ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 489

แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นบอดี้การ์ดแต่จะตายอย่างไร้ค่าไม่ได้

ถ้าบอกว่าเสียสละปกป้องนายจ้างก็ยังคุ้มอยู่ ตอนนี้สถานการณ์นี้เพื่อผู้หญิงคนเดียว พวกเขาก็คงไม่โง่พอที่จะสละชีวิตของพวกเขา

จินซานเฟิงโกรธมาก เขานั่งบนโซฟาพร้อมเอ่ยปากต่อว่า “ไร้ประโยชน์!”

ไม่กี่นาทีต่อมาบอดี้การ์ดเดินเข้ามาที่ประตูและพูดว่า

“คุณจิน ฉันได้แก๊สน้ำตาแล้ว!”

เมื่อเห็นแก๊สน้ำตาระเบิด ดวงตาของจินซานเฟิงก็สว่างขึ้น

“เป็นสิ่งที่ดี!”

แค่มีสิ่งนี้ ก็ไม่กลัวว่าพวกเขาจะไม่ออกมาแล้ว!

บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยิบถังแก๊สน้ำตาแล้วดึงแท็บออกและจู่ๆก็เตะประตูห้องนอนอย่างกะทันหัน เดิมทีประตูห้องนอนเป็นประตูไม้ธรรมดา และก็มีรูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นทันทีหลังจากที่เขาเตะมัน!

ใบหน้าของเฉินจื่อหลงเปลี่ยนไปอย่างมากและเขาก็รีบปิดกั้นซูเหวินฉีข้างหลังเขาถือปืนไว้ในมือและเตรียมที่จะยิงมัน

แต่แล้วมันก็กลับกลายเป็นการปาระเบิดควันจากด้านนอก!

การแสดงออกของเฉินจื่อหลงเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาก็รีบหยิบแก๊สน้ำตาขึ้นมาเพื่อโยนมันกลับ

น่าเสียดายที่มีการเตรียมการข้างนอกและตอนนี้รูที่ประตูก็เสียบกับหมอนเพื่อคัดขวางคิดของเฉินจื่อหลง

แก๊สน้ำตามีพลังมากจนไม่สามารถลืมตาได้ในทันทีแม้แต่ทหารพิเศษที่เตรียมตัวไว้อย่างดีอย่างเฉินจื่อหลง ก็สำลักแก๊สน้ำตาและเริ่มไอเมื่อเขาทิ้งมันลงกับพื้น

ไม่กี่วินาทีต่อมาประตูก็ถูกเตะเปิดออกทันทีบอดี้การ์ดทั้ง4คนได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษและแข็งแกร่งมาก ในกรณีนี้เซินจื่อหลงถูกปราบได้อย่างง่ายได้

เขาไม่มีโอกาสได้ยกมือขึ้นยิงด้วยซ้ำ

ซูเหวินฉีเป็นเพียงผู้หญิงและไม่มีที่ว่างที่จะต่อสู้กลับได้เลย

ทันทีทันใดนั้นทั้งสองก็ถูกนำตัวออกไป

เมื่อเห็นซูเหวินซีถูกจับ จินซานเฟิงก็แสดงท่าทางเยาะเย้ย

“ซูเหวินฉี ถ้าคุณเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่มีปัญหาแล้ว? ทำไมคุณถึงต้องโหดร้ายกับฉันด้วย? ”

ซูเหวินฉีเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างเย็นชา

“จินซานเฟิง คุณกล้าที่จะแตะต้องฉันงั้นเหรอ?”

อย่างไรซะซูเหวินฉีก็เป็นรุ่นใหญ่ของวงการเพลง แม้ว่าตอนนี้เธอจะถูกล็อกตัวไว้แล้ว แต่เธอก็ยังใจแข็งอยู่

และซูเหวินฉีก็มีความมั่นใจเช่นนี้ ในวงการเพลงจีนจะมีสักกี่คนที่สถานะสูงกว่าซูเหวินฉี?

จินซานเฟิงเยาะเย้ย “คุณขู่ฉันเหรอ? คิดว่าฉันจะกลัวคุณอย่างนั้นหรือ? ฉันมาเพื่อที่จะโด่งดังที่ประเทศจีน ถ้าฉันไปได้สวย ฉันก็จะอยู่ที่นี่ ถ้าฉันไปได้ไม่สวยฉันก็แค่กลับประเทศ คุณยังต้องการขู่ฉันอีกงั้นเหรอ?

คำพูดของจินซานเฟิงทำให้ใบหน้าของซูเหวินฉีดูมีท่าทีที่น่าเกลียดยิ่งขึ้น เขามีเหตุผล หากเขาเป็นนักร้องชาวจีนเขาอาจจะยังต้องกลัวซูเหวินฉี เพราะเธอเป็นราชินีนักร้องที่ทรงพลังมาก

แต่จินซานเฟิงเป็นนักร้องต่างชาติ เขาจึงไม่มีอะไรให้กลัว

ซูเหวินฉีกัดฟัน “จินซานเฟิง ถ้าคุณทำแบบนี้มันก็จะเป็นการทำลายชื่อเสียงของคุณด้วย!”

จินซานเฟิงหัวเราะเยาะ “ทำลายชื่อเสียงงั้นเหรอ? หลังจากคืนนี้คุณต่างหากที่จะเป็นคนที่ถูกทำลายชื่อเสียง!”

หลังจากจินซานเฟิงพูดเสร็จ ก็รีบไปเดินไปข้างหน้าและฉีกเสื้อผ้าของซูเหวินฉี

บอดี้การ์ดหลายคนจับเฉินจื่อหลงไว้ ทำให้เขาขยับไม่ได้

ซูเหวินฉีต่อสู้อย่างสิ้นหวัง เล็บของเธอขวดลงบนคอของจินซานเฟิงทำให้มีเลือดออกเล็กน้อย

จินซานเฟิงก้าวถอยหลังและแตะคอของเขา มันกลับกลายเป็นเลือดทั้งหมด และเขาก็โกรธมาก

“นังนี่ รนหาที่ตาย!”

เพี้ยะ！

จินซานเฟิงก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าซูเหวินฉี!

จินซานเฟิงหมดความอดทนและมีการแสดงออกที่น่าเกลียดบนใบหน้าของเขา

“นังบ้า กล้าต่อต้านฉัน ฉันจะฆ่าแก!”

พูดจบ จินซานเฟิงก็รีบวิ่งเข้ามาอีกครั้ง ไม่มีความอ่อนโยนใดๆเลย เขาเตรียมที่จะทำร้ายเธอ

อย่างไรก็ตาม หลังจากออกไปสองหมัด ร่างของฉินจุนก็หายไปในทันที!

ทั้งสองคนตะลึงอยู่พักหนึ่ง ผ่านมาหลายปีก็ถือได้ว่าเคยเห็นคนที่เคลื่อนไหวได้เร็วอยู่บ้าง แต่ไม่เคยเห็นใครเร็วขนาดนี้

เมื่อพวกเขาตอบสนอง ฉินจุนก็ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาแล้ว สองมือจับหลังคอทั้งสองไว้และบีบแรงๆ

เพียงแกรกเดียวเท่านั้น ทั้งสองก็ตายลงทันที!

หลังจากนั้นอีกสองคนที่เหลือ ที่กำลังกดเฉินจื่อหลงอยู่ ก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

สองต่อหนึ่งยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ แล้วสองต่อสองก็คงยิ่งจะไม่รอด

เฉินจื่อหลงก็รีบใช้โอกาสนี้เคลื่อนไหวทันที ในตอนนี้แต่ละคนก็ยอมมอบตัวอย่างดีในทันที

เฉินจื่อหลงที่เมื่อกี้อยู่บนพื้น เขาสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าทักษะของฉินจุนนั้นเร็วมาก เป็นทักษะที่เขาอยู่ไกลเกินเอื้อม

หลังจากปราบบอดี้การ์ดทั้งสี่แล้ว จมูกของซูเหวินฉีก็แดงเหมือนจะร้องไห้ และเธอก็วิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของฉินจุน

เอามือคล้องคอไว้ไม่ยอมปล่อย

ฉินจุนรู้สึกร้อนรุ่ม ผู้หญิงคนนี้คงตกใจมากและถึงได้ร้องไห้ออกมา

แม้จะเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งในวงการเพลง แต่เธอก็คงจะกลัวเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้

“ไม่เป็นไรแล้วนะ ฉันอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัว”

ซูเหวินฉีเงยหน้าขึ้นและมองที่ฉินจุนด้วยสายตาแววตาใสๆ จู่ๆเธอก็เอาแขนโอบรอบคอของเขาและประทับริมฝีปากของเธอลงบนปากของเขา

ความหวานและกลมกล่อมกำลังมา และฉินจุนเองก็รับมือไม่ทัน

เฉินจื่อหลงที่อยู่ข้างๆ เขารีบหันกลับมาอย่างเชื่องช้า แสร้งทำเป็นทำความสะอาดเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พอแล้ว รีบไปโรงพยาบาลเถอะ ตอนนี้เวลาใกล้จะหมดลงแล้ว”

เมื่อซูเหวินฉีได้สติ เธอก็พยักหน้า และพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง

“ใช่แล้ว ฉันต้องการบริจาคไขกระดูกให้กับเสี่ยวเหมียวเหมียวนี้ เร็ว！”