ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 183

สำหรับสายตาที่อิจฉาของทุกคน จ้าวตงเหมยแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าของเธอ เธอต้องการผลลัพธ์นี้

เธอจับแขนของถังซวน และถามอย่างอ่อนหวาน

“ที่รัก ทำไมเค้กฉันยังไม่มาส่งอีกล่ะ?”

การกินเป็นเรื่องรอง แต่เค้กก็สำคัญ

วันนี้ ตนเองพาเพื่อนร่วมชั้นออกมามากมาย จุดประสงค์คือ เพื่อให้พวกเขาได้สัมผัสกับสิ่งที่พวกเขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน และบอกให้พวกเขารู้ว่า ตอนนี้จ้าวตงเหมยกำลังมีแฟนที่รวย ซึ่งต่างไปจากเดิม

จากนั้นหวังตงเสวี่ยก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับเธอได้เลย

ถังซวนยิ้ม ยกข้อมือขึ้น และเหลือบมองนาฬิกาของเขา แล้วพูดว่า

“น่าจะใกล้แล้วนะ?”

จ้าวตงเหมยหัวเราะอย่างมีความสุข “เยี่ยมมาก อีกหน่อยเค้กมาแล้วพวกเราไว้กินเค้กกันนะ”

ถังซวนยิ้มช้า ๆ คิดว่าเค้กชิ้นเล็ก ๆ แค่นี้ที่ไม่พอสำหรับสองคน … จะกินด้วยกันยังไง?

ทันทีที่เสียงนั้นดังขึ้น ประตูห้องส่วนตัวก็เปิดออก พนักงานเสิร์ฟก็ค่อย ๆ เดินไปพร้อมกับรถเล็ก ๆ บนรถมีเค้กห้าชั้น เค้กสีขาวราวกับหิมะ ส่งกลิ่นหอมหวานของนมออกมา ทุกคนขยับนิ้วชี้

มีหงส์สองตัวอยู่บนเค้ก ซึ่งหรูหรามาก

“ว้าว!”

ทุกคนคงเคยได้ยินชื่อเค้ก Black Swan กันมาแล้ว ถึงดาราชั้นนำจะแต่งงานกัน แต่น้อยคนนักที่จะซื้อเค้กก้อนใหญ่เช่นนี้ เพราะมันแพงเกินไป ชิ้นเล็กอาจมีราคาหลักหมื่น ชิ้นนี้ใหญ่ขนาดนี้ ราคาของเค้กไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถจินตนาการได้

จู่ ๆ จ้าวตงเหมยก็รู้สึกตื่นเต้น เอามือปิดปากทั้งสองข้าง ใบหน้าของเธอก็สัมผัสได้ถึงความหรูหรา ดวงตาของเธอก็ชื้นเล็กน้อย และดูเหมือนเธอจะพูดไม่ออกด้วยความตื่นเต้น

เค้กค่อย ๆ เคลื่อนตัว

จ้าวตงเหมยตีถังซวนอย่างอายเบา ๆ

“เกลียดอ่ะ! คุณบอกพวกเขาว่ามันเป็นเค้กชิ้นเล็ก ๆ”

เค้กห้าชั้นเหล่านี้เรียกว่าเค้กขนาดเล็กได้เหรอ?

ในเวลาเดียวกัน ฉินจุนมองไปที่หวังตงเสวี่ย และกล่าวว่า

“เธอชอบมันมั้ย?”

หวังตงเสวี่ยตกตะลึงครู่หนึ่ง “ฉันชอบเค้กนี้ มันสวยมากเลยค่ะ”

เมื่อเค้กถูกผลักไปด้านหน้า จ้าวตงเหมยก็ก้มหน้าลง หน้าของเธอก็เปลี่ยนไป และเธอก็ขมวดคิ้ว

เพราะบนเค้กมันบอกว่า ตงเสวี่ย สุขสันต์วันเกิดนะ

ใบหน้าของจ้าวตงเหมยทรุดตัวลง มองไปที่พนักงานเสิร์ฟ แล้วพูดว่า

“พวกแกทำอะไร ทำไมเขียนชื่อฉันผิด?”

