ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 512

หลังจากที่ฉินจุนพูดจบ การแสดงออกของหลิวเสี่ยวเฉียงก็เปลี่ยนไป

“เฮ้ อย่ากล้าดีเดือนสิ!”

ตอนนี้หลิวเสี่ยวเฉียงตกเป็นเป้าหมายไม่ว่าเขาจะเล่นอะไรในคาสิโน เขาก็จะถูกกำหนดเป้าหมาย รูปแบบของคาสิโนแบบนี้ ผู้เล่นที่ดีก็เหมือนก้อนเมฆ เมื่อตกเป็นเป้าหมายก็ไม่มีทางที่จะชนะได้

แม้ว่าจะเล่นกับเครื่องก็ตาม เครื่องก็จะถูกครอบคุมจากระยะไกล และแขกเหล่านี้ก็จะไม่สามารถเจอเครื่องมือพวกนี้ได้เลย

ผู้จัดการยิ้มจางๆ “โอเค แล้วคุณจะยืมเท่าไหร่?

ฉินจุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันยืมหนึ่งแสน”

ผู้จัดการยิ้มเยาะในใจ เพราะโดยทั่วไปแล้วพวกมือใหม่จะเป็นพวกระวังตัวมาก พวกเขาจะยืมเงินหนึ่งแสนแล้วก็สูญเสียไปอย่างรวดเร็ว และหลังจากนั้นก็จะยิ่งยืมมากขึ้นๆและค่อยๆ กลายเป็นดอกเบี้ยที่งอกเงยขึ้นเรื่อยๆ

และสุดท้ายพวกเขาก็จะตัดสินหนี้ ตามความแข็งแกร่งทางการเงินของลูกค้าแต่ละราย

ถ้าเป็นคนธรรมดา พวกเขาก็จะไปกักบริเวณบ้านก่อน แล้วค่อยตรวจสอบสภาพครอบครัวของเขา มีบ้านกี่หลังและรถกี่คันคัน

หลังจากนั้นแขกเหล่านั้นก็จะรู้สึกสิ้นหวัง และในเวลานั้นพวกเขาก็จะเข้ามาบอกว่าคุณต้องจ่ายกี่แสนหรือกี่ล้านเท่านั้น

เมื่อแขกได้ยินดังนั้น จึงรีบขายบ้านเพื่อชำระหนี้ทันที และออกไปอย่างคนล้มละลาย

นี่เป็นลูกไม้ของคาสิโนนี้ บีบเอาเงินทุกบาททุกสตางค์ของลูกค้าทุกคน ปล่อยให้พวกเขากลายเป็นคนจนหลังจากที่พวกเขาออกไป

แต่หลิวเสี่ยวเฉียงนั้นแตกต่างออกไป หลิวเสี่ยวเฉียงน้นเป็นน้องชายของคนที่ร่ำรวยที่สุด เขามีความมั่งคั่งร่ำรวยจริงๆ ดังนั้นเขาจึงสามารถบีบเงินได้มากเท่าที่เขาจะสามารถบีบออกได้

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบีบทรัพย์สินนับแสนล้านของหลิวชิงชิงมาทั้งหมดได้ แต่เป้าหมายก็น่าจะประมานพันกว่าล้าน ซึ่งไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไร

ผู้จัดการพาฉินจุนไปรับชิปหนึ่งแสน แล้วเซ็นสัญญา

เช่นเดียวกับหลิวเสี่ยวเฉียง ฉินจุนไม่ได้ดูสัญญานี้ด้วยซ้ำ

หลิวเสี่ยวเฉียงขมวดคิ้ว “นี่ คุณจะไม่ดูสัญญาเลยหรือไง ถ้าเกิดอะไรขึ้นละคุณจะทำยังไง?”

