ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 545

หวังหรงหรงที่อยู่อีกด้านหนึ่งอึ้งไป เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหวังหรงหรง ยอมรับฉันจริง ๆ เหรอคะ?”

“ใช่ ฉันผู้จัดการฝ่ายบุคคล นามสกุลของฉันคือซุน เรียกฉันว่าผู้จัดการซุนก็ได้”

“อ่าผู้จัดการซุนสวัสดีค่ะ ๆ ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ยอมรับฉัน!”

แม้ว่าหวังหรงหรงจะวางมาดได้ แต่เธอก็ต้องสุภาพกับผู้นำ

“ขอโทษนะคะ ฉันสามารถเข้าไปทำงานที่แผนกใดได้บ้าง?”

ผู้จัดการซุนเงียบไปพักหนึ่ง หวังหรงหรงไม่ได้เขียนข้อกำหนดของงานในเรซูเม่นี้ และไม่ได้ระบุว่าต้องการเข้าร่วมแผนกใด

พิจารณาจากการศึกษาและประสบการณ์ของหวังหรงหรง เธอได้เป็นพนักงานทำความสะอาดก็ไม่เลวแล้ว

แต่นี่คือผู้สมัครที่ประธานหลิ่วกำชับมาด้วยตนเอง ดังนั้นเขาจึงประมาทไม่ได้

“ตอนนี้แผนกลอจิสติกส์ของเรายังขาดหัวหน้าฝ่ายนั้นอยู่ งั้นเดี๋ยวช่วงบ่ายมาทำการรับรองการเข้าทำงานก่อนก็แล้วกัน แล้วมาทำตำแหน่งหัวหน้าต่อเลย คุณโอเคมั้ย?”

ผู้จัดการซุนเก่งเรื่องงาน ประมาณว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นญาติของคุณหลิ่ว ให้เธอเป็นหัวหน้าฝ่ายไปก่อน ผู้จัดการด้านลอจิสติกส์ไม่ค่อยยุ่งกับงาน และเงินเดือนค่อนข้างสูง หลายคนมาอ้อนวอนเธอ เพราะมันเป็นเรื่องที่ดี

หวังหรงหรงรู้สึกมีความสุขทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้

“จริงเหรอคะ! เยี่ยมมาก ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”

หลังจากวางสาย หวังหรงหรงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

“แม่! หนูได้รับการว่าจ้างเรียบร้อยแล้ว และพวกเขาบอกว่าพวกเขาต้องการให้หนูเป็นหัวหน้าแผนกโลจิสติกส์!”

น้าคนเล็กก็ตื่นเต้นเช่นกัน

“จริงเหรอ! ลูกสาวของฉันเก่งเกินไปแล้ว หัวหน้าแผนกโลจิสติกส์ แผนกโลจิสติกส์ก็ดี งานนี้ดีจริง ๆ ”

“ลูกสาวของฉันมีความสามารถมาก!”

“ก็ใช่น่ะสิ บอกแล้วว่าไม่ต้องขอก็ได้”

“ไม่สิ ถ้ารู้ว่าเขาจะรับเข้าทำงานตั้งแต่ตอนแรก พวกเราก็ไม่ต้องบากหน้าไปขอความช่วยเหลือหรอก มันน่าเกลียดจริง ๆ!”

“เดี๋ยวหนูจะเข้าไปรับงานที่นั่นสักหน่อย ไปให้พวกเขาเห็นถึงที่บ้าน”

“ได้!”

ความมั่นใจในตนเองของแม่และลูกสาวที่ดีที่สุดก็ปะทุขึ้นทันที โดยคิดว่างานนี้ได้มาจากความแข็งแกร่งของหวังหรงหรง

พวกเธอไม่ได้จริงจังกับการโทรครั้งก่อนของฉินจุนจริง ๆ พวกเธอคิดเกี่ยวกับการโทร และพูดสองสามประโยคเพื่อจัดการงานให้หวังหรงหรงได้แล้วเหรอ? มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

หวังหรงหรงนั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานแบรนด์เครื่องสำอางเฉิงยวินทันที และมาที่ประตู ซึ่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็สุภาพ

“หัวหน้าหวังมาแล้ว”

เสียงเรียกว่าหัวหน้าหวัง และทัศนคติที่เคารพนับถือของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ทำให้ความมั่นใจในตนเองของหวังหรงหรงปะทุขึ้นในทันที

นี่เป็นช่องว่างในสถานะ ตอนที่มาครั้งก่อน รปภ. มีท่าทีที่ไม่แยแส พวกเธอยังต้องทำท่าเกรงใจต่อพวกเขา ตอนนี้ที่เธอสามารถเข้ามาบริษัทและเป็นหัวหน้าแผนกได้โดยตรง ก็เป็นคิวของ รปภ. ที่ต้องมาเคารพและสุภาพต่อเธอแล้ว

หวังหรงหรงยิ้มและพยักหน้า ยืดเอวของเธอ ด้วยความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเธอ และเดินเข้าไปในบริษัท

เมื่อเธอมาที่สำนักงานของผู้จัดการซุน เธอได้ทำการรับเข้าทำงานอย่างรวดเร็ว และออกชุดชุดทำงานอย่างเป็นทางการ โดยพูดคุยสั้น ๆ เกี่ยวกับข้อกำหนดของงาน

ในความเป็นจริง หัวหน้าแผนกลอจิสติกส์มีงานเยอะ แต่หวังหรงหรงเป็นครอบครัวที่เกี่ยวข้องกัน และเธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในแวบแรก เรามาสอนประเด็นที่ง่ายที่สุดให้เธอ

หวังหรงหรงคิดว่างานของเธอเรียบง่ายอย่างนั้น และเธอก็รู้สึกดีขึ้นในทันใด

ใครว่าการหางานมันเหนื่อยและทำงานหนัก นี่ไม่ดีเหรอ การได้นั่งในสำนักงานที่หรูหราเช่นนี้ สวมชุดมืออาชีพที่สวยงาม แล้วตะโกนใส่คนอื่นห้าหรือหกคนก็ไม่เจ๋งเกินไป

หลังอาหารเย็นตอนเที่ยง หวังหรงหรงเข้าไปในโรงอาหาร และรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นคุณยายที่เข้ามาอยู่ในการ์เด้นท์

มีโรงอาหารขนาดใหญ่เช่นนี้เลยเหรอ?

มีอาหารหลักมากกว่ายี่สิบชนิด นี่มันสุดยอดมากเลยใช่มั้ย?

หวังหรงหรงไปทำงานในวันแรก เธอตื่นเต้นมาก เธอแตะใบหน้าและคิดว่า ‘ความสวยมีประโยชน์จริง ๆ ‘

แม้กระทั่งตอนนี้ หวังหรงหรงยังคงรู้สึกว่าเธอสามารถหางานนี้ได้เพราะหน้าตาของเธอ