ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 333

ป้าเฟิงแห่งตระกูลฉิน?

หรือว่าจะเป็นพี่เลี้ยงของพี่ฉิน?

ไม่ใช่หรอกมั้ง พี่เลี้ยงจะมามีเงินมากขนาดนี้ได้ยังไงกัน?

หวังตงเสวี่ยงงขึ้นมาเล็กน้อย

“ต่อไปจะเป็นรางวัลที่สำคัญที่สุดสำหรับงานคาร์นิวัลประจำปีของเราในวันนี้ รางวัลผู้ประกาศข่าวประจำปี พอจะเดาออกไหมว่าจะเป็นใคร?”

พวกแฟนคลับก็เริ่มตะโกนส่งเสียงขึ้นมา

“หูเฟย หูเฟย หูเฟย!”

“หวังโต้ หวังโต้!”

“…”

ชื่อผู้ประกาศข่าวหลายคนถูกตะโกนออกมาจากหมู่แฟนคลับ แต่ชื่อที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือหูเฟยกับหวังโต้โต้ พวกเค้าเหล่านี้เป็นเพื่อนร่วมงานกันในเพลตฟอร์มTigerfish

หวังตงเสวี่ยเองก็ปรบมือให้เช่นกัน หลังจากนั้น รางวัลนี้มันไม่น่าเกี่ยวข้องอะไรกับเธอแล้ว เธอเป็นเพียงแค่ผู้ชมก็เท่านั้น

พิธีกรเหลือบดูรายการแล้วประกาศชื่อออกมา

“ฉันขอประกาศว่าผู้ชนะรางวัลผู้ประกาศข่าวประจำปีนี้คือ… ตงเสวี่ย!”

ทันใดนั้นเอง

เสียงของผู้ชมก็เงียบไปในทันที

พวกเค้าส่วนใหญ่ต่างก็รู้ว่าใครคือตงเสวี่ย ท้ายที่สุดพวกเธอก็ได้รับความสนใจหลายครั้ง ป้าเฟิงแห่งตระกูลฉินเองให้รางวัลกับเธอไปไม่น้อยเลยและ เซี๋ยต้าหลิน คุณชายเซี๋ยเองก็เคยให้รางวัลกับเธอเหมือนกัน

แต่ชื่อเสียงเล็กน้อยกลับมีชื่อเสียงมากกว่า แฟนคลับของเธอก็มีน้อยเกินไป ผู้ประกาศข่าวด้านอาหารมันเป็นหมวดหมู่ที่ไม่ค่อยมีคนสนใจอะไรมากนัก

ทำไมเธอถึงเป็นผู้ได้รับรางวัล?

ทุกคนต่างก็งงไปหมดและพวกเค้าคิดไม่ถึงเลยว่าผู้ประกาศข่าวตัวน้อยอย่างหวังตงเสวี่ยจะสามารถชนะรางวัลนี้ได้!

หวังตงเสวี่ยปิดตาของตัวเอง เธอลุกยืนขึ้น เธอสวมชุดกี่เพ้า ทันใดนั้นเอง เธอก็กลายเป็นจุดสนใจของทั้งงาน

พิธีกรยิ้มและพูดเชิญเธอขึ้นมา “ฉันเชิญตงเสวี่ยขึ้นมารับรางวัลด้วยครับ ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เชิญผู้นำมามอบรางวัลให้ตงเสวี่ย”

หลังจากพูดจบ ชายอ้วนคนหนึ่งเดินไปที่หน้าเวทีพร้อมผิวปาก เค้าหยิบถ้วยรางวัลขึ้นมาและเตรียมมอบรางวัลให้กับหวังตงเสวี่ย

ทันทีที่ชายอ้วนคนนี้ปรากฏตัวขึ้นมา ทุกคนก็รีบยืนขึ้นมา

“หม่าเหลียงเทียน!”

“พระเจ้า ประธานหม่าจริงด้วย ประธานหม่ามาได้ยังไงกัน?”

“พระเจ้า ตงเสวี่ยคนนี้มีต้องมีคนหนุนหลังเธออย่างแน่นอน แม้แต่ประธานหม่าเองยังมามอบรางวัลให้เธอด้วยตัวของเค้าเอง?”

หม่าเหลียงเทียนคือใคร นี่มันไม่มีใครไม่รู้จักเค้าเลย ถึงแม้ว่าพวกเค้าจะเป็นนักข่าว แต่นี่มันก็เป็นส่วนหนึ่งของวงการบันเทิงด้วย ในฐานะที่เป็นวงบันเทิง หม่าเหลียงเทียน ก็มีเหมือนหัวหน้าใหญ่ แน่นอนว่าทุกคนต้องรู้จักเค้า

ผู้จัดละครหลายคนก็ต้องการจะประจบแต่ แต่ก็ไม่มีโอกาสเลย พวกเค้าเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าหวังตงเสวี่ยจะรู้จักเค้า

ผู้ประกาศข่าวที่อยู่ใกล้หวังตงเสวี่ยต่างก็มองหน้ากัน พวกเธอต่างก็เข้าใจในทันที

หวังตงเสวี่ยคนนี้เธอมีคนหนุนหลัง เธอสามารถทำให้ประธานหม่ามามอบรางวัลให้กับเธอเป็นการส่วนตัว นี่มันจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

หวังตงเสวี่ยก็สับสนเล็กน้อย แต่เธอก็ยังก้าวขึ้นไปบนเวทีอย่างสง่างาม

หม่าเหลียงเทียนมอบรางวัลให้กับเธอและหวังตงเสวี่ยก็ขอบคุณเค้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เพราะเธอไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ดังนั้นเธอก็เลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรมากเกี่ยวกับรางวัลนี้ เธอพูดอย่างง่ายๆ แน่นอนว่ามันเป็นคำพูดจากใจจริงของหวังตงเสวี่ย เธอพูดอะไรไม่ถูกเลยจริงๆเมื่อเธอได้รับรางวัลนี้

หลังรับรางวัลแล้ว พวกเค้าก็เริ่มทานอาหารกัน มันเป็นบุฟเฟ่ต์แบบเดินไปตักอาหารเอง จากนั้นทุกคนก็ทานอาหารเย็นด้วยกัน

หวังตงเสวี่ยวิ่งเหยาะๆเข้าไปหาฉินจุน เธอถือถ้วยรางวัลและถามเบาๆขึ้นมาว่า

“พี่ฉิน พี่คิดว่านี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ฉินจุนยิ้ม “ยินดีด้วยนะ”

รางวัลนี้มันเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเป็นฝีมือของหม่าเหลียงเทียน แม้ว่ามันจะดูเกินจริงไปบ้าง แต่ก็เป็นสิ่งที่ดีเหมือนกัน