หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็โบกมือและตบหน้าซ่งหย่งเฉียง ด้วยการตบนี้ ซ่งหย่งเฉียงลอยออกไป และล้มลงกับพื้น
“บัดซบ! แกกล้าตีฉันเหรอ!”
ตระกูลซ่งรวมกันยืนขึ้นและเพ่งมอง เดิมที วันนี้พวกเขาไม่ได้อะไรเลย พวกเขาเลยอารมณ์เสียมาก ตรงกันข้าม ซ่งหยานหลิงได้รับหลายสิ่งหลายอย่าง และทิ้งตระกูลซ่ง ซึ่งทำให้พวกเขาไม่สมดุลมากขึ้น
ซ่งหย่งเฉียงกัดฟัน และพูดอย่างเย็นชา
“มันยังน้อยไป นี่คือสิ่งที่นายบังคับฉัน!”
หลังจากพูดแล้ว ซ่งหย่งเฉียงก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และกดหมายเลข
“ฮัลโหล พี่เป้า ฉันมีคนสองคนที่ต้องการให้ช่วยจัดการสักหน่อยที่นี่! ได้โปรดโดยเร็วที่สุด ไม่ต้องกังวล เรื่องเงินไม่มีปัญหา!”
หลังจากพูดจบ ซ่งหย่งเฉียงก็วางสายและยืนขึ้น เอวของเขาเหยียดตรง
“แกสองคน ตอนนี้ฉันให้โอกาสพวกแกแล้ว อาคารพาณิชย์สี่ตึก ฉันต้องการสองตึกเพื่อตระกูลซ่ง หลังจากเซ็นสัญญา ฉันจะปล่อยแกไป!”
ฉินจุนยิ้ม
“ครอบครัวคุณซ่ง แกคนโลภมากไปรึเปล่า แกกำลังโทรหาใครอยู่เหรอ? โอเค ฉันจะเรียกคนอีกสักหน่อยมาดูด้วยกัน”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็โทรไปไปหาสองสามสาย
ซ่งหย่งเฉียง ไม่ได้จริงจัง แกคิดว่าแกเป็นใคร หรือเพราะว่าเป็นนายน้อยของตระกูลฉิน?
ฮวงจุ้ยเปลี่ยนไปแล้ว และตอนนี้ตงไห่ไม่ใช่โลกของตระกูลฉินของแกอีกต่อไป!
ไม่นานรถตู้ก็ขับผ่านไป
ลงจากรถตู้ ท่าทีดูเป็นคนโง่ สวมบัตรกระเป๋าสตางค์ ผมสีแดงเล็ก ๆ และถือไม้เบสบอลอยู่ในมือ
พี่น้องสองสามคนเดินตาม ทุกคนถือไม้กระบอง
“ท่านประธานซ่ง เป็นอะไรไป ท่านพบปัญหาอะไร?”
ซ่งหย่งเฉียงเริ่มมั่นใจขึ้นทันที และชี้ไปที่ฉินจุน และกล่าว
“เจ้าเด็กคนนี้ มาสร้างปัญหาในบ้านฉัน พี่เป้า ฆ่ามันซะ!”
พี่เป้าเยาะเย้ย “พูดง่ายจัง ขอดูหน่อยว่าคนไหนที่ไม่ลืมตา กล้าสร้างปัญหาในบ้านตระกูลซ่ง?”
เมื่อเสียงลดลงฉินจุนก็หันศีรษะ เพื่อดูการเปลี่ยนแปลง
หลังจากเห็นหน้าของฉินจุน พี่เป้าตัวสั่นด้วยความตกใจ ดวงตาของเขาดูหวาดกลัว และการได้เห็นฉินจุนก็เหมือนเห็นผี
พี่เป้าเคยทำงานแบบนี้มาก่อน และพาคนไปจัดการหวังตงเสวี่ย แต่เขาเกือบถูกฉินจุนตีตายที่ประตูโรงเรียน
การได้เห็นฉินจุนในตอนนี้ คือการได้เห็นเทพเจ้าแห่งโรคระบาด พี่เป้าแทบจะคุกเข่าลง
“พี่ฉิน ทำไมถึงเป็นพี่!”
พี่ฉิน?
ซ่งหย่งเฉียงขมวดคิ้ว สีหน้าดูน่าเกลียดเล็กน้อย “พี่เป้า เป็นอะไรของพี่ พี่รู้จักเขาเหรอ? ฉันจ่ายเงินมัดจำให้พี่แล้วนะ!”
พี่เป้าแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา
“แกพูดพล่ามอะไรอยู่ได้? แค่ไม่กี่หมื่นก็จะให้ฉันมาต่อยเหรอ? กล้าวางมาดกับพี่ฉิน ฉันว่าแกไม่อยากมีชีวิตรอดแล้วล่ะสินะ!”
พี่เป้าหันไปมองที่ฉินจุน และยิ้มให้ทันที
“พี่ฉิน คุณรอดูผมจัดการเรื่องก็กล้วกัน?”
ฉินจุนเยาะเย้ย “อย่าเลย ฉันโทรหาใครสักคนมาด้วย นายไม่ต้องเสียเวลามากเกินไป”
พี่เป้าชะงักไปครู่หนึ่ง พี่ฉินโทรหาใคร? พี่ฉินโทรหาใคร?
ก่อนที่พี่เป้าจะถาม ก็มีเสียงรถผิวปากดังมาจากด้านหลัง รถออฟโรดหลายคันแล่นมาจอดหน้าบ้านตระกูลซ่ง
คนที่เดินลงมาในรถ ทำให้พี่เป้าแทบจะคุกเข่าลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง