ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 496

ฉินจุนพยักหน้า ไม่ว่าบทบาทจะเป็นอย่างไร ฉินจุนจะเข้าไปขอคำอธิบาย

และฉินจุนก็มีลักษณะเฉพาะ เขาไม่ชอบการกลั่นแกล้ง

หากคู่ต่อสู้อ่อนแอเกินไป วิธีการของเขาอาจจะค่อนข้างอ่อน เพราะเขาไม่ชอบการกลั่นแกล้ง

ดังนั้นฉินจุนหวังเป็นอย่างยิ่งว่า คู่ต่อสู้ของเขาจะอ่อนโยนเช่นกัน เพื่อที่เขาจะได้สบายใจมากขึ้นเมื่อเขาเริ่มลงมือ

ระหว่างทางนี้ ฉินจุนได้ข่าวจากปากของหลงอี้ฮุย

อสังหาริมทรัพย์จงเซิ่งนี้ เป็นอสังหาริมทรัพย์ขนาดเล็ก และธุรกิจในวันธรรมดานั้น โดยพื้นฐานแล้วเป็นบ้านที่ย้ายที่อยู่อาศัย และทุกครั้งที่พวกเขาเสนอราคา พวกเขาชนะการประมูลในราคาต่ำสุด

ถ้าดูแค่ราคายังกังวลว่าจะได้คืนทุนมั้ย เพราะมันถูกมาก ทำเงินได้จริงเหรอ?

แต่ในความเป็นจริง อสังหาริมทรัพย์จงเซิ่งยังสามารถทำกำไรได้ แม้ว่าบ้านที่พวกเขาสร้างไม่ใช่โครงการที่มีวิศวะกรคอรัปชั่น แต่ก็มีคุณภาพโดยเฉลี่ยทั่วไป

วัสดุทั้งหมดทำขึ้นตามมาตรฐานระดับชาติต่ำสุด ทั้งบ้านแทบจะไม่ผ่านมาตารฐาน และมักจะเดินบนขอบของเส้นสายในระหว่างการตรวจสอบคุณภาพ

มันเป็นอสังหาริมทรัพย์ขนาดเล็ก ที่ทำสัญญารื้อถอนบ้านของหวังตงเสวี่ย

แม้ว่าหวังตงเสวี่ยจะเป็นผู้ถ่ายทอดสดที่ได้รับความนิยมอยู่แล้ว แต่บ้านนี้ไม่ได้ซื้อแบบลวก ๆ บ้านยังคงเป็นลำดับความสำคัญสูงสุดของครอบครัว

เดิมครอบครัวของหวังตงเสวี่ยกล่าวว่าเป็นการดีที่จะย้ายบ้าน แต่บ้านถูกเปิดเผยในข่าว เนื่องจากปัญหาด้านคุณภาพ ชาวบ้านของเหลียนฮวาวิลล่าทั้งหมดไม่พอใจ และขอให้อสังหาริมทรัพย์จงเซิ่งชดใช้เงิน

อสังหาริมทรัพย์จงเซิ่งก็เตรียมการมานานแล้วเช่นกัน โดยรู้ว่าคนที่ไม่ซับซ้อนเหล่านี้ต้องการเงิน และให้เงินพวกเขาชดเชยให้สามพันหยวนต่อตารางเมตร

ทุกคนไม่พอใจราคานี้ สูญเสียไปเท่าไหร่แล้ว จะมีบ้านราคาสามพันหยวนต่อตารางเมตรได้อย่างไร?

ถ้าคุณรับเงินจำนวนนี้ คนอย่างหวังตงเสวี่ยและคนในหมู่บ้านของเธอจะไม่มีที่อยู่อาศัย และพวกเขาจะไม่สามารถซื้อบ้านได้ในเขตชานเมืองของตงไห่ ในราคาสามพันหยวนต่อตารางเมตร

ต่อมา อสังหาริมทรัพย์จงเซิ่งใช้ประโยชน์จากคืนนั้น และมาทำลายมันโดยตรง มันล้อมรอบไปด้วยรถแม็คโครอสังหาริมทรัพย์ได้รื้อบ้านเพื่อสาธิตให้เห็น และรื้อถอนบ้านหนึ่งหลัง

เป็นผลให้พ่อของหวังตงเสวี่ยได้รับบาดเจ็บ และต่อมาได้รายงานต่อตำรวจ

ทุกคนแยกย้ายกันอย่างไม่พอใจ

เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก และเกิดขึ้นแทบทุกปีในทุกส่วนทุกที่ ไม่แปลกใจเลย

เมื่อเรามาถึงอสังหาริมทรัพย์จงเซิ่ง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนทำเป็นไม่รับรู้ และเข้านอนในตอนกลางวันแสก ๆ

บริษัทนี้ไม่ใช่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่จริงจัง พนักงานจึงคุ้นเคย

ฉินจุนเดินเข้าไปในอาคารสำนักงานโดยตรง และขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุด

เมื่อเขาขึ้นไปถึงชั้นบนสุด ที่ประตูห้องอธิการบดี เขาได้ยินเสียงผู้หญิงฮัม ๆ จากข้างใน มันน่าจะทำเรื่องอะไรที่ทุเรศในออฟฟิศ

หลงอี้ฮุยและคนอื่น ๆ ขมวดคิ้ว มองที่ฉินจุน และถาม

“คุณชิน เราจะทำยังไงดี?”

ฉินจุนกล่าวอย่างเย็นชา “เตะประตู”

“ครับ!”

หลงอี้ฮุยไม่คุ้นเคยกับมัน เขาทำตามคำสั่งของฉินจุน เขาเดินตรงขึ้นไป และเตะประตูสำนักงานที่ล็อกไว้เปิดออก

ประตูถูกเปิดออก และสิ่งที่ถูกต้อนรับคือฉากตาร้อนผ่าว

ชายและหญิงนั่งอยู่บนเก้าอี้สำนักงาน ทำสิ่งที่ซ่อนเร้น

“ใคร! แกเป็นใคร!”

ซุนจงเซิ่งผงะ และรีบสวมเสื้อผ้าให้ตัวเอง และหญิงสาวก็ย่อตัวลงอย่างรวดเร็ว ใส่เสื้อผ้า แล้วยืนขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำ

ฉินจุนไม่สนใจที่จะเห็นพวกเขา เดินไปที่หน้าต่าง หยิบบุหรี่ที่ขอบหน้าต่าง จุดบุหรี่ แล้วพูด

“นายคือซุนจงเซิ่งใช่มั้ย?”

ซุนจงเซิ่งขมวดคิ้ว และขยิบตาให้เลขาสาวคนนั้น เธอเดินออกไปอย่างกระสับกระส่ายทันที