หลิวเสี่ยวเฉียงยังถือว่าเป็นคนที่รู้จักจำ เพราะเขาถูกบีบอย่างสาหัส แม้ว่าเขาจะรู้สึกดูถูกฉินจุนบ้างเล็กน้อย แต่ยังไงเขาก็เป็นแฟนของพี่สาวของเขาเช่นกัน จึงไม่อยากให้เขาถูกบีบแบบนั้น

ฉินจุนยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่แพ้หรอก”

หลิวเสี่ยวเฉียงกัดริมฝีปากของเขา ไม่โอ้อวดมันจะตายหรือไง ยังมีน่ามาพูดว่าไม่มีทางแพ้ แค่แสนหยวน เล่นตาสองเกมสองเกมก็แพ้หมดแล้ว

ผู้จัดการยังแสดงรอยยิ้มขี้เล่นและพูดกับฉินจุน

“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ขอให้คุณชนะหลายๆครั้งแล้วกัน”

ฉินจุนเองก็ยังแสดงท่าทีล้อเล่น “ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ขอน้อมรับคำอวยพรของคุณไว้แล้วละ”

หลังจากพูดเสร็จฉินจุนก็เดินออกจากห้องรับรองไป และหลิวเสี่ยวเฉียงก็เดินตามไป บอดี้การ์ดเองก็ไม่ได้หยุดพวกเขา แต่เดินตามออกไปเช่นกัน

เมื่อมีพวกเขาเฝ้าดูเช่นนี้ ต่อให้หลิวเสี่ยวเฉียงอยากนี้ เขาก็ไม่สามารถหนีออกไปได้อย่างแน่นอน

ฉินจุนหยิบชิปราคาหนึ่งแสนหยวนและไปที่โต๊ะพนันโดยตรง

เจ้ามือการพนันสาวสาวสวยถือถ้วยตะแกรงและพูดกับฉินจุนด้วยรอยยิ้ม

“คุณผู้ชาย เล่นสักตาไหมค่ะ?”

ฉินจุนพยักหน้า

เจ้าหน้าที่หญิงหยิบถ้วยตะแกรงขึ้นและเริ่มเขย่า หลังจากเขย่าลูกเต๋า เธอก็วางถ้วยตะแกรงลงแล้วพูดกับฉินจุน

“คุณผู้ชาย เชิญลงเดิมพันได้ค่ะ”

ฉินจุนผลักชิปต่อรองหนึ่งแสนชิ้นไปบนตาข่ายของ ‘เสือดาว’ โดยตรง

หลิวเสี่ยวเฉียงตะลึงทันที “คุณบ้ารึเปล่า คุณมีชิปแค่แสนชิป คุณวางที่เสือดาวหมดเลยงั้นเหรอ?”

เดิมพันถ้วยตะแกรงสูงต่ำนี้ เป็นเกมที่ค่อนข้างคลาสสิค ไม่ก็สูง ไม่ก็ตำ หรือไม่ก็เสือดาว และก็สามารถที่จะวางเฉพาะเสือดาว

แต่ทุกคนที่เล่นรู้ดีว่าความน่าจะเป็นเสือดาวนั้นน้อยมากและโอกาสที่จะเป็นไปได้ก็สูงมากเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่เลือกที่จะเดิมพันสูงหรือต่ำ โดยปกติแล้วไม่ว่าจะสูงหรือต่ำความน่าจะเป็นที่จะชนะหรือแพ้นั้นโดยพื้นฐานแล้วมันก็มีเกือบ 50%

ฉินจุนมีชิบทั้งหมด 100,000 ชิป และขาก็ลงทั้งหมดไปโดยไม่แบ่ง และถ้าเขาแพ้ภาในครั้งเดียว ทั้งสองคนก็จบเห่แล้วแน่นอน

เป็นการยากที่พระเจ้าจะช่วยให้รอดได้ และผลที่ได้มันก็เร็วเกินไปแล้ว

พี่สาวคนนี้ก็ได้เรื่องจริงๆ ทำไมเธอถึงหาพี่เขยที่ไม่น่าไว้วางใจมาช่วยเหลือเขากันนะ?