ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 370

เถียนลู่ทำให้คนข้างนอกขุ่นเคือง ถ้าพวกเขาจะเขามาหาเรื่องเถียนลู่นั่นมันนก็เป็นเรื่องที่สมควรและฉินจุนเองก็ไม่สนใจที่จะเข้าไปยุ่ง

แต่ผู้หญิงเหล่านี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉินจุนทั้งหมด ถ้าคิดจะกลั่นแกล้งเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิงเหล่านี้ต่อหน้าเขา ฉินจุนจะนั่งดูเฉยๆ ไม่ได้แน่นอน

พี่เป้ายิ้มเยาะ “แกนี่แม่งเหลือเกินนะ ผู้หญิงที่ฉันจะเอา ไม่มีใครหน้าไหนกล้าขวางฉัน และฉันจะบอกแกนะ ฉันจะเอาผู้หญิงเหล่านี้ทุกคน ถ้าวันนี้แกไม่หลบไป ก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายล่ะ!”

ฉินจุนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ หมดความสนใจในตัวคนอ้วนแบบนี้แล้วถามไปตรงๆ

“หัวหน้าพวกแกเป็นใคร ต้วนเป่าตงหรือเพ่ยเหลียง”

ชายอ้วนตะลึงครู่หนึ่ง “แกรู้จักบอสเพ่ยงั้นเหรอ?”

ฉินจุนฑุดตอบ “แกก็โทรถามเพ่ยเหลียงดูสิ”

พี่เป้าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง คนที่สามารถเรียกชื่อบอสทั้งสองแบบนี้ได้ แสดงว่าฉินจุนคนนี้รู้เรื่องจริงๆ บางทีเขาอาจเป็นคนวงในจริงๆ พี่เป้าไม่กล้าที่จะประมาท เขารีบหยิบมือถือออกมาและโทรผ่านวิดีโอหาเพ่ยเหลียง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เพ่ยเหลียงก็รับสาย มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขากำลังนอนหลับอยู่ในโรงแรม และเมื่อเห็นพี่เป้า สีน่าของเขาก็ดูอดไม่ได้

“ไอ่อ้วนจะวิดีโอคอลมาทำไม?”

พี่เป้ารีบพูดเคารถอย่างสุภาพว่า “พี่เพ่ย ฉันเจอใครบางคนที่ KTV และเขาบอกว่าเขารู้จักพี่ เดี๋ยวให้คุณดู”

เพ่ยเหลียงขมวดคิ้ว “แม่งไอ้บ้าเอ่ยประสาทเหรอ คนที่รู้จักฉันมันมีเยอะแยะมากมาก…”

เมื่อเพ่ยเหลียงพูด เขาก็พลิกโทรศัพท์กับไปทางด้านฉินจุน

ใบหน้าที่เย็นชาของฉินจุนค่อยๆ เข้าสู่เลนส์กล้องของโทรศัพท์

เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนี้ เพ่ยเหลียงแทบจะตกเตียง!

“คุณฉิน!?”

ใบหน้าของพี่เป้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขารีบหันกล้องกลับมา

“ลูกพี่ คุณรู้จักเขาจริงๆ เหรอ!”

เพ่ยเหลียงนั่งลง ใบหน้าของเขาดูจริงจังมาก

“ไอ้บ้าเอ๊ย พวกแกรนหาที่ตายก็อย่าพาฉันไปด้วยสิหว่ะ ถ้าแกทำให้คุณทำให้คุณฉินขุ่นเคืองละก็ รีบยอมรับความผิดพลาดของแกซะ! ให้การตอนรับต้อนรับคุณชินอย่างดีที่สุดและบอกแผนกต้อนรับให้ฟรีค่าใช้จ่ายทุกอย่าง แล้วแกก็อย่าทำตัวโง่เขลาไปวันๆ!”

“ครับ ครับ ครับ!”

พี่เป้าตกตะลึงอย่างมาก และเขาก็สร่างเมาไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือก

เมื่อไหร่กันที่พี่เพ่ยเคยประหม่าขนาดนี้ และพี่เพ่ยก็พูดอย่างชัดเจนว่าเขาไม่กล้าที่จะรุกรานคุณชายฉินคนนี้ และนับประสาอะไรกับตัวละครตัวเล็กๆอย่างพี่เป้า

หลังจากวางสายแล้ว พี่เป้ารีบก้มและโค้งคำนับฉินจุน

“คุณฉินครับ ผมต้องขอโทษ ขอโทษจริงๆครับ ผมมันมีตาหามีแววไม่ ถ้าคุณต้องการที่จะลงโทษก็เชิญลงโทษผมได้เลยครับ!”

ฉินจุนพูดอย่างเย็นชา “ไสหัวไปซะ อย่าอยู่ขวางหูขวางตาที่นี่”

“ครับครับครับ ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้ครับ ออกไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ!”

หลังจากพูดจบ พี่เป้าก็นอนราบกับพื้น ย่อตัวเป็นลูกบอล แล้วกลิ้งออกไป

ชายคนอื่นๆ เห็นว่าพี่เป้าเป็นแบบนี้ และพวกเขาไม่กล้าที่จะละเลยโดยธรรมชาติ พวกเขาทั้งหมดนอนอยู่บนพื้นและกลิ้งออกไปข้างนอกเช่นเดียวกัน

เพื่อนร่วมชั้นหลายคนดูยังกับคนโง่

มันไม่เมื่อละครไปหน่อยเหรอ?

ตอนแรกพวกอันธพาลตัวใหญ่เหล่านี้ยังคงปากดีอยู่เลย แต่พอมีคนนหนึ่งวีดีโอคอลกับฉินจุนเท่านั้นแค่ดูเพียงแวบเดียว สิ่งต่างๆ กลับเปลี่ยนไปอย่างกับหน้ามือกลายป็นหลังมี

ฉินจุนนี่เป็นคนที่ไม่ธรรมดาจริงๆ และแม้แต่พวกอันธพาลเหล่านี้ก็ยังกลัวเขา และดูแล้วคุณชายแห่งตะกูลฉินคนนี้ยิ่งมีเกียรติมากกว่าเมื่อก่อนซะอีก

วันนี้ก็อยู่ด้วยกันมานานแล้ว และฉินจุนเตรียมตัวที่จะกลับไปเช่นกัน และทุกคนแยกย้ายกันไปไป

เมื่อเขากำลังจะกลับ ผู้จัดการร้านก็ออกมาส่งเขาด้วยตนเอง

“ไวน์ทั้งหมดราคาเท่าไหร่ ช่วยคิดให้ฉันหน่อย”

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรครับ คุณชายฉินมาที่นี่ก็เป็นเกียรติแก่เรามากแล้วครับ!”

ผู้จัดการสุภาพและท่าทางของเขาก็ให้เกียรติมาก พูดง่ายๆเขาดูเกรงใจกว่าการพบกับเจ้านายของเขาเสียอีก

เถียนลู่ที่ตามมาข้างหลัง ถึงกับตกตะลึงไปเลย

คิดถึงคำพูดที่เสียดสีฉินจุนเมื่อก่อนหน้านี้