ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 365

ทุกคนอึ้งไปครู่หนึ่ง มันดูเหมือนว่าที่เค้าพูดมามันจะเป็นเรื่องจริง

“แต่เมื่อกี้พนักงานเสิร์ฟพูดมาแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่ามันจะเป็นโปรโมชั่น?”

ยวี่เฉียงก็ถอนหายใจออกมาอย่างเย็นชา “โปรโมชั่น? นายคิดว่าเป็นไปได้อย่างงั้นเหรอ? ฉันมักจะจองร้านนี้ มันต้องจองล่วงหน้ากว่าสิบวัน มันจะไปมีโปรโมชั่นอะไรได้ยังไงกัน?”

ทุกคนนิ่งเงียบราวกับว่าพวกเค้ากำลังครุ่นคิด แม้ว่าจะโปรโมชั่น แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยกับการที่พวกเค้าจะแถมเหล้าสาเกชั้นดีขนาดนี้

“ประธานยวี่ งั้นนี่มันอะไรกัน?”

ยวี่เฉียงคิดอยู่ซักพักแล้วเค้าก็พูดขึ้นมาว่า

“สงสัยจะส่งมาผิด”

“ส่งผิด?”

“ใช่! บางทีพวกเค้าอาจจะคิดว่าพวกเราเป็นเพื่อนเจ้าของร้านหรือแขก VIP คนอื่น ๆ ก็เลยส่งสาเกราคาแพงมาเป็นของกำนัลให้กับเรา อย่าเปิดมันหละกัน ถ้ามีเรื่องผิดพลาดอะไร ในตอนท้ายพวกเค้าก็จะกลายเป็นคนที่ต้องเสียเงินเอง”

เมื่อยวี่เฉียงพูดออกมาแบบนี้ ทุกคนไม่เปิดมันเลย นี่คือสาเกราคาห้าหมื่นหยวนต่อขวด พวกเค้าต้องเสียค่าอาหารกว่า 888 หยวน นี่มันก็ฟุ่มเฟือยมากพอแล้ว ถ้าต้องมาเสียค่าสาเกอีกกว่าห้าหมื่นหยวนนี่มันก็มากเกินไป

แม้แต่ยวี่เฉียงเองก็ยังไม่กล้าจ่ายเงินกับความฟุ่งเฟือยแบบนี้เลย ดังนั้นพวกเค้าจึงทำได้แค่มองดูเท่านั้น

หลังจากสิ่งนี้ ความเหนือกว่าของคนเหล่านี้ก็หายไปในทันที

ที่เด็ดกว่าก็คือบริกรส่งสาเกผิดมาและพวกเค้าก็ไม่กล้าดื่มเพราะกลัวว่าสุดท้ายจะต้องจ่ายตังค์ เรื่องแบบนี้มันไม่ง่ายเลยสำหรับพวกเค้า

ห้าหมื่นกว่าหยวนนี่ มันเป็นรายได้กว่าครึ่งปีหรือปีนึงของพวกเค้าเลย

ฉินจุนกับเหรินลู่คุยกันอย่างมีความสุขและไม่สนใจว่าพวกเค้ากำลังพูดอะไรกันอยู่ ฉินจุนเปิดขวดสาเกแล้วเทให้กับเหรินลู่

การที่จะดื่มเหล้าเมื่อพบเจอเพื่อนนี่มันก็เป็นเรื่องปกติ

เมื่อเห็นฉินจินกำลังดื่มสาเก ยวี่เหลียงกับคนอื่นๆต่างก็ตกตะลึงในทันที

“แก… ฉินจุน! แกทำอะไรของแกหนะ!”

ฉินจุนขมวดคิ้วขึ้นมา “มีอะไร?”

ยวี่เหลียงก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา “สาเกนี้มันไม่รวมอยู่ในบุฟเฟ่ต์!”

ฉินจุนรู้สึกหัวเสียเล็กน้อย “ฉันเห็นแล้ว ฉันจะจ่ายเอง นายไม่ต้องมาจ่ายให้ฉันหรอก”

“แก……”

หลังจากพูดจบแล้ว ฉินจุนก็ยังคงดื่มกับเหรินลู่ต่อ

สีหน้าของยวี่เฉียงก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้า นี่มันบ้าไปแล้วจริงๆ! ขวดละห้าหมื่นหยวน งั้นเดี๋ยวมาดูกันว่ามันจะจบยังไง!

ทุกคนกำลังรับประทานอาหารและพูดคุยกัน แต่บรรยากาศไม่สดใสเหมือนก่อนหน้านี้ พวกเค้าต่างเป็นกังวล

อาหารบนโต๊ะมันไม่ได้มีรสจืด แต่ฉินจุนกับเหรินลู่ก็คุยกันอย่างมีความสุขมาก

หลังจากที่กินจนอิ่มแล้ว ยวี่เฉียงก็ออกไปก่อนและเค้าก็พูดกับทุกคนขึ้นมาว่า

“ทุกคนหารกันจ่าย เดี๋ยวก็จ่ายกันเองนะ”

หลังจากนั้น ยวี่เฉียงก็รีบออกไปตรวจสอบบิลแล้วจ่ายเงินให้ตัวเองกับอ้ายหลิงก่อน

พนักงานเสิร์ฟผงะ “คุณครับ ไม่ได้มาด้วยกันอย่างงั้นเหรอครับ?”

ยวี่เฉียงก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ไม่ ไม่ พวกมเราแยกกันจ่าย เราจะจ่ายของเราเอง นายรีบคิดเงินก็แล้วกัน”

ยวีเฉียงกลัวว่าเงินในส่วนของฉินจุนกับเหรินลู่จะถูกนับรวมเข้ากับตัวเอง

พนักงานเสิร์ฟทำหน้างง “ได้ครับ”

ในใจของเค้าก็สงสัย มากินข้าวเย็นกับคุณฉิน แต่ต้องมาหารกันจ่าย คนพวกนี้นี่เค้าบ้ากันไปแล้วเหรอ?

แต่ละคนต่างก็จ่ายเงิน พวกเค้าต่างก็ไม่สนใจฉินจุนกับเหรินลู่แล้วลุกขึ้นมาจ่ายเงินกันทีละคน

เมื่อไปถึงที่เคาวน์เตอร์ พนักงานก็พูดขึ้นมาว่า

“คุณครับ ไม่มีค่าใช้จ่ายครับ นี่คือร้านของคุณชายเซี๋ย”

ฉินจุนผงะไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า ปรากฏว่ามันเป็นร้านของเซี๋ยต้าหลิน

เงินจำนวนเล็กน้อยพวกนี้ ฉินจุนไม่สนใจมันเลย เค้าเพียงแค่หันหลังกลับและจากไป