ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 528

ท่าทางของผู้เฒ่าชาร์ลีนั้นดูเคารพยำเกรงมาก แม้กระทั่งต้องรอถึงหนึ่งเดือนก็ยินดีจะรอขอเพียงได้พบหน้า

การได้พบหน้ากับฉินจุนนั้น ถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเขาในตอนนี้

ฉินจุนเอ่ย “อาการป่วยของคุณเป็นยังไงบ้างครับ？”

ผู้เฒ่าชาร์ลีเอ่ย “หายแล้วครับ ๆ หายดีแล้ว ต้องขอขอบพระคุณท่านกับท่านผู้เฒ่าเย่ ไม่อย่างนั้นผมคงตายไปนานแล้ว！”

“คุณฉินครับ พรุ่งนี้ท่านสะดวกไหมครับ？”

ฉินจุนเอ่ย “สะดวกครับ เดี๋ยวผมส่งที่อยู่ไปให้คุณ คุณก็มาตามที่อยู่ได้เลย”

จากนั้น ฉินจุนก็บอกที่อยู่ของบ้านตระกูลหลิ่วให้แก่ผู้เฒ่าชาร์ลี พอนัดเวลากันเสร็จสรรพ พรุ่งนี้ก็มาเจอเขาที่นี่ได้เลย

ผู้เฒ่าชาร์ลีคนนี้เป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลกมานานหลายปีแล้ว เมื่อหลายปีก่อนผู้เฒ่าชาร์ลีนั้นมีอำนาจและอิทธิพลมาก ๆ แต่ว่าเป็นเพราะมีโรครุมเร้า ไม่หายสักที

ต่อมาเย่ซวนหยวนพาฉินจุนลงมาจากภูเขา ทั้งสองคนทำการรักษาให้ผู้เฒ่าชาร์ลีอยู่หลายครั้งหลายครา สามารถรักษาอาการป่วยของเขาที่เป็นเรื้อรังมาหลายปีให้หายได้ ผู้เฒ่าชาร์ลีนั้นซาบซึ้งในบุญคุณนี้มาก เขายกย่องให้เย่ซวนหยวนเป็นเหมือนพระเจ้า และฉินจุนเป็นเหมือนสาวก ทางฝั่งของผู้เฒ่าชาร์ลีทั้งสองคนถือว่ามีฐานะสูงส่งมาก ๆ

คนทั้งตระกูลชาร์ลีเมื่อได้เห็นฉินจุนก็เหมือนกับว่าได้เห็นเทพเจ้า

แพทย์แผนจีนในสายตาของพวกเขานั้นเป็นอะไรที่น่ามหัศจรรย์มาก เขาสามารถรักษาจากคนที่ใกล้ตายให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง การที่ได้รู้จักกับคนแบบนี้ ถือเป็นความโชคดีของตระกูลพวกเขา

เช้าวันต่อมา ฉินจุนตื่นขึ้นตามเวลาปกติ ส่วนคนอื่น ๆ ในตระกูลหลิ่วนั้นตื่นกันตั้งแต่ไก่โห่แล้ว ตอนนี้ทุกคนกำลังยุ่งชุลมุนวุ่นวาย

พวกเขากำลังตกแต่งสถานที่ ทำความสะอาดบ้าน งานบ้านที่เป็นหน้าที่ของแม่บ้าน ขณะนี้กลายเป็นคนในตระกูลหลิ่วต่างมาลงมือทำกันด้วยตัวเอง

พวกเขาเชิญนางแบบมายืนต้อนรับที่สวน

พร้อมกับปูพรมแดงที่ลานหน้าบ้าน ทั้งสองข้างทางประดับด้วยแจกันดอกไม้สดทรงสูง

ระหว่างดอกไม้สดแต่ละอันก็จะมีนางแบบสาวสวยสูงยาวเข่าดี สวมใส่ชุดกี่เพ้ายืนอยู่ รวมทั้งสองฝั่งแล้วทั้งหมดสิบแปดคน งานถูกจัดขึ้นอย่างเอิกเกริกและยิ่งใหญ่

คนในตระกูลหลิ่วต่างสวมชุดอย่างเป็นทางการ ผู้ชายสวมใส่สูท ส่วนผู้หญิงสวมใส่ชุดกี่เพ้า มองดูแล้วรู้สึกงดงามมาก ๆ ดูก็รู้ว่าตระกูลหลิ่วให้ความเคารพแก่แขกที่มาเยี่ยมเยือนในครั้งนี้มาก

หลิ่วชิงชิงเองก็สวมใส่ชุดกี่เพ้า ชุดที่เธอสวมใส่เป็นชุดที่สวยที่สุด เธออยู่ที่สวนหน้าบ้านด้วยท่าทางของเจ้าภาพยืนต้อนรับแขกผู้มาเยือน

……

หลังจากผู้เฒ่าชาร์ลีลงจากเครื่องบิน เขาก็นั่งรถตู้เมอร์ซิเดสเบนซ์มุ่งหน้ามาที่บ้านตระกูลหลิ่ว

ผู้เฒ่าชาร์ลีมองนาฬิกาด้วยใบหน้าเป็นกังวล เขานับกับฉินจุนไว้ตอนสิบโมงเช้า ตอนนี้มันเก้าโมงสี่สิบเข้าไปแล้ว