พนักงานเสิร์ฟตกใจ พวกเขาทั้งหมดเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้ายั่วยวนแขก

“ขอโทษค่ะ คุณผู้หญิง เค้กนี้ไม่ได้ทำโดยเรา ฉันมีหน้าที่ส่งเค้กเอง ฉันไม่รู้เรื่องค่ะ …”

ใบหน้าของจ้าวตงเหมยซีด ถ้าไม่มีอะไรอื่น ชื่ออาจจะผิด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือชื่อที่เขียนว่าตงเสวี่ย!

เดิมทีเธอได้จัดการกับหวังตงเสวี่ยไม่ได้อยู่แล้ว ครั้งนี้เธอจึงชวนหวังตงเสวี่ยมาให้อับอาย แต่ตอนนี้เอาชื่อของเธอมาเขียนไว้บนนี้ นี่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ!

จ้าวตงเหมยหยิบมีดขึ้นมา และกำลังจะฟันไปข้างหน้าโดยตรง

ฉินจุนหยุดเธอกะทันหัน

“จะทำอะไร นี่คือเค้กของเธอเหรอ เธอจะหั่นอะไร?”

จ้าวตงเหมยตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วก็โกรธ

“ไร้สาระ ถ้านี่ไม่ใช่เค้กของฉันแล้วจะเป็นของใคร? หรือว่านายซื้อมา?”

ฉินจุนกล่าว “ใช่ ฉันซื้อมา และเค้กของเธออยู่ด้านล่าง”

หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็ชี้ไปที่ห้องใต้ท้องรถเข็น

จ้าวตงเหมยถือชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของเธอเอง และพูดด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ

“ตงเสวี่ย แม้ว่าเธอจะไม่ได้กิน Black Swan ของจริง แต่แฟนของเธอก็ค่อนข้างดีสำหรับเธอ เธอยังสามารถกินของลอกเลียนแบบนั้นได้นะ”

ในเวลานี้ จ้าวตงเหมยรู้สึกถึงความเหนือกว่าในหัวใจของเธอ เธอรู้สึกว่า เธอเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยเพียงคนเดียวในโลก และ หวังตงเสวี่ยเป็นเพียงเศษกระดาษสำหรับเธอ

เธอหยิบเค้กขึ้นมาคนเดียว หยิบมีด และส้อมฟรี แล้วเริ่มกิน

แม้ว่าเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ จะอิจฉา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเขากำลังฉลองวันเกิดของพวกเธอ พวกเขาเพิ่งมาเพื่อกินและดื่ม ทำไมพวกเขาถึงไม่มีแฟนรวยขนาดนี้?

แต่เมื่อบอกว่า Black Swan ของหวังตงเสวี่ยเป็นของเลียนแบบก็ดีเช่นกัน

ฉินจุนหยิบมีดขึ้นมา ตัดส่วนที่ดีที่สุดของเค้กทั้งหมดออก นั่นคือหงส์แกะสลักสองตัว แล้วส่งให้หวังตงเสวี่ย

“ตงเสวี่ย สุขสันต์วันเกิดนะ”

หวังตงเสวี่ยไม่สนใจว่าเค้กชิ้นนี้เป็นของเลียนแบบหรือของปลอม มันใหญ่โตจนไม่คิดว่าจะมีใครเคยซื้อเค้กวันเกิดชิ้นใหญ่แบบนี้ให้เธอได้อีก

หลังจากตัดแล้ว ฉินจุนก็มอบมีดให้คนอื่น และทุกคนก็เริ่มตัดด้วยตัวเอง

ไม่กี่นาทีต่อมา ทุกคนก็กินเค้ก และยิ้มออกมาทันที

หวังตงเสวี่ยได้ลิ้มรสเค้กที่นุ่ม และหวานในปากของเธอ

“พี่ฉินคะ เค้กนี้อร่อยมาก ฉันไม่เคยกินเค้กที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย”

จ้าวตงเหมยแค่นเสียงเหอะ และกลอกตา

“บ้านนอก!”

เค้กเลียนแบบหนึ่งก้อน ยังกินได้อร่อยขนาดนี้ หวังตงเสวี่ยคนนี้ต้องยากจนมากจริง ๆ

ขณะทานอาหาร จู่ ๆ เพื่อนร่วมชั้นก็พูดขึ้น

“หือ? มีดกับส้อมนี่ ดูเหมือนเงินนะ”