ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 280

โอเว่นกัดฟัน “ฮึ พวกคุณรักษายังไง ก็รักษาไม่หายหรอก!”

หม่าฮันซิงกล่าวว่า “อันนี้ฉันก็ไม่รู้ คุณก็ลองถามคนอื่นดูสิ”

คนแบบนี้พวกเขาก็ขี้เกียจที่จะไปดูแลแล้ว ปล่อยให้ตายไปซะได้ก็ดี ใครจะไปรักษาให้เขากันละ?

เป็นหมอแต่รักษาตัวเองไม่ได้ และแพทย์แผนจีนตะวันตกก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนแล้ว โอเว่นไม่สามารถตรวจเช็คให้ตัวเองได้หรือรักษาให้ตัวเองได้ อาการคันก็ทนไม่ไหว ตอนนี้ก็มีอาการเวียนหัวแล้ว

“หมอโอเว่น รีบขอโทษทุกคนเถอะ คุณแทบจะทนไม่ได้แล้ว! ”

โอเว่นเงยหน้าขึ้น กัดฟันปฏิเสธที่จะขอโทษ จ้องมองไปที่ฉินจุนและคนอื่นๆอย่างดุเดือด แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ

นักข่าวหลายคนรีบพูดว่า”หมอคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับโอเว่น เกรงว่ามันจะส่งผลกระทบระหว่างประเทศได้ โปรดรักษาเขาเถอะ!”

หม่าฮันซิงขมวดคิ้ว ” พวกคุณนี่ยังไงกันนะ ขอความช่วยเหลือจากคนอื่นก็ควรขอด้วยท่าทีที่เป็นการของร้องอย่างจริงจังสิ แล้วดูเขาสิ ไม่ได้ขอร้องให้พวกเราช่วยสักนิด เราไม่สนใจ เขาอยากตายก็ปล่อยเขาไป”

นักข่าวต่างชาติบ่นอย่างเย็นชาว่า “คุณโอเว่นเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ ถ้าเขาตายที่ถนนแพทย์แผนจีนของคุณ อย่าคิดจะเปิดถนนนี้อีกเลย ความคิดเห็นของประชาชนในต่างประเทศจะบีบคลั้นพวกคุณอย่างแน่นอน ถ้าคุณไม่เชื่อก็ลองดูสิ!”

“คุณกำลังขู่ฉันเหรอ?”หม่าฮันซิงและคนอื่นๆ ไม่พอใจมาก การรักษาคนป่วยตามปกติแล้วเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว แต่คนต่างชาติเหล่านี้เห็นแก่ตัวเกินไป คิดว่าพวกเขาเป็นชาวต่างชาติและมีอำนาจที่สูงกว่าคนจีนงั้นหรือ?

ฉินจุนกล่าวว่า “ไม่เป็นไร รักษาก็ได้ สิ่งที่พวกเขาพูดก็สมเหตุสมผลอยู่”

อาจารย์ฉิน!

เมื่ออาจารย์ฉินต้องการจะจัดการ ตอนนี้พวกเขารู้สึกค่อนข้างไม่สบายใจเท่าไหร่นัก มันน่าอึดอัดใจมาก โอเว่นประชดประชันพวกเขาถึงขนาดนี้ ตอนนี้ยังจะต้องช่วยชีวิตเขาอีก และต่อให้ช่วยเขาและเขาก็คงไม่รู้สึกขอบคุณอะไร ของแบบนี้มันช่างเสียความรู้สึกจริงๆ

ฉินจุนยิ้มและมองไปที่หมาฮันซิงพรางกล่าวว่า

“อาจารย์หม่า คุณมีหินโม่อยู่ด้านหลังคลินิกใช่ไหม?”

หม่าฮันซิงประหลาดใจ “ใช่ มีสิ”

ฉินจุนพยักหน้า “ดีเลย ขอเชิญทุกคนไปที่ด้านหลังคลินิก”

หลังจากพูดจบ ทุกคนก็เดินตามหม่าฮันซิงไปที่ด้านหลังศูนย์การแพทย์ของเขา มีมีหินโม่ที่มีลากำลังดึงและบดผงยาเล็กๆ

หม่าฮันซิง เอาลาออกจากแท่น เอาไปผูกไว้อึกที่ แล้วเหลือทิ้งไว้เพียงแค่หินโม่เท่านั้น

ฉินจุนกล่าวว่า “เอาเซ่อเซียงมานิดหน่อย แล้วก็โบตั๋นแห้ง…”

ฉินจุนกล่าวถึงวัสดุยาจำนวนมาก ซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะเป็นของแห้ง จากนั้นขอให้ หม่าฮันซิงเตรียมให้พร้อม

ยาเหล่านี้เป็นอุปกรณ์ทั่วไป และถูกจัดเตรียมอย่างรวดเร็ว จากนั้นฉินจุนก็ใส่วัสดุยาลงในถาดบดแล้วพูดกับโอเว่น

“คุณโอเว่น ถ้าคุณอยากจะหายขาด กรุณาถอดเสื้อของคุณออก

ในเวลาที่โอเว่นหมดหนทางที่จะต่อต้านและอาการแพ้ก็ทำให้เขารู้สึกอึดอัดมาก เขาจึงรีบถอดเสื้อคลุมออก เผยให้เห็นไขมันของเขา

“เชิญทางนี้ จับไม้นี้แล้วดันแรงๆ!”

โอเว่นขมวดคิ้วอย่างไม่เชื่อเล็กน้อย แต่เขาลองทำตามที่ฉินจุนบอก เขาจับไม้และเริ่มออกแรงบด

ผงยาถูกบดและโปรยไปในอากาศ ตกลงบนตัวของโอเว่นเป็นจุดๆ จู่ๆเขาก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที

และเสาไม้นี้ก็บรรเทาอาการคันได้เช่นกันโอเว่นทั้งผลักและใช้ร่างกายของเขาถู

ฉินจุนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “หมอโอเว่น ถ้าคุณอยากหายเร็วกว่านี้ ฉันยังมีอีกวิธี คุณก็ปิดตา พร้อมกับแครอท ซึ่งจะได้ผลมากกว่า”

โอเว่นถอนหายใจ “ถ้ามีก็รีบเอามา อย่ารอช้า!

หม่าฮันซิงยิ้มเยาะ และรีบนำผ้าปิดตาและแครอทมา

ขณะนี้ ชาวจีนทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็ล้วนแต่ดูออกแล้วว่านี่คืออะไร แต่พวกชาวต่างชาติก็ยังไม่รู้อะไรด้วยซ้ำ

โอเว่นถูกปิดตา ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า กำลังเคี้ยวแครอทในปาก เคี้ยวช้าๆ ราวกับลา