ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 310

ไช่เฉียงยืนขึ้น เค้าขมวดคิ้ว

“ที่นี่มันไม่มีสิ่งที่เรียกว่าพี่ใหญ่อะไรของคุณมหรอกนะ คุณเข้ามาผิดแล้ว!”

คนขี้เมาจ้องเขม็ง “ไอ่บ้า เค้าให้ฉันเข้ามาที่ห้องนี้!” พูดจบ เค้าก็โยนขวดเบียร์ทิ้ง!

ขวดเบียร์กระทบเข้าไปที่หน้าอกของไช่เฉียงโดยตรง มันแตกกระจายแล้วน้ำเบียร์ก็กระจายไปทั่ว จากนั้นเค้าก็หันหลังและวิ่งหนีไป

“ไอ่เวร! มึงหยุดเลยนะ!”

ไช่เฉียงโกรธมาก เค้าวิ่งตามไป สองผัวเมียก็รีบตามไปด้วย

“ลูกอย่าตามมันไป! ปล่อยมันไปเถอะ!”

จะไปเอาอะไรกับคนขี้เมา ต่อให้ตามทัน มันก็ทำอะไรไม่ได้

ในตอนที่ทั้งสามกำลังยืนอยู่ข้างนอกห้องอาหารส่วนตัวนี้เอง พนักงานเสิร์ฟก็เข็นรถเข็นเสิร์ฟอาหารเข้ามา

“ขอโทษครับคุณผู้หญิง ขอผมเสิร์ฟอาหารนะครับ”

ไช่เฉียงไล่ตามไปไม่กี่ก้าว เค้าตามไม่ทัน จากนั้นเค้าก็ถ่มน้ำลายลงบนพื้นสองสามครั้งแล้วเดินกลับมาพร้อมกับด่าทอ เมื่อเห็นพ่อแม่ของเขายืนอยู่ที่ประตู ไช่เฉียงก็ตกตะลึง

“แม่ ออกมาทำไม!”

หญิงชรากับชายชราต่างก็ตกตะลึง พวกเค้าหันกลับไปอย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไร เมื่อกี้ยังไม่มีใครเข้าไปนะ”

มันราวกับว่าไช่เฉียงได้สติ เค้ารีบวิ่งเข้าไปในห้องอาหารส่วนตัว เมื่อเค้าเห็นว่ากระเป๋ายังคงอยู่บนโต๊ะ เค้าก็โล่งใจ

“แย่จริงๆ ร้านอาหารระดับไฮเอนด์แบบนี้ ยังมีเรื่องแบบนี้ ฉันหละโมโหจริงๆเลย”

เมื่อพูดจบ ไช่เฉียงก็เข้าไปตบเบาๆที่กระเป๋าใบนั้น

อย่างไรก็ตาม ฉากนี้เองมันก็ทำให้สีหน้าของเค้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

ที่มือเค้ารู้สึกได้มันไม่ใช่ ทำไมมันแข็งขนาดนี้!

ไช่เฉียงเปิดกระเป๋าออก เค้าหน้าชาไปหมด เงินในกระเป๋ามันไม่มีเหลือแล้ว มันกลายเป็นเพียงแค่ก้อนอิฐ!

“มีอะไรเหรอ!”

สีหน้าของไช่เฉียงดูไม่ได้เลย เงินล้านที่วางไว้ตรงนี้ทำไมมันถึงกลายเป็นก้อนอิฐไปได้?

“แม่ พ่อ! เมื่อกี้แม่กับพ่อเฝ้าเงินยังไงกัน?”

ทั้งสองผัวเมียก็งงขึ้นมา “เมื่อกี้ยังไม่มีใครเข้ามาเลยนะ มีแต่พนักงานเสิร์ฟที่เข้ามาเสิร์ฟอาหาร…”

“ใช่! มันต้องเป็นไอ่พนักงานเสิร์ฟนั่น!”

เมื่อมองไปที่จานมันบดบนโต๊ะ ทั้งสามก็เข้าใจในทันที

พวกเค้าไม่ได้สั่งมันบด พนักงานเสิร์ฟและคนเมานี่มันต้องเป็นพวกเดียวกันอย่างแน่นอน!

ทั้งสองคนร่วมมือกันและขโมยเงินหนึ่งล้านของพวกเค้า!

“จบแล้ว มันจบแล้ว เสี่ยวเฉียง นี่เราจะทำยังไงกันดี!”

ก่อนที่พวกเค้าจะเศร้าเสียใจ มันก็มีคนสองสามคนเดินเข้ามาอีกครั้ง

“ไช่เฉียง น่าสนใจดีหนิ ดูเหมือนว่าจะทำเงินได้เยอะเลยนะ?”

คนที่เข้ามาก็คือพี่หวง

สีหน้าของไช่เฉียงก็เปลี่ยนไปในทันที พี่หวงเค้ามาทวงเงินตามปกติ ตอนแรกไช่เฉียงก็ยังมีเงินอยู่ แต่ตอนนี้มันหายไปแล้ว

สีหน้าของไช่เฉียงซีดลง เค้าพูดด้วยสีหน้าที่มืดมน

“พี่หวง ฉันขอโทษ ตอนนี้ฉันไม่ค่อยสบาย อีกสองสามวันฉันจะเอาเงินมาใช้พี่ แบบนี้ได้ไหม?”

สีหน้าของพี่หวงก็จมลงไปในทันที “แกบ้าไปแล้วหรือยังไง แกคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเล่นของแกอย่างงั้นเหรอ?”