แล้วตอนนี้ข้างหน้ายังมารถติดอีก

ตามหลักการแล้วต่อให้รถติด แต่ยังไงก็ไปถึงจุดหมายเวลาประมาณสิบโมงได้แน่นอน แต่สำหรับผู้เฒ่าชาร์ลีแล้ว ไปถึงตอนประมาณสิบโมงไม่ได้

นัดไว้ตอนสิบโมง เขาต้องไปถึงก่อนเวลานัดหมาย ถ้าไปสายมันจะไม่ดูเป็นการไม่ให้เกียรติคุณฉินหรือไง？

“เร็วเข้า！ฉันรีบมาก！”

คนขับรถเผยสีหน้าลำบากใจ เขาไม่มีทางเลือก

“คุณชาร์ลีครับตอนนี้ด้านหน้ารถติดมาก ผมขับได้เร็วแค่เท่านี้ครับ ท่านวางใจเถอะครับ เราไปถึงประมาณสิบโมงแน่นอนครับ”

“ไม่ได้！”

ชาร์ลีร้อนใจอย่างมาก ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริง มันต้องดูไม่ให้ความเคารพคุณฉินอย่างมาก

“ฉันจะลงรถ！”

จู่ ๆ ชาร์ลีก็เปิดประตูลงจากรถไป เหล่าผู้ช่วยก็รีบตามลงไป

“คุณชาร์ลีครับ！ตอนนี้พวกเราไม่มีหนทางอื่นแล้ว……”

ชาร์ลีมองไปที่ข้างถนน ทันใดนั้นเขาก็เห็นคนขับรถอาหารคนหนึ่งกำลังยืนเล่นโทรศัพท์อยู่ น่าจะกำลังแย่งออเดอร์ลูกค้า

ชาร์ลีจึงรีบเดินเข้าไปหา ใช้ภาษาจีนที่ถือว่าคล่องอยู่พอประมาณเอ่ยถามไป

“เฮ้เพื่อน ช้านอยากจาซื้อรถมอเทอร์ซายของนาย！”

หนุ่มส่งอาหารชะงัก ก่อนจะเตรียมปฏิเสธ

พอเปิดประตูมาดู ฉินจุนก็ยิ้มออกมาทันที

นี่มันผู้เฒ่าชาร์ลีไม่ใช่เหรอ？

ผู้เฒ่าชาร์ลีในขณะนี้ ถอดทั้งเสื้อคลุม เนกไทก็ถอดออก สวมเพียงเสื้อเชิ้ต ขี่มอเตอร์ไซค์ส่งอาหาร ร่างกายเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ดูแล้วไม่เหมือนคนใหญ่คนโตเลย

ฉินจุนมองหน้าชิวหยวนฮวาอย่างติดตลก “นี่เพื่อนผมเอง คุณไม่รู้จักเหรอ？”

ชิวหยวนฮวาขมวดคิ้ว “ก็แค่เพื่อนส่งอาหารของนายทำไมฉันจะต้องรู้จัก？นี่ไม่ใช่บ้านของนาย อย่ามาเรียกเพื่อนกระจอกของนายมาที่นี่ซี้ซั้ว ถ้าจะคุยกันก็ออกไปคุยกันที่อื่น！”

พูดจบ ชิวหยวนฮวาก็หมุนตัวเดินออกไปอย่างโมโห

ภายในใจของฉินจุนนั้นอยากจะหัวเราะออกมาจริง ๆ พวกคนตระกูลหลิ่วจัดงานกันเสียโอ่อ่า แต่กลับไม่รู้ว่าคนที่จะต้อนรับคือใคร

พอผู้เฒ่าชาร์ลีเห็นฉินจุนเข้า ก็ดีใจอย่างสุด ๆ เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วคุกเข่า นำมือข้างขวาแตะไหล่ข้างซ้ายอย่างแสดงความเคารพ

“ท่านฉิน！”

นี่เป็นการแสดงความเคารพอันสูงสุดของตระกูลของพวกเขา ฉินจุนเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ถ้าหากไม่ให้พวกเขาแสดงความขอบคุณ ผู้เฒ่าชาร์ลีคงจะเสียใจอย่างมาก

“ทำไมคุณมาสภาพแบบนี้ล่ะครับ？”

ผู้เฒ่าชาร์ลีเป็นถึงบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก กลับขี่มอเตอร์ไซค์มาหาเขาแบบนี้ ทำให้ฉินจุนออกอาการตกใจ

ผู้เฒ่าชาร์ลีจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ฉินจุนก็หัวเราะอย่างเหนื่อยใจ จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ถือตัววางมาดอะไรขนาดนั้น เพียงแต่ว่าผู้เฒ่าชาร์ลีคิดว่าเขามีความสามารถมากมาย

คนที่มีความสามารถมาก ๆ จำเป็นจะต้องถือเนื้อถือตัวนิดหน่อย

ผู้เฒ่าชาร์ลีเอ่ยถาม “คุณฉินครับ คนที่อยู่ข้างนอกพวกนั้นเป็นญาติของคุณหรือครับ？”

ฉินจุนเอ่ย “ยังไม่นับว่าเป็นชั่วคราวครับ ตอนนี้พวกเขาอยากจะถอนหมั้นผม”

ผู้เฒ่าชาร์ลีออกอาการมึนงง “ถอนหมั้นกับคุณ？พวกเขาเป็นคนโง่กันหรือครับ？”