ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 487

จังหวะเวลาตอนนี้ดีมากด้วยและการกระทำนี้มันเกือบจะเป็นการลอบสังหารที่สมบูรณ์แบบเลยก็ว่าได้

ใบหน้าของเหลยหงเปลี่ยนไปอย่างมาก และเธอก็ตะโกนอย่างรวดเร็ว

“คุณฉิน!”

คนอื่นๆก็เต็มไปด้วยความสยดสยอง หงเสอไม่ใช่คนธรรมดา ปล่อยให้เขาแทงใกล้ ๆ แทบไม่มีโอกาสรอดได้เลย

ฉินจุนนี้ยังเด็กเกินไป ไม่เพียงแต่เด็กแต่ยังมั่นใจในตัวเองมากเกินไป และดูลำพองตัวเล็กน้อย

ในกรณีนี้ควรฆ่าหงเสอไปซะเลย จะให้โอกาสเขาสู้กลับทำให้อีก?

คิดว่ามันจะเหมือนรายการทีวีงั้นเหรอ คุณโยนมีดให้คนอื่น เขาจะฆ่าตัวตายอย่างซื้อสัตย์งั้นหรือ?

ขณะที่หงเสอรีบวิ่งเขาหาฉินจุน หัวใจของทุกคนก็บีบคั้นมาก และระยะห่างของพวกเขาก็ไม่ไกลพอไม่สามารถทำอะไรได้ พวกเขาทำได้เพียงมองดูมีดเล่มนั้นแทงเข้าไปในร่างกายของฉินจุนเท่านั้น

เก็ง！

อย่างไรก็ตามเมื่อมีเสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น ทุกคนก็ตกตะลึงอีกครั้ง

เกิดอะไรขึ้น?

หงเสอใช้กำลังสูงสุดในการโต้กลับในครั้งนี้ เขาดิ้นรนเพื่อโจมตี

อย่างไรก็ตามมีดสั้นแข็งแทงเขาไปในหน้าอกของฉินจุน แต่กลับไม่ทิ้งรอยแผลเป็นใดๆ

แต่มีดสั้นกลับหักไปโดยสิ้นเชิง!

จะเห็นได้ว่าฉินจุนไม่ได้สวมชุดป้องกันใดๆ บนร่างกายของเขา มีแค่เสื้อบางๆเท่านั้น

แต่เสียงโลหะกระทบกันเมื่อครู่นี้คมชัดมาก ราวกับถูกเจาะเข้ากับผนังเหล็ก

หวังจินไห่ที่อยู่ข้างๆ ทันใดนั้นรูม่านตาของเขาก็หดตัวลงและดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้น

“คงกระพัน!”

คิดไม่ถึงว่าความแข็งแกร่งของศิษย์พี่คนเล็กจะมาถึงระดับนี้แล้ว!

ไม่มีดาบและปืนธรรมดาที่จะสามารถทำร้ายเขาได้!

มิน่าเขาถึงกล้าขว้างมีดให้คู่ต่อสู้แบบสบายๆ ที่แท้เขาก็มั่นใจอยู่แล้วนี่เอง

แม้ว่าหงเสอจะลงมือจริงๆ แต่เขาก็ไม่สามารถทำร้ายฉินจุนได้แม้แต่นิดเดียว!

หงเสอรู้สึกเจ็บปวดจากการกระแทกที่หลังในมือของเขา และมองดูมีดสั้นที่หักแล้วไป ก็ตกตะลึงในทันที

เมื่อมองไปที่ฉินจุน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ฉินจุนเยาะเย้ย”ฉันให้โอกาสนายแล้วนะ นายไม่ใช้มันเอง”

หลังจากพูดจบฉินจุนก็คว้าหงเสอที่คอ จับเขาด้วยมือข้างหนึ่ง เดินไปที่เตาเผาของหัวรถจักร เปิดหม้อต้ม และยัดใส่เขาเข้าไปโดยตรง

การเปิดหม้อไอน้ำมีขนาดเล็กมากและไม่เพียงพอสำหรับผู้ชายที่ตัวใหญ่ อย่างไรก็ตามภายใต้แรงกดที่รุนแรงของฉินจุน หงเสอถูกบังคับให้เข้าไปในนั้นและถูกเผาจนตาย

หลังจากนั้นฉินจุนก็รีบเข้าไปในรถไฟและเห็นหลินเยวี่ยเหยาอยู่ในอาการโคม่าโดยที่มือของเขาถูกมัดไว้ ฉินจุนรีบห่อเธอและพาออกไปจากที่นี่

หลังจากที่ฉินจุนจากไป ทุกคนก็มองหน้ากันแบบงงๆ

หวังจินไห่หันหน้าและมองทุกคนด้วยท่าทางมืดมนและพูดอย่างเย็นชา

“พวกคุณได้เห็นความแข็งแกร่งของศฺษย์พี่คนเล็กกันแล้ว เราก็ไม่น่ามีอะไรสงสัยเกี่ยวกับเขาอีกต่อไปแล้ว ฉันหวังว่าจะไม่มีครั้งต่อไป”

หลังจากที่หวังจินไห่พูดจบทั้งซุนเจี้ยนหมิน และ เหมิงเหวินกัง ก็ก้มหน้าลงและละอายใจมาก พวกเขาไม่ควรสงสัยฉินจุน โชคดีที่ตอนนี้พวกเขาไม่ได้แสดงความสงสัยหรือไม่พอใจใด ๆ มิฉะนั้นไมตรีที่สร้างมานานแสนนานจะพังทลายลงสิ้น

……

กลับมาที่บ้านของป้ารอง ฉินจุนจับชีพจรให้หลินเยวี่ยเหยา โชคดีที่เขาไม่มีอะไรผิดปกติ เขาแค่ตกใจเล็กน้อย แล้วก็หมดสติไปด้วยความตกใจ