ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 368

หลังจากที่ยวี่เฉียงหนีออกไป พวกเพื่อนร่วมชั่นคนอื่นๆยังไม่ได้สังเกตเห็นอะไรในตอนแรก แต่ต่อมารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป

“ทำไมประธานยวี่ยังไม่กลับมาอีก เขาไปตั้งนานแล้ว”

มีหญิงสาวคนหนึ่งออกไปค้นหา แต่ก็ไม่พบ และไม่เห็นเขาที่แผนกต้อนรับด้วย

“ไม่ใช่ว่าประธานยวี่หนีไปแล้วนะ?”

“หา? เป็นไปไม่ได้? เสื้อโค้ทของเขายังอยู่ที่นี่อยู่เลย”

“เสื้อผ้าอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจอยู่นะ รีบโทรหาประธานยวี่เร็วเข้า !”

มีคนโทรไปที่หมายเลขของยวี่เฉียงแต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีสายก็ถูกตัดไป โทรอีกครั้งก็ปิดเครื่องแล้ว

ตอนนี้ใบหน้าของทุกคนดูหวาดกลัวและก็โกรธ

“จบเห่แล้ว เขาหนีไปแล้วจริงๆ ยวี่เฉียงคนนี้ไร้มนุษยธรรมเกินไปแล้ว!”

“จริงด้วย แกล้งรวยมื้อเดียว สุดท้ายก็จบด้วยการแฮงค์เอ้าท์พวกเราทั้งหมดเลย!”

เพื่อนร่วมชั้นสองสามคนมองออกไปข้างนอก และจริงๆ แล้วพวกเขาก็อยากจะวิ่งหนีออกไปข้างนอก แต่มีพนักงานเสิร์ฟอยู่ข้างนอกหลายคน และการหนีไปของยวี่เฉียงก็ทำให้พวกเขาต้องระแวดระวังกัน

ณ เวลานี้ถ้าใครต้องการจะออกไป เกรงว่าจะไม่ง่ายขนาดนั้นแล้ว

ทุกคนมองหน้ากันไปมาทันใดนั้น บรรยากาศในการร้องเพลงก็หายไป แม้ว่าคนจำนวนมากจะหารเงินกัน แต่ละคนก็จะต้องจ่ายถึง 80,000 หรือไม่ก็ 90,000 หยวน เงินจำนวนนี้ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยสำหรับพวกเขาเลย

ทุกคนมองไปที่เถียนลู่

ในบรรดาผู้คนที่อยู่ตรงนี้ เถียนลู่นั้นร่ำรวยมากที่สุดแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาเป็นนักร้องชื่อดัง แน่นอนว่าต้องร่ำรวยกว่าคนทั่วไปมากอยู่แล้ว

เถียนลู่ขมวดคิ้ว “พวกเธอมองฉันทำสิ ฉันเองก็ไม่ดื่มสักหน่อย ใครในพวกคุณที่ดื่มก็จ่ายสิ”

แม้ว่าเถียนลู่จะรวยกว่าพวกเขาเล็กน้อย แต่หนึ่งล้านห้าแสน ก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะสามารถจ่ายได้ นอกจากนี้พวกเขายังเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมต้นเท่านั้น ไม่ได้มีมิตรภาพดีๆขนาดนั้น ใครจะไปยอมจ่ายเงินล้านกว่าเพื่อซื้อไวน์ไม่กี่ขวดนี้ให้พวกเขากัน??

ผู้หญิงสองสามคนนั้นถึงกับหน้าซีด พวกเขาไม่รู้ว่าไวน์นี้จะแพงมากขนาดนี้ เดิมทียวี่เฉียงจะเป็นคนจ่ายและสั่งไวน์ชั้นดีมา พอจะเปิดขวดไวน์พวกเขาก็เอ่ยปากถามยวี่เฉียงเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว และเขาเองที่บอกให้พวกเธอเปิดได้ตามสบาย

แต่พอไวน์ถูกเปิดแล้ว กลับกลายเป็นพวกเธอที่ต้องมาจ่ายค่าไวน์ทั้งหมดนี้เอง!

เมื่อเถียนลู่เห็นใบหน้าที่ดูหน้างิ่วคิ้วของพวกเขา บนใบหน้าของเธอก็ปรากฎให้เนถึงการดูกถูกพวกเขา มูลค่าหลายหมื่นหยวน ซึ่งทำให้พวกเขาเกือบจะร้องไห้ออกมา

“อย่ากังวลไป ฉันจะไปห้องน้ำแปบนึง ไม่หนีไปไหนหรอก”

เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังจ้องมองมาที่เธอ เถียนลู่กลอกตาและเดินออกจากห้องส่วนตัวไปด้วยความโกรธและเธอก็ตรงไปที่ห้องน้ำ

ทุกคนขมวดคิ้ว มีเพียงฉินจุนและเหรินลู่เท่านั้นที่สนทนากันอย่างมีความสุขมาก และพวกเขากำลังดื่มขณะที่คุยกันไปด้วย

พวกเขาดื่มไวน์ขวดหลายแสนเหล่านี้ไปหลายขวดแล้ว

ผู้หญิงหลายคนไม่มีความสุขที่จะทนดูได้อีกต่อไป

“ฉินจุน! เหรินลู่! พวกนายอะไรกันเนี้ย นี่มันสถานการณ์ไหนแล้ว พวกนายยังจะดื่มกันได้อีก?”

เหรินลู่ผงะไปชั่วครู่และขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ และพวกเขาไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่

ผู้หญิงหลายคนเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ให้พวกเขาฟัง และใบหน้าของเหรินลู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

มากกว่าหนึ่งล้านงั้นเหรอ? ทำไมไวน์นี้ราคาแพงจัง?

พอฉินจุนได้ยินเรื่องนี้ เขาก็พูดออกไปแบบไม่คิดอะไร

“ไม่เป็นไร พวกคุณดื่มต่อกันเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

ฉินจุนกำลังคุยกับเหรินลู่ถูกคอ และไม่อยากถูกรบกวนจากความยุ่งเหยิงเล็กๆ น้อยๆ นี้ และเขาก็ดื่มไวน์เหล่านี้เป็นจำนวนมากกับเหรินลู่และเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าไม่ดีอะไรถ้าจะเลี้ยงทุกคน

เมื่อฉินจุนพูดแบบนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง