ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 517

เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้ทุกคนตกใจมาก

นั่นคือเจ้านายของพวกเขานะ !

ประธานเหยา เหยาซิงฮุย เจ้าของ ซิงฮุยคาสิโน

ที่มาเก๊าแห่งนี้เจริญรุ่งเรืองดั่งพระอาทิตย์กลางท้องฟ้า ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ ไม่คาดคิดว่าจะต้องมาร้องขอชีวิตในกำมือของฉินจุน !

เหยาซิงฮุยเองก็เป็นบุคคลที่ทรงพลังมากเช่นกัน เขาได้ผ่านเรื่องราวมามากมายในชีวิต แม้แต่กับดาบและปืนจริงเขาก็ไม่เคยหวาดกลัว

แต่เมื่อได้พบกับฉินจุน เขากลับต้องร้องขอความเมตตา

ในตอนที่ฉินจุนบีบคอและยกตัวเขาลอยขึ้น มือของฉินจุนก็เปรียบดั่งคีมเหล็กขนาดใหญ่

ห้านิ้วบีบอยู่บนคอของเขาแน่น แค่ออกแรงเพียงเล็กน้อยก็หักทันที

เหยาซิงฮุยรู้สึกถึงความกลัวตายขึ้นมาและเข้าใจความรู้สึกตอนที่จะตายจริงๆ ดังนั้นเขาจึงใช้ประโยชน์จากช่องว่างเล็กๆ นี้รีบตะโกนออกมา

ฉินจุนยิ้มเยาะ “ขอชีวิตเป็นแล้ว ? ปอดแหกเป็นแล้ว ? งั้นผมก็จะให้โอกาสคุณ ”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็เหวี่ยงเหยาซิงฮุยลงไปที่พื้น

หลังจากที่เหยาซิงฮุยล้มลงกับพื้น เขาไอสองสามครั้ง และลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หันหลังและรีบวิ่งไปด้านหลัง

หลังจากวิ่งไปไม่กี่ก้าว เขาก็ถูกล้อมรอบไปด้วยบอดี้การ์ดอยู่ด้านหลัง

จนในที่สุดเมื่อเหยาซิงฮุยรับประกันความปลอดภัยของตนเองได้ เขาก็ตะโกนว่า “จัดการมัน ! ”

ทุกคนลุกฮือขึ้นมาอีกครั้ง !

หลิ่วเสี่ยวเฉียงดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆก็พูดไม่ออก เขาไม่เคยเจอพี่เขยที่โง่ขนาดนี้มาก่อน มีโอกาสจับเจ้านายของอีกฝ่ายหนึ่งได้แล้ว จะปล่อยเขาไปทำไม ?

แบบนี้ก็ติดกับมันน่ะสิ ?

อย่างที่ว่ากันว่าจับโจรให้จับหัวหน้าก่อน แต่หัวหน้าของพวกมันถูกปล่อยไปแล้ว พวกมันจะต้องเล่นงานเราแน่

ในตอนที่คนเหล่านั้นกำลังพุ่งตรงเข้ามา ฉินจุนผลักด้วยมือทั้งสองข้าง จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปปะทะกับกลุ่มคนเหมือนกับนักกีฬาเล่นรักบี้

ปัง ปัง ปัง !

คนที่ตัวสัมผัสกับฉินจุนต่างถูกผลักกระเด็น ราวกับกระทิงพุ่งเข้าใส่ฝูงชนอย่างไรอย่างนั้น

พวกที่อยู่ด้านหน้าๆ ถูกฉินจุนผลักจนตัวกระเด็นลอยออกมาชนกับคนอื่นๆ ฝูงชนถูกแหวกเป็นทางจนฉินจุนผลักทุกคนออกและพุ่งไปถึงตรงหน้าเหยาซิงฮุยได้

ฉินจุนเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายอีกครั้ง และยื่นมือออกไปบีบคอเหยาซิงฮุยทันที

“อ่อก…… ”

เหยาซิงฮุยหน้าซีดอีกครั้ง มือทั้งสองของเขาจับข้อมือของฉินจุนไว้แน่น แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถแยกตัวออกจากฝ่ามือที่เหมือนกับเหล็กของฉินจุนได้

เมื่อเหยาซิงฮุยถูกบีบคออีกครั้ง ทุกคนก็ตกตะลึง

มันจะเหมือนในหนังเกินไปหรือเปล่าเนี่ย ?

เมื่อกี้เหยาซิงฮุ่ยร้องขอความเมตตา และฉินจุนก็ปล่อยเขาไป แต่หลังจากปล่อยเขา เขาก็เรียกให้คนจัดการฉินจุนทันที ผลสุดท้ายเขาถูกฉินจุนจับและชีวิตของเขาก็ตกอยู่ในกำมือของฉินจุนอีกครั้ง

เหยาซิงฮุยกลัวมากจนขาอ่อนและริมฝีปากสั่น

เขาฉวยโอกาสที่ฉินจุนกำลังจะบีบคอของเขา ตะโกนอย่างรวดเร็ว

“ผมผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตผมเถอะ ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว ! ”

ฉินจุนวางเหยาซิงฮุยลง และบนใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มขี้เล่น

“คุณไม่คิดว่าตัวเองเจ๋งแล้วเหรอ ? ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้งก็ได้ ”

หลังจากพูดจบฉินจุนก็ปล่อยเหยาซิงฮุยไปอีกครั้ง

เหยาซิงฮุยลูบคอของตัวเองและไอ เขาคุกเข่าอยู่บนพื้นกว่าครึ่งนาทีจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและกึ่งวิ่งกึ่งคลานเข้าไปข้างใน

เขาวิ่งเข้าไปในเห้องวีไอพีและปิดประตูล็อก เขายืนอยู่ที่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นแล้วมองลงมาดู จากนั้นจึงหยิบวิทยุสื่อสารออกมาแล้วพูดอย่างเย็นชา

“ฆ่ามัน ฆ่ามันเดี๋ยวนี้ ! ”

เพล้ง !

การเตะกระจกกันกระสุนก็เหมือนกับการเตะรั้วเหล็ก มีเสียงดังลั่น และจากนั้นก็ปรากฏรอยร้าวบนกระจก

ฉินจุนเตะกระจกจนทะลุเป็นวงกว้าง !

บอดี้การ์ดที่อยู่รอบๆ ต่างพากันตกใจ และเหยาซิงฮุยที่อยู่ข้างในนั้นยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีกจนเขานั่งลงกับพื้น เขาตกตะลึงและมองด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ

หลิ่วเสี่ยวเฉียงที่อยู่ข้างๆเขาเองก็ประหลาดใจ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

“พี่เขย โคตรเจ๋ง ! ”

ตอนแรกเขาคิดว่าพี่เขยคนนี้ก็เป็นแค่แพทย์แผนจีนธรรมดาๆ ไม่นึกเลยว่าจะเล่นพนันเก่งขนาดนี้ และฝีมือของเขาก็ยอดเยี่ยมมาก ได้มีพี่เขยแบบนี้มันสุดยอดมากเลย !

หลังจากเตะกระจกกันกระสุนเป็นรู ฉินจุนก็ยื่นมือทั้งสองข้างออกมา และฉีกกระจกกันกระสุนทั้งแผ่นด้วยมือเปล่า !

ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนตกใจอีกครั้ง

แน่นอนว่าหากพวกเขาเคยได้เห็นเหตุการณ์ที่ฉินจุนบังคับรถไฟให้หยุดด้วยมือของเขา เหตุการณ์นี้ก็จะไม่ได้ดูทรงพลังมากนัก

เมื่อเข้ามาในห้อง ฉินจุนก็ยืนอยู่ตรงหน้าเหยาซิงฮุยอีกครั้ง มองดูท่าทางของเขาด้วยใบหน้านึกสนุก

“ยังต้องการให้ฉันให้โอกาสคุณอีกไหม ? ”

เหยาซิงฮุยขาอ่อนลง และกางเกงของเขาก็อุ่นขึ้นทันที จากนั้นก็มีน้ำอุ่นไหลออกมาจากเป้ากางเกงของเขา

หลิ่วเสี่ยวเฉียงถึงกับพูดไม่ออก

“ปอดแหกขนาดนี้ เปิดคาสิโนได้อย่างไรเนี่ย ? พี่เขย ไว้ชีวิตน้อยๆของเขาเถอะ อย่าทำให้มือพี่สกปรกเปล่าๆเลย ”

ฉินจุนยิ้มและตอบว่า “ถึงยังไงฉันมาที่นี่เพื่อช่วยนาย ถ้านายตัดสินใจอย่างนั้นก็ได้ ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหยาซิงหุยก็คุกเข่าลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว

“ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ฉันไม่ต้องการเงินแล้ว ได้โปรดทั้งสองท่านปล่อยให้ฉันมีชีวิตอยู่เถอะ ! ”