสถานะผู้ถือหุ้นของเขาได้โดยตรง

แต่คุณย่าทำให้ชัดเจนว่าเธอไม่ต้องการมีอคติ และจู้หลินหลินไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องพยักหน้า

“คุณย่าจัดการได้ดี หลินหลินชื่นชมค่ะ”

ทุกอย่างจบลงแล้ว และใบหน้าของหญิงชราก็คลี่คลายลงมาก “โอเค พวกเธอกลับไปเถอะ ช่วงเวลาที่เหลือ ไปทำธุระเถอะ”

…

ระหว่างทางกลับบ้าน หวังหยุนสาปแช่งอีกครั้ง แม้ว่าเธอจะไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าหญิงชรา แต่เธอก็รู้สึกไม่พอใจในใจเช่นกัน

หลังจากนัดดเวลากับป้ารองแล้ว ฉินจุน ก็ไปที่เมืองเพื่อซื้อของขวัญ อย่างไรก็ตาม ลูกพี่ลูกน้องไม่สามารถไปมือเปล่าในวันเกิดของเธอได้

หลังจากวางสาย หลินเยว่เหยากลอกตาด้วยความโกรธ

“แม่คะ ถ้าฉินจุนต้องการมา ก็ปล่อยให้เขามาวันมะรืนนี้ พรุ่งนี้เขาจะมาทำอะไร?”

พรุ่งนี้เป็นวันพบปรมาจารย์ฉิน เธอไม่อยากยุ่งอีกเพราะฉินจุน

ถังหมิ่นกลอกตา “ให้ลูกพี่ลูกน้องของคุณมาช่วยเช็กด้วยนิดหน่อย แกไม่เคยเห็นปรมาจารย์ฉินมาก่อน หากแกไม่สังเกตให้ดี ฉันสามารถมั่นใจได้ยังไง?”

หลินเยว่เหยาพูดไม่ออก “เขาจะไปมองอะไรออก ปรมาจารย์ฉินเป็นหมอของเราที่น่าเคารพนับถือที่โรงพยาบาลของเรา แม้แต่ประธานเมิ่งก็เคารพเขา กับฉินจุนเขามีคุณสมบัติอะไรในการตัดสินคนอื่น เขาจะมาในวันพรุ่งนี้ ได้ ปล่อยให้เขาพูดน้อยลงดีกว่า”

หลังจากพูดจบ หลินเยว่เหยายังคงคุยกับปรมาจารย์ฉินด้วยโทรศัพท์มือถือของเธอ

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ปรมาจารย์ฉินก็เพิ่มเธอในวีแชทเมื่อคืนนี้ และบอกว่าเขาเพิ่งได้รับของขวัญจากเธอ เขารู้ว่าอีกไม่นานจะถึงวันเกิดเธอ และต้องการพบเขา

ทั้งสองคุยกันวันเดียวข้ามคืน หลินเยว่เหยาเหมือนเด็กผู้หญิงกำลังคิดถึงฤดูใบไม้ผลิ ชื่นชมปรมาจารย์ฉินเป็นอย่างมาก ตอนนี้พวกเขากำลังพูดคุยกันบนวีแชท ราวกับเป็นคู่รัก เมื่อพวกเขาคิดถึงการพบกันในวันพรุ่งนี้ หลินเยว่เหยารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

…

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หลินเยว่เหยาตื่นก่อนหกโมงเย็นเพื่อแต่งหน้า แต่งตัวอย่างระมัดระวัง แล้วทักทายข้างนอก

ผลลัพธ์ปรมาจารย์ฉินไม่ได้รับ แต่เป็นฉินจุน

หลินเยว่เหยากลอกตา เสียเซลฟ์เล็กน้อย

“วันนี้สวยจัง” ฉินจุนชมอย่างเป็นกันเอง

หลินเยว่เหยาอารมณ์ดีในวันนี้ และหายากที่เธอจะไม่โกรธฉินจุน

“ถือว่านายมีแววในดวงตา อีกเดี๋ยวปรมาจารย์ฉินจะมา ถ้านายมีเรื่องอะไรด้านการแพทย์ เตรียมตัวให้ดี รีบถาม อย่าซ่อนมันไว้ โอกาสแบบนี้หาได้ยากมาก”