ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 183

สำหรับสายตาที่อิจฉาของทุกคน จ้าวตงเหมยแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าของเธอ เธอต้องการผลลัพธ์นี้

เธอจับแขนของถังซวน และถามอย่างอ่อนหวาน

“ที่รัก ทำไมเค้กฉันยังไม่มาส่งอีกล่ะ?”

การกินเป็นเรื่องรอง แต่เค้กก็สำคัญ

วันนี้ ตนเองพาเพื่อนร่วมชั้นออกมามากมาย จุดประสงค์คือ เพื่อให้พวกเขาได้สัมผัสกับสิ่งที่พวกเขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน และบอกให้พวกเขารู้ว่า ตอนนี้จ้าวตงเหมยกำลังมีแฟนที่รวย ซึ่งต่างไปจากเดิม

จากนั้นหวังตงเสวี่ยก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับเธอได้เลย

ถังซวนยิ้ม ยกข้อมือขึ้น และเหลือบมองนาฬิกาของเขา แล้วพูดว่า

“น่าจะใกล้แล้วนะ?”

จ้าวตงเหมยหัวเราะอย่างมีความสุข “เยี่ยมมาก อีกหน่อยเค้กมาแล้วพวกเราไว้กินเค้กกันนะ”

ถังซวนยิ้มช้า ๆ คิดว่าเค้กชิ้นเล็ก ๆ แค่นี้ที่ไม่พอสำหรับสองคน … จะกินด้วยกันยังไง?

ทันทีที่เสียงนั้นดังขึ้น ประตูห้องส่วนตัวก็เปิดออก พนักงานเสิร์ฟก็ค่อย ๆ เดินไปพร้อมกับรถเล็ก ๆ บนรถมีเค้กห้าชั้น เค้กสีขาวราวกับหิมะ ส่งกลิ่นหอมหวานของนมออกมา ทุกคนขยับนิ้วชี้

มีหงส์สองตัวอยู่บนเค้ก ซึ่งหรูหรามาก

“ว้าว!”

ทุกคนคงเคยได้ยินชื่อเค้ก Black Swan กันมาแล้ว ถึงดาราชั้นนำจะแต่งงานกัน แต่น้อยคนนักที่จะซื้อเค้กก้อนใหญ่เช่นนี้ เพราะมันแพงเกินไป ชิ้นเล็กอาจมีราคาหลักหมื่น ชิ้นนี้ใหญ่ขนาดนี้ ราคาของเค้กไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถจินตนาการได้

จู่ ๆ จ้าวตงเหมยก็รู้สึกตื่นเต้น เอามือปิดปากทั้งสองข้าง ใบหน้าของเธอก็สัมผัสได้ถึงความหรูหรา ดวงตาของเธอก็ชื้นเล็กน้อย และดูเหมือนเธอจะพูดไม่ออกด้วยความตื่นเต้น

เค้กค่อย ๆ เคลื่อนตัว

จ้าวตงเหมยตีถังซวนอย่างอายเบา ๆ

“เกลียดอ่ะ! คุณบอกพวกเขาว่ามันเป็นเค้กชิ้นเล็ก ๆ”

เค้กห้าชั้นเหล่านี้เรียกว่าเค้กขนาดเล็กได้เหรอ?

ในเวลาเดียวกัน ฉินจุนมองไปที่หวังตงเสวี่ย และกล่าวว่า

“เธอชอบมันมั้ย?”

หวังตงเสวี่ยตกตะลึงครู่หนึ่ง “ฉันชอบเค้กนี้ มันสวยมากเลยค่ะ”

เมื่อเค้กถูกผลักไปด้านหน้า จ้าวตงเหมยก็ก้มหน้าลง หน้าของเธอก็เปลี่ยนไป และเธอก็ขมวดคิ้ว

เพราะบนเค้กมันบอกว่า ตงเสวี่ย สุขสันต์วันเกิดนะ

ใบหน้าของจ้าวตงเหมยทรุดตัวลง มองไปที่พนักงานเสิร์ฟ แล้วพูดว่า

“พวกแกทำอะไร ทำไมเขียนชื่อฉันผิด?”

พนักงานเสิร์ฟตกใจ พวกเขาทั้งหมดเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้ายั่วยวนแขก

“ขอโทษค่ะ คุณผู้หญิง เค้กนี้ไม่ได้ทำโดยเรา ฉันมีหน้าที่ส่งเค้กเอง ฉันไม่รู้เรื่องค่ะ …”

ใบหน้าของจ้าวตงเหมยซีด ถ้าไม่มีอะไรอื่น ชื่ออาจจะผิด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือชื่อที่เขียนว่าตงเสวี่ย!

เดิมทีเธอได้จัดการกับหวังตงเสวี่ยไม่ได้อยู่แล้ว ครั้งนี้เธอจึงชวนหวังตงเสวี่ยมาให้อับอาย แต่ตอนนี้เอาชื่อของเธอมาเขียนไว้บนนี้ นี่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ!

จ้าวตงเหมยหยิบมีดขึ้นมา และกำลังจะฟันไปข้างหน้าโดยตรง

ฉินจุนหยุดเธอกะทันหัน

“จะทำอะไร นี่คือเค้กของเธอเหรอ เธอจะหั่นอะไร?”

จ้าวตงเหมยตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วก็โกรธ

“ไร้สาระ ถ้านี่ไม่ใช่เค้กของฉันแล้วจะเป็นของใคร? หรือว่านายซื้อมา?”

ฉินจุนกล่าว “ใช่ ฉันซื้อมา และเค้กของเธออยู่ด้านล่าง”

หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็ชี้ไปที่ห้องใต้ท้องรถเข็น