ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 552

น้าคนเล็กคนนี้เกินไปจริง ๆ ผู้อื่นช่วยเธออย่างสุดความสามารถ เธอช่วยคนอื่นแม้แต่นิดเดียวก็ไม่เลย

“ลูกสาวของฉันเพิ่งเข้ามาในบริษัท และเป็นหัวหน้าตอนที่ต้องแสดงออก พวกเธออย่าทำให้ลูกสาวของฉันเดือดร้อนสิ!”

น้าคนเล็กเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมาโดยตรง ซึ่งตัดความคิดของหวังตงเสวี่ยไปโดยตรง

หวังตงเสวี่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกหมดคำพูดเล็กน้อย

“น้าคะ หนูไม่ได้อยากเข้าไปทำงานที่แบรนด์เครื่องสำอางเฉิงยวินสักหน่อย คุณเข้าใจผิดแล้ว”

น้าคนเล็กแค่นเสียงเหอะ “ดีที่สุดก็เป็นแบบนี้แหละ อย่าเอาความคิดที่ผิดแปลกมาโยนไว้ที่พวกเรา ตอนนี้เป็นเวลาขาขึ้นในการทำงานของลูกสาวของฉัน จำเป็นต้องปกป้องตัวเองสิถึงจะถูก ห้ามให้ผู้นำคนอื่นเห็นในเรื่องไม่ดีที่ตนเองทำ

หวังหรงหรงยิ้ม “นั่นสิ นี่ฉันใช้ความสามารถของฉันทั้งหมดในการได้มันมา ตอนแรกมาขอความช่วยเหลือจากพวกเธอสักนิดพวกเธอก็ไม่สนใจ ตอนนี้ฉันได้เขาไปแล้ว จะมาหาให้ช่วยเหลือ? นั่นมันไม่ตลกเหรอ?”

ฉินจุนทนฟังไม่ไหนอีกต่อไป เขาขมวดคิ้วแล้วเอ่ย

“พวกคุณคิดเองเออเองกันเก่งเกินไปแล้ว เธอคิดว่างานนี้เธอได้มันมาด้วยความสามารถของตนเองจริง ๆ เหรอ?”

หวังหรงหรงจ้องมอง “ทำไม นายสงสัยในตัวฉันเหรอ?”

น้าคนเล็กจ้องมองไปที่ฉินจุน และหัวเราะเยาะ

“ทำไม? เป็นโรคตาแดงเหรอ?”

“เห็นคนอื่นได้ดีไม่ได้ใช่มั้ย? พอเห็นหรงหรงของเรามีข่าวดีแล้ว ก็เริ่มไม่ชอบใจ?”

“พวกนายนี่จริง ๆ เลยนะ เห็นคนอื่นได้ดีไม่ได้ใช่มั้ย?”

ซูฮวนกล่าวว่า “น้องเล็ก! พูดแบบนี้มันคืออะไร พวกเราไม่ได้หมายความอย่างนี้แน่นอน พวกเราก็หวังว่าหรงหรงจะได้ดี แต่พวกเราก็เป็นห่วง ว่างานนี้มันได้มาง่ายเกินไปรึเปล่า หากทำไม่ดีมันจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมั้ย?”

น้าสาวคนเล็กหัวเราะเยาะ “จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้ ลูกสาวของฉันเป็นถึงหัวหน้าแล้วจะเกิดเรื่องอะไรได้? ฉันว่าพวกเธอน่ะอิจฉาพวกเรา หากไม่เต็มใจที่จะช่วยก็ช่างมันเถอะ เห็นคนอื่นที่ไม่ได้ใช่มั้ย?”

……

ในเวลาเดียวกัน ทางด้านบริษัทนี้ หลิ่วชิงชิงได้ทำธุระเสร็จเรียบร้อยแล้ว และต้องการติดต่อกับฉินจุนสักหน่อย และคิดถึงเรื่องที่เขากำชับมาด้วยตัวเองกับเธอทันที

หลิ่วชิงชิงเข้าสู่ฝ่ายบุคลากรโดยตรง

“ผู้จัดการซุน วันนี้คนที่ชื่อหวังหรงหรงมารึยัง?”

ผู้จัดการซุนรีบลุกขึ้นยืนขึ้น “ประธานหลิ่ว หวังหรงหรงมาแล้วค่ะ งานของเธอดิฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วค่ะ หัวหน้าแผนกลอจิสติกส์”

หลิ่วชิงชิงพยักหน้า แผนกนี้ดี ไม่ต้องการความสามารถมากเกินไป และค่อนข้างสบาย แม้ว่าฉินจุนจะไม่ได้บอกว่าเป็นญาติฝ่ายไหน แต่ตำแหน่งนี้น่าจะใช้ได้

ผู้จัดการซุนยิ้มเล็กน้อยและถาม

“ประธานหลิ่ว เธอเป็นญาติของคุณเหรอคะ?”

หลิ่วชิงชิงตอบ “ไม่ใช่ญาติของฉันหรอก เป็นคนของเหล่าฉินน่ะ”

ผู้จัดการซุนตะลึงงัน “เหล่าฉิน คุณหมายถึง … ปรมาจารย์ฉินเหรอคะ?”

ก่อนหน้านี้หลายคนนินทาเรื่องของปรมาจารย์ฉินและหลิ่วชิงชิง แม้ว่าผู้จัดการซุนจะได้ยินมาบ้างเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะแน่ใจ และไม่กล้าแพร่กระจายเรื่องซุบซิบนี้ไปทั่ว นั่นไม่ใช่การรนหาที่ตายเหรอ?”

หลิ่วชิงชิงหัวเราะ “ใช่ เหล่าฉินคือปรมาจารย์ฉิน แฟนของฉัน”

ตอนนี้หลิ่วชิงชิงมีความสัมพันธ์กับฉินจุนอย่างเป็นทางการ และไม่จำเป็นต้องปกปิดอีกต่อไป และการพูดกับคนอื่นก็ไม่เป็นไร

ผู้จัดการซุนได้ยินก็อึ้งเล็กน้อย ทันใดนั้นก็กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ และรับรู้ว่านี้คือเรื่องซุบซิบเรื่องใหญ่อีกเรื่องหนึ่ง

ตนเองไม่ได้คาดคิดว่าประธานหลิ่วจะตกหลุมรักกับปรมาจารย์ฉิน!

นี่คือกิ่งทองใบหยกจริง ๆ มิน่าล่ะหวังหรงหรงจึงตั้งใจขนาดนี้ ที่แท้ก็เป็นญาติกับปรมาจารย์ฉินนี่เอง

ทันใดนั้นผู้จัดการซุนก็รู้สึกว่าตนเองประมาทเกินไป หากเป็นญาติของหลิ่วชิงชิง อาจจะจัดการแบบลวก ๆ ก็ได้

แต่นี่เป็นญาติของปรมาจารย์ฉิน ไม่สามารถสะเพร่าได้เลย

หากข้อตกลงนี้เหมาะสม จนทำให้ปรมาจารย์ฉินพึงพอใจ เธออาจจะได้รับคำชื่นชม จนเธออาจจะได้เป็นรองประธาน!

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ผู้จัดการซุนก็เอาโทรศัพท์มือถือออกอย่างรวดเร็ว และโทรออกไปยังเบอร์ของหวังหรงหรง