ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 398
“ลูกพี่ลูกน้อง พี่หวันเอ๋อร์และฉันไม่ได้รับตั๋วร่วมเข้าแข่งขัน และเพื่อนของเธอด้วย เรามีตั๋วอิเล็กทรอนิกส์บน WeChat เท่านั้น”
ชวีถิงผงะไปครู่หนึ่ง “เธอหมายถึงการแข่งขันหมออัจฉริยะน่ะเหรอ ทำไมเธอถึงต้องการเข้าร่วมการแข่งขันแพทย์อัจฉริยะด้วยล่ะด้วยล่ะ?”
ชวีถิงเหลือบมองที่ซูโมโม่ และกล่าวว่า “ไม่เป็นไรสำหรับโมโม่ที่จะเข้าร่วมการแข่งขันแพทย์อัจฉริยะ ท้ายที่สุดแล้ว ทันตกรรมเป็นความรู้เฉพาะทาง มันอยู่ในอันดับที่ควบคู่ไปกับการแพทย์แผนจีน และการแพทย์แผนตะวันตก และการแข่งขันค่อนข้างน้อย ถ้าเปรียบเทียบไปที่แผนกทันตกรรม โมโม่ก็สามารถไปที่นั่นเพื่อแข่งขันได้”
“แต่หวันเอ๋อร์ …”
ชวีถิงแสร้งทำเป็นเสียใจ และถอนหายใจ
“หวันเอ๋อร์ ตอนนี้เธอยังไม่ใช่เด็กฝึกงานในโรงพยาบาลด้วยซ้ำ ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้เธอเป็นเด็กฝึกงานในคลินิกการแพทย์ใช่มั้ย?”
เย่หวันเอ๋อร์พยักหน้า “อื้ม”
“จึ ๆ ตอนนี้โรงพยาบาลนี้ก็จริง ๆ เลย ประวัติการศึกษาต่ำแล้วมันทำไมกันทำไมขนาดคุณสมบัติของนักเรียนฝึกงานก็ยังไม่มีเลย”
เย่หวันเอ๋อร์กลอกตา เธอไม่ชอบที่จะได้ยินเรื่องนี้ และกล่าวว่า
“ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาล คลินิกเล็ก ๆ ก็ได้แล้ว”
เย่หวันเอ๋อร์ไม่ได้โม้ แม้ว่าทักษะทางการแพทย์ของเธอจะไม่ดีเท่าผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้น แต่ก็ยังไม่มีปัญหาในการเป็นหมอธรรมดาในโรงพยาบาล
ชวีถิงแสร้งทำเป็นกังวล แต่จริง ๆ แล้วเธอล้อเลียนเย่หวันเอ๋อร์ และเยาะเย้ยเธอ
ชวีถิงก็หัวเราะกับคำพูดนั้น
“โอโห เธอยังคงถ่อมตัว อย่างนี้ก็แล้วกัน คุณสมบัติของเธอ เกรงว่าจะไม่ได้รับตั๋วให้เข้าร่วมการแข่งขัน ฉันว่าเธอไม่ต้องไปหรอก ไปเข้าร่วมงานก็จะมีแต่ขายขี้หน้าคนอื่นเปล่า ๆ ”
ซูโมโม่ดูอับอายเล็กน้อยจากตรงกลาง “โอ้ ลูกพี่ลูกน้อง อย่าพูดอย่างนั้น เรามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากพี่ ขอตั๋วสองใบได้มั้ย?”
ชวีถิงส่ายหัว ดูเขินอาย “การหาตั๋วไม่ง่ายเลย ตอนนี้ตั๋วยากขึ้นมาก แม้ว่าฉันจะอยากทำแต่ก็ทำไม่ได้”
เย่หวันเอ๋อร์ลุกขึ้นยืน “ถ้าพี่ทำไม่ได้ก็ช่างมันเถอะ เราไปก่อนนะ”
หลังจากพูดจบ เย่หวันเอ๋อร์ก็พาฉินจุนเดินออกไป
ใบหน้าของเย่หวันเอ๋อร์บูดบึ้ง และไม่มีความสุข
เมื่อเดินไปที่ประตู เธอก็ถอนหายใจทันที “ช่างมันเถอะ ฉันจะกลับไป เธอกลับไปฝากขอบคุณเธอหน่อยนะ เดี๋ยวเธอหาว่าไม่มีมารยาท”
เย่หวันเอ๋อร์กำลังจะเข้าไปในห้อง ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินการสนทนาที่ประตูด้านใน
ซูโมโม่กล่าวว่า “ลูกพี่ลูกน้อง ฉันจำได้ว่าคุณมีตั๋วเพิ่มอีกสองใบ ทำไมคุณไม่ให้พี่หวันเอ๋อร์ล่ะ?”
ชวีถิงสูดหายใจอย่างเย็นชา “ให้มันกับเธอเหรอ? ฉันเห็นหน้าเธอฉันก็รำคาญแล้ว ฉันจะบอกให้นะ ฉันมีตั๋ว อยู่ที่นี่ แต่ฉันไม่ให้”
หลังจากพูดแล้ว ชวีถิงก็หยิบตั๋วพิเศษสองใบออกมา แล้วฉีกออกโดยตรง
“ต่อให้ฉีกก็ไม่ให้หรอก มันน่ารำคาญ อย่าให้เธอมาที่บ้านฉันอีก แค่มองดูก็อารมณ์เสียแล้ว”
เมื่อเห็นฉากนี้ เย่หวันเอ๋อร์ยืนอยู่ที่ประตูด้วยความผิดหวังในสายตาของเธอ เธอหันหลังและจากไป
ระหว่างทาง เย่หวันเอ๋อร์ไม่ได้แสดงท่าทีไม่มีความสุขใด ๆ แต่ค่อนข้างผ่อนคลาย
เธอรู้สึกไม่สบายใจเสมอที่มีญาติแบบนี้ และตอนนี้พฤติกรรมของชวีถิง ทำให้เธอตัดความคิดของเธอออกไปโดยสิ้นเชิง
ในอนาคตไม่จำเป็นต้องติดต่อคนประเภทนี้ โดยอ้างว่าเป็นญาติกัน แต่จริง ๆ แล้วพวกเธอไม่ดีเท่าคนแปลกหน้า
“พี่เสี่ยวจุน พรุ่งนี้เราจะเป็นได้แค่ผู้ชมเท่านั้นนะ”
ฉินจุนยิ้ม “เธออยากมีส่วนร่วมการแข่งขันมากเลยเหรอ?”
“แน่นอน ฉันต้องการลองใช้ทักษะทางการแพทย์ของฉัน”
“ได้ ฉันจะโทรไปถามให้นะ”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรหาเหลยหง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง