ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 467
ฉินจุนหัวเราะสองครั้ง และไม่พูดอะไร
เพื่อนร่วมเดินทางคนอื่น ๆ อิจฉากันมาก
“ผมอยากไปมัลดีฟตลอดเลย พี่อู่ มัลดีฟเป็นยังไงบ้าง? มีอะไรน่าสนุกเหรอ?”
อู่ต้าจินกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “เหตุผลหลักคือทัศนียภาพดี มีเกาะ ให้พักผ่อน ฉันได้เรือประมงที่มาตกปลา ไม่มีอะไรก็ออกไปตกปลา จับปลาปลาแมคเคอเรลได้ตั้งสองตัวนะ
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกินปลาแมคเคอเรลรึเปล่า นั่นคือลักษณะของมัลดีฟส์ มีเพียงทะเลนี้เท่านั้นเท่านั้นที่มีปลาแมคเคอเรล”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉินจุนก็อดหัวเราะไม่ได้
อู่ต้าจินขมวดคิ้วไม่พอใจเล็กน้อยกับปฏิกิริยาของฉินจุน
“คุณหัวเราะอะไร คุณไม่เคยไปที่นั่นด้วยซ้ำ”
ฉินจุนหัวเราะเยาะ “ไม่ว่าจะเคยไปที่นั่นหรือไม่ก็ตาม ก็น่าจะมีความรู้รอบตัวบ้างนะ”
“ปลาแมคเคอเรลเป็นปลาทะเลในซีกโลกใต้ เฉพาะซีกโลกใต้เท่านั้นที่สามารถมีปลาหายากนี้ได้”
“มัลดีฟส์เป็นเกาะในซีกโลกเหนือ พื้นที่ส่วนใหญ่อยู่ในซีกโลกเหนือ ถ้าคุณสามารถจับปลาจากซีกโลกใต้ในซีกโลกเหนือได้ ทำไมไม่ลองหานกเพนกวินในอาร์กติกดูล่ะ?”
ตูม …
ครั้งนี้ไม่เพียงแค่เฉินเค่อเอ๋อร์เท่านั้น แต่คนอื่นๆ ก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้
ฉินจุนตลกมาก การจับนกเพนกวินในซีกโลกเหนือทำให้ทุกคนหัวเราะจริง ๆ
แต่เมื่อเห็นใบหน้าของอู่ต้าจินที่น่าเกลียด พวกเขาไม่กล้าที่จะหัวเราะอย่างเกรงใจเกินไป และพวกเขาเกือบจะหายใจไม่ออกกับอาการบาดเจ็บภายใน
ใบหน้าของอู่ต้าจินอับอายอย่างยิ่ง เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะอวดเรื่องนี้ และถูกคนอื่นเปิดเผย เด็กคนนี้ยังเชี่ยวชาญด้านชีววิทยาและภูมิศาสตร์?
“หึ ฉันอาจจะจำผิด มันไม่ใช่ปลาแมคเคอเรล มันอาจจะเป็นปลาอื่นก็ได้”
ทุกคนก็ร่วมมือกับเขา หัวเราะอย่างเคอะเขิน และไม่พูดอะไร
อู่ต้าจินคนนี้ไม่เคยไปมัลดีฟเลย แค่คุยโว ราวกับว่าทุกคนรับรู้โดยปริยาย พวกเขาเป็นเพื่อนเดินทางทั้งหมด
เฉินเค่อเอ๋อร์เกือบจะหัวเราะจนตาย และยื่นนิ้วโป้งให้ฉินจุนจากเบื้องล่างอย่างเงียบ ๆ พี่เขยยอดเยี่ยมมาก!
“พี่อู่ ได้ยินมาว่าปีนี้คุณไปต่างประเทศมาหลายครั้งแล้ว นอกจากมัลดีฟแล้ว คุณไปประเทศไหนมาบ้าง?”
อู่ต้าจิน ยิ้มอย่างแผ่วเบา แสร้งทำเป็นว่าสบาย ๆ หยิบหนังสือเดินทางที่เขาเตรียมไว้นานแล้ว วางลงบนโต๊ะ แล้วยื่นให้ทุกคน
“ก็ไม่ได้ไปหลายประเทศนักหรอก สิบกว่าประเทศมั้ง”
พาสปอร์ตทองของอู่ต้าจินเต็มไปด้วยตราประทับ และแสตมป์ของประเทศต่าง ๆ ในสีต่าง ๆ ดูแพรวพราว
ทุกคนแสดงความอิจฉาในทันที “ว้าว ฉันเคยไปหลายประเทศแล้ว เลยต้องได้เห็นขนบธรรมเนียมประเพณีมามากแล้ว อิจฉาจริง ๆ!”
“พี่อู่รวยมาก เพราะมันจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากในการไปหลายประเทศ?”
“ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากค่าเดินทางแล้ว ยังต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อสัมผัสขนบธรรมเนียมประเพณี พี่อู่ไม่เพียงแต่รวย แต่ยังมีพลังด้วย”
“…”
เห็นตราประทับต่าง ๆ บนหนังสือเดินทางเล่มนี้ ทุกคนอิจฉาจริง ๆ ถือเป็นความปรารถนาสูงสุดสำหรับนักเดินทางที่จะเดินทางไปประเทศต่าง ๆ เพื่อชื่นชมขนบธรรมเนียมประเพณี
ในที่สุด อู่ต้าจินก็ฟื้นคืนชีพด้วยรอยยิ้ม ที่เต็มไปด้วยความเหนือกว่าบนใบหน้าของเขากล